สวัสดีครับ ผมตัดสินใจสมัครมาเพราะผมหาในเนตแล้วหาคำตอบไม่ได้ครับ
เลยอยากขอความคิดเห็นจากทุกๆครหน่อยครับ
ผมอายุ27 ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่คนเดียว คุณพ่อคุณแม่เสียแล้วครับ(3ปีแล้ว)
ช่วงนี้รู้สึกหมด Passion กับทุกๆอย่างเลยครับ ไม่อยากทำอะไรเลย
เหมือนไม่มีจุดหมาย พยายามหาแล้วแต่เกิดคำถามในหัวตลอด
ตอนนี้เวลาจะทำอะไร ก็คิดตลอดว่าทำทำไม ทำไปเพื่ออะไร เหมือนเราไม่เห็นอนาคตตัวเอง ใช้ชีวิตไปวันๆ
เคยคิดว่า ถ้าวันนี้ตายไปก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีหนี้สิน ไม่มีภาระ ไม่มีอะไรค้างคาในใจ แบบถ้าวันนี้หายไป ก็แต่หายไปเฉยๆแบบไร้ตัวตนไปเลย

ไม่มีแฟน ไม่มีคนคุย ปัจจุบันโสดมาแบบไม่มีคนคุย หรือจีบใครเลยเข้าปีที่7แล้วครับ + ในอดีตเจอแต่ความรักแย่ๆ แย่ถึงแย่มากๆ เลยกลายเป็นคนปิดกั้นตัวเองไปเลย แต่ปัจจุบันลองเปิดใจหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยมีใครวนเวียนเข้ามาในชีวิตเลยครับ ทำงานเจอแต่คนเดิมๆ ไม่เจอใครใหม่ๆ ไม่รู้สึกชอบใครเป็นพิเศษ เหมือนคนบ้างานคนนึง
ส่วนเพื่อนด้วยวัยนี้เพื่อนแยกย้ายทำงานห่างหายกันหมด เพื่อนที่คิดว่าสนิทก็รู้สึกไม่สนิทเหมือนเดิม
คือตอนนี้ค่อนข้างสับสนในตัวเองมากๆ ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าไหม แต่รู้ตัวเองดีว่ารู้สึกอะไร ทำอะไร ควบคุมอารมณ์สติได้ครบถ้วน ไม่เคยคิดทำร้ายตัวเองไม่เคยคิดฆ่าตัวตาย แต่จะมีบางช่วงที่รู้สึกซึมๆ เหงาๆ เช่นไปเดินซื้อของ ไปกินข้าว ฯลฯ มันเคว้งมากๆ คล้ายๆกับตอนอกหักเลย เดินไปใจหวิวๆ
มีหลายครั้งที่จะรู้สึกขึ้นมา แล้วร้องไห้ออกมา แต่จะร้องไห้คนเดียว ไม่ร้องไห้ในที่สาธารณะ บางทีแค่ได้ยินเพลงที่เศร้าๆ แต่เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับความรู้สึกตอนนั้น แต่ทำนองมันเศร้าๆ ก็เคยมีน้ำตาคลอตอนเดินด้วย
ไม่ได้เป็นตลอด ไม่ได้เป็นบ่อย จะเป็นก็ต่อเมื่อว่าง เพราะปกติจะทำง่นตลอด กลับบ้านมาก็จะทำงาน วางแผน หาอะไรทำ ไปเรื่อยเปื่อยจนนอน 
ถ้าให้ไปRelax ก็ไม่รู้จะไปที่ไหน เคยไปแล้วก็ยิ่งเคว้งกว่าเดิม +ช่วงโควิดไปไหนไม่ได้ ยิ่งอยู่แต่บ้าน อาจจะเป็นบ่อยขึ้น
1-2อาทิตย์เป็นครั้ง-2ครั้ง
แต่ทุกครั้งคือรู้ตัวเองทั้งหมดว่าทำอะไร รู้สึกอะไร สามารถตัดไปคิดเรื่องอื่นให้ไม่ร้องไห้ก็ได้ แต่ถ้าอยู่คนเดียวก็จะร้องเต็มที่ให้ระบายออกมา

เลยสับสนว่า อาการแบบนี้คือถือว่าเป็นโรคซึมเศร้าไหม หรือ แค่เหงาเฉยๆ
หรือควรไปปรึกษาหมอดีครับ ถ้าไปควรไปโรงพยาบาบทั่วไป หรือต้องไปรพทางจิตเวชโดยตรงเลยครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ