สวัสดีผู้อ่านทุกท่านค่ะ เราอายุ20ปีต้นๆ อยากจะถามทุกคนเกี่ยวกับเรื่องความรักและวิธีรับมือกับโรคซึมเศร้า เรารู้จักกับแฟนและคุยกับเขามา4-5ปีได้ (ตอนนี้พึ่งตกลงคบกันได้เดือนกว่าๆ) ก่อนนี้เราต่างคนต่างมีใครต่อใครเข้ามา ก็ห่างๆกันไปจนวันนึงเขาชวนเราออกไปเที่ยว เราก็ไปกับเขาปกติเพราะว่างๆจะชอบชวนกันไปดูหนังบ้างเดินเล่นห้างบ้าง วันนั้นดื่มหนักไปหน่อยละขากลับเรากลับไม่ไหวเขาเลยอาสาไปส่งที่บ้าน ระหว่างทางเขาก็ขอเราคบตอนนั้นเราก็อึนๆอยู่ก็เลยตกลงไป นิสัยส่วนตัวเขาค่อนข้างดีมากค่ะ แต่เขาบอกกับเราตั้งแต่แรกๆเลยว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรง (ไปหาหมอตรวจมาแล้ว) เราก็พยายามเข้าใจเขาหลายครั้งมากที่แบบช่างเถอะ พยายามปลอบเขาให้เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยว บางทีเขาก็พูดจาไม่รักษาน้ำใจเราเยอะมาก แต่ความรู้สึกเขาบอกว่าเราฝืน ทั้งๆที่เราเต็มใจทำเพื่อเขา ในช่วงที่เขารู้สึกแย่เราปลอบเขาทุกทางบวกกับเราทำงานจนไม่มีเวลาคุยกับเขาเลย เขาก็ขอห่างเราไปสักพักเกือบสองอาทิตย์ได้เราเสียใจหนักมากละก็ช่วงนั้นเราก็เตรียมตัวสอบตำรวจอ่านหนังสือหนักบวกกับมันตรงสงกรานต์เพื่อนก็เลยลากเราออกไปเล่นด้วย เขาก็ทักเรามาแหละว่าให้ไปเล่นด้วยกัน วันแรกอยู่บ้าน วันที่สองไปเมากับเพื่อน พอมาวันสุดท้ายนี่หนักสุดเขาโทรจิกเราถี่มาก เรามันก็ดื้อๆเลยเล่นกับเพื่อนไปเรื่อยๆจนแบบว่าพอแล้วก็เลยว่าจะมาหาเขาพอทางที่จะมาหาเขาเราเจอพี่คนที่เคยคุยด้วยเข้ามาทัก เราก็ถามไถ่กันปกติจนอยู่ๆพี่เขาพี่เขาจับมือเรา มันเหมาะเจาะกันเหลือเกินนี่ไม่ใช่นิยายนะเรื่องจริงเขาเดินมาจากไหนไม่รู้กระชากมือเราออกจากพี่คนนั้น(แรงมาก) เราตกใจทำอะไรไม่ถูกด้วยความเมาเลยเดินตามเขาไป เขาโกรธอารมณ์เสียจนเรากลัว เราเลยนั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูก จนค่ำเขาพาเรากลับบ้าน ระหว่างทางเราหิวเขาพาแวะกินข้าว ซื้อน้ำซื้อขนมมาให้กินสร่างเมา ดูแลเราทั้งๆที่ตัวเขาโกรธมาก จนถึงบ้านเราเคลียร์กันไม่ลงตัวจนเขาเอ่ยปากว่าเหนื่อย เขาขอพอแล้วกับเราแล้ววันนั้นเหมือนทุกอย่างหยุดไปหมดเราทำอะไรไม่ถูก ที่บ้านก็ทะเลาะกันจนถึงขั้นแจ้งตำรวจ เราก็เลยเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟังทุกอย่าง ก็เลยตัดสินใจเลือกครอบครัวเลยบอกเขาไปว่า เลิกกันตามที่ขอได้นะไม่ไหวแล้วปัญหาเยอะมาก จบคำๆนี้เรานึกไม่ถึงเลยเราคิดว่าเขาจะบอกว่าโอเคตกลง แต่เขากลับบอกเราว่าเขาจะไม่ไปไหนจะอยู่ข้างๆตรงนี้ เรื่องที่จะเลิกกันเอาไว้ทีหลังตอนนี้เลือกครอบครัวก่อน เราก็เลยโอเค ทุกๆอย่างพลิกผันจากวันนั้น จากจุดที่แย่ที่สุดดีขึ้นจนเราไม่รู้จะทำยังไง เขาไม่ไปไหนเขาไม่เลิกกับเราเพราะเหตุผลมี่เขาให้มาคือ "ผมมีหน้าที่ดูแลผู้หญิงคนนี้" เราดีใจ เราขอบคุณเขา ที่ไม่ทิ้งกันไปไหนจนถึงตอนนี้ เรารักเขาแล้วเขาก็รักเราในแบบที่เข้าใจกันไว้ใจกันและซื่อสัตย์ต่อกัน เหมือนกับเรื่องเพ้อเจ้อไร้สาระ บางคนอาจมองเราจากที่อ่านมาในแง่ลบ เราก็เข้าใจเพราะทุกอย่างไม่มีใครดีหรือแย่ไปส้ะทุกเรื่อง ปัจจุบันตอนนี้ยังดียังรักกันแต่อนาคตเรายังอีกไกล แต่ก็ยังมั่นใจว่าจะมีเขาคนนี้ไปเรื่อยๆ จากผู้ชายที่เขารู้สึกโดดเดี่ยว ไม่เข้าหาใคร มีความคิดที่ต่าง พูดจาไม่แคร์ใคร ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาแคร์เรา เข้าใจเราและคนอื่นมากขึ้น โรคซึมเศร้าใช่ว่าจะเป็นแล้วหายกันได้ง่ายๆแต่ที่สุดแล้วสิ่งที่รักษาได้ดีกว่ายาคือความรักความเข้าใจค่ะ ใครมีประสบการณ์ที่มีแฟนเป็นโรคซึมเศร้ามาแชร์กันได้นะคะ เราพร้อมจะอยู่ข้างๆทุกคนเสมอ เราลืมบอกไปว่าเราเปิดบัญชีคู่เพื่อเก็บเงินสร้างอนาคตด้วยกันแล้ว มีเป้าหมายคือบ้าน  เรื่องราวของเรามีมาแชร์เพียงเท่านี้ขอบคุณค่ะ #บันทึก4/6/62NT