เป็นผู้หญิงคนนึงที่ใช้ชีวิตคนเดียวไม่มีใครเคียงข้างมาเกือบ10ปีมันคงถึงจุดที่เหงาที่สุด

เพี้ยนหลงรัก
กล่าวก่อนว่าผ่านการมีแฟนเหมือนคนปกติทั่วไปแต่ห่างกันมากไกลกันห่างเหินสะส่วนใหญ่ มีคบกันก็อยู่ไกลกันตลอดอาจเป็นปห ของทุกๆครั้งมาตลอด10ปี จนมาเหลือตัวคนเดียวจริงๆหลายปีมากแล้วก็อยู่มาได้แบบนี้
    แต่มันก็มาถึงจุดที่นั่งคิดเสมอ เราต้องดูหนังคนเดียว นอนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินห้างคนเดียว  เที่ยวคนเดียว และดูคอนเสริตคนเดียว 
ออ!! เราเคยถึงขั้นเรียกว่าโรคซึมเศร้า พบหมอกินยา เข้าวัด ทำใจ มาทุกอย่างแล้ว จะใช้ชีวิตให้ผ่านคำว่าเหงาได้ยังค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่