ขอพื้นที่ระบายนะคะ

เราคิดว่าเราเป็นคนจัดการอารมณ์ตัวเองได้ประมาณนึงนะคะ แต่พออยู่ใกล้คนที่เป็นโรคนี้นานๆเข้ามันกลายเป็นเราเองแล้วที่เริ่มจัดการอารมณ์ไม่ได้
เป็นโรคซึมเศร้าแล้วก็เอาความสุขความทุกข์ไปแขวนกับใครสักคน เหมือนเป็นความรักแต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนทำร้ายไปด้วยเลย
เรามีเพื่อนที่เป็นแล้วเราก็แยกไม่ออกว่านี่ซึมเศร้าหรือทัศนคติ  พอตัวเองพ่นนิสัยแย่ออกไปคนเบื่อรีแอคไม่ดีก็รู้สึกดาว์นลง ซึมเศร้ามาไม่มีใครต้องการ
พอพูดตรงๆว่าเออนิสัยส่วนนี้ไม่โอเคนะ ก็จะแบบเป็นอาการไปอีก เขาเป็นนิสัยแบบนี้มานับ10ปีแต่เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นซึมเศร้าประมาณ 5 ปี

ล่าสุดประโยคที่เรารู้สึกอึดอัดมากที่สุดคือถ้าเลิกคบกูคงผูกคอตาย แต่นิสัยเขาไม่ปรับปรุงเลยเป็น toxic ตลอดเวลา
เราเองก็อยากมีอนาคตที่ดี อยากมีอาชีพที่ดี สุขภาพจิตที่ดี การที่เราคิดว่ามันไม่ใช่หน้าที่ของเราเราผิดมากมั้ย 
เราคิดว่ามันควรเป็นหน้าที่ของจิตแพทย์แล้วอะค่ะ เราต้องมาใช้เวลาปลอบอันนี้พอไหวแต่มาฟังมุมมองลบๆของเค้าไปด้วยเราไม่ไหว