ตามหัวข้อเลยค่ะ
คือเรามีแฟนตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรามีแฟนค่ะ เราเริ่มต้นจากการคุยกันผ่านกิจกรรใต้ทงๆ
ของทางมหาวิทยาลัย จนเขาขอเป็นแฟนค่ะ เหมือนชีวิตรักจะดีมากเลยนะคะ แต่กลับไม่เป็นความจริงเลย
เขาขอเราคบแต่เราต้องพยายามหรือวิ่งตามแค่คนเดียว แรกๆเรารู้สึกพยายามมาก มากจนตัวเองเหนื่อย
แต่เราก็ยังพยายามจะรักษาความสัมพันธ์ไว้ เพราะเรียนก็จะใกล้จะจบแล้ว โตๆกันแล้ว จนครบ1ปี วาเลนไทน์ที่ผ่านมา
เขาบอกเลิกเราค่ะ บอกเลิกวันวาเลนไทน์ น่ารักดีเนาะ😥 เรายื้อเขาค่ะ เขาให้เหตุผลที่ว่าไม่อยากให้เราเหนื่อย
แล้วทำไมไม่พยายามปรับตัวล่ะเรางงมาก ทำไมทำแบบนี้ เราตื้อจนเขาบอกว่าโอเคไม่เลิกก็ได้ แต่ห่างกันสักพักนะ
สักพักของเขาคือ1เดือนเต็มๆ แล้วอยู่ๆวันหนึ่งเขาก็กลับมา กลับมาพร้อมการขอคืนดี เขาดีขึ้นมากเลยนะคะ
ดีจนน่าใจหาย เป็นในแบบที่ไม่เคยเป็น พยายามไปกับเรา วิ่งไปกับเรา จับมือตลอดทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่
ทุกอย่างมันพลิกด้านไปหมด เหมือนจะดี จะมีความสุขใช่มั้ยคะ แต่มันก็ได้แค่ช่วงเวลานิดเดียว
ตอนนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ เราร้องไห้คนเดียวตลอด โดยที่เขาก็ยังนั่งเล่นเกมส์ เราต้องทำอะไรคนเดียวทั้งหมด
จนเดือนที่แล้วเราไปโรงพยาบาลเพราะสงสัยว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเรารู้สึกแย่มากๆ ไม่ไหวแล้ว
ผลออกมาคือเราซึมเศร้าขั้นรุนแรง เราบอกเขานะคะ เขาบอกว่าไม่เป็นไรนะ เขาจะอยู่ข้างๆ เดี๋ยวก็หาย
จะสู้ๆไปกับเรา แต่มันก็เป็นแค่คำพูดวาดฝันให้เรา เพราะเอาเข้าจริงๆ เวลาเราเริ่มจะซึมเศร้า เริ่มจะมีอาการ เราต้องพยายามปลอบตัวเอง
ต้องให้กำลังใจตัวเอง ต้องอยู่กับตัวเอง นอนกอดตัวเอง มันรุนแรงมาก เรากลับยิ่งแย่ แย่จนคิดจะฆ่าตัวตาย เขาก็ไม่เคยมาสนใจ
กลับกลายเป็นว่าเราได้อยู่กับสภาพที่บั่นทอนจิตใจเราเข้าไปอีก โรคนี้มันน่ากลัวดีเหมือนกัน จากคำพูดที่เขาวาดฝันให้เรา
เรารู้สึกดีที่ได้ยินคำพวกนั้นออกจากปากเขา แต่มันคือดาบสองคมที่มาทำร้ายเราในวันนี้
วันที่เราต้องกอดตัวเอง วันที่เราต้องแอบร้องไห้ในที่ไกลๆเขาเพราะเขาจะหงุดหงิดที่เราเป็นแบบนี้
จนเรารู้สึกว่าจะมีแฟนทำไมในเมื่อตแนนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ
ปล.พ่อแม่เราให้กำลังใจตลอดเรากลับบ้านหาท่านอยู่บ่อยๆ
ปล.2 เราบอกเลิกหลายครั้งแล้วแต่เขาไม่เลิก
เคยรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวทั้งที่มีแฟนมั้ยคะ?
คือเรามีแฟนตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เรามีแฟนค่ะ เราเริ่มต้นจากการคุยกันผ่านกิจกรรใต้ทงๆ
ของทางมหาวิทยาลัย จนเขาขอเป็นแฟนค่ะ เหมือนชีวิตรักจะดีมากเลยนะคะ แต่กลับไม่เป็นความจริงเลย
เขาขอเราคบแต่เราต้องพยายามหรือวิ่งตามแค่คนเดียว แรกๆเรารู้สึกพยายามมาก มากจนตัวเองเหนื่อย
แต่เราก็ยังพยายามจะรักษาความสัมพันธ์ไว้ เพราะเรียนก็จะใกล้จะจบแล้ว โตๆกันแล้ว จนครบ1ปี วาเลนไทน์ที่ผ่านมา
เขาบอกเลิกเราค่ะ บอกเลิกวันวาเลนไทน์ น่ารักดีเนาะ😥 เรายื้อเขาค่ะ เขาให้เหตุผลที่ว่าไม่อยากให้เราเหนื่อย
แล้วทำไมไม่พยายามปรับตัวล่ะเรางงมาก ทำไมทำแบบนี้ เราตื้อจนเขาบอกว่าโอเคไม่เลิกก็ได้ แต่ห่างกันสักพักนะ
สักพักของเขาคือ1เดือนเต็มๆ แล้วอยู่ๆวันหนึ่งเขาก็กลับมา กลับมาพร้อมการขอคืนดี เขาดีขึ้นมากเลยนะคะ
ดีจนน่าใจหาย เป็นในแบบที่ไม่เคยเป็น พยายามไปกับเรา วิ่งไปกับเรา จับมือตลอดทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่
ทุกอย่างมันพลิกด้านไปหมด เหมือนจะดี จะมีความสุขใช่มั้ยคะ แต่มันก็ได้แค่ช่วงเวลานิดเดียว
ตอนนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ เราร้องไห้คนเดียวตลอด โดยที่เขาก็ยังนั่งเล่นเกมส์ เราต้องทำอะไรคนเดียวทั้งหมด
จนเดือนที่แล้วเราไปโรงพยาบาลเพราะสงสัยว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า เพราะเรารู้สึกแย่มากๆ ไม่ไหวแล้ว
ผลออกมาคือเราซึมเศร้าขั้นรุนแรง เราบอกเขานะคะ เขาบอกว่าไม่เป็นไรนะ เขาจะอยู่ข้างๆ เดี๋ยวก็หาย
จะสู้ๆไปกับเรา แต่มันก็เป็นแค่คำพูดวาดฝันให้เรา เพราะเอาเข้าจริงๆ เวลาเราเริ่มจะซึมเศร้า เริ่มจะมีอาการ เราต้องพยายามปลอบตัวเอง
ต้องให้กำลังใจตัวเอง ต้องอยู่กับตัวเอง นอนกอดตัวเอง มันรุนแรงมาก เรากลับยิ่งแย่ แย่จนคิดจะฆ่าตัวตาย เขาก็ไม่เคยมาสนใจ
กลับกลายเป็นว่าเราได้อยู่กับสภาพที่บั่นทอนจิตใจเราเข้าไปอีก โรคนี้มันน่ากลัวดีเหมือนกัน จากคำพูดที่เขาวาดฝันให้เรา
เรารู้สึกดีที่ได้ยินคำพวกนั้นออกจากปากเขา แต่มันคือดาบสองคมที่มาทำร้ายเราในวันนี้
วันที่เราต้องกอดตัวเอง วันที่เราต้องแอบร้องไห้ในที่ไกลๆเขาเพราะเขาจะหงุดหงิดที่เราเป็นแบบนี้
จนเรารู้สึกว่าจะมีแฟนทำไมในเมื่อตแนนี้เรารู้สึกโดดเดี่ยวมากๆ
ปล.พ่อแม่เราให้กำลังใจตลอดเรากลับบ้านหาท่านอยู่บ่อยๆ
ปล.2 เราบอกเลิกหลายครั้งแล้วแต่เขาไม่เลิก