ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมาพักนึง ผมเป็นคนให้ใครให้เต็มที่ จนมาพักหลังผมรู้สึกว่าเหมือรเค้าจะโดนตามใจมากเกินไป เลบกลายเป็นว่า ผมต้องมาระแวงว่าวันนี้ผมจะทำอะไรผิดใจเข้าอีกมั๊ย แล้วเวลาทะเลาะกันทุกครั้งเทอจะเงียบใส่ผมตลอด ซึ่งผมขอเทอมาเป็นล้านรอบแล้วว่า ขอแค่เรื่องเดียว มีอะไรให้คุยกันนน ห้ามเงียบ ๆ ซึ่งคำว่าเงียบของเธอในที่นี้คือเงียบจริงๆเงียบแบบเหมือนป่าช้าเลยแล้วทุกครั้งที่เธอเงียบผมก็พยายามพูดทุกอย่างทำทุกอย่างชวนคุยด้วยเหตุผลทุกอย่างแต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรมันจึงทำให้ทักหลังผมเริ่มรู้สึกว่าสงสารตัวเองซึ่งคำว่าสงสารตัวเองมันไม่ควรจะใช้กับความรัก ผมเคยบอกเธอไปว่าชีวิตคู่ ถ้าพยายามอยู่คนเดียวมันก็ไม่รอดหรอกนะ มันก็ต้องแบ่งกันช่วยกันคนละครึ่งทางเธอก็ไม่เคยฟังจนมีครั้งหนึ่งผมเป็นคนตัดสินใจที่จะเดินออกมาเอง แต่ครั้งนั้นมันรู้สึกไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ผมคิดว่ามันคงเป็นเพราะการที่ผมทำทุกๆอย่างให้เธออย่างเต็มที่แล้วจนถึงวันนึงที่ต้องจากกันมันเลยรู้สึกไม่เสียดายอะไรแล้ว ถ้าเพื่อนๆได้ฟังปัญหาชีวิตคู่ของผมแล้วเพื่อนๆมีคำแนะนำหรือว่าอะไรบ้างครับ