สวัสดีค่ะ ดิฉันเพิ่งเรียนจบกำลังทำงานบริษัทหาเลี้ยงที่บ้านอย่างขยันขันแข็ง
แม่เปิดร้านกาแฟ ไม่ใช่ร้านใหญ่อะไรเป็นคล้ายๆเฟรนไชส์ แม้แม่จะแยกทางกับพ่อที่นิสัยไม่ดี แต่แม่ก็คอยดูแลเอาใจใส่ฉัน แม่เป็นคนใจดีและเป็นแบบอย่างที่ดีมากแก่ฉันมาตลอด
เราสองคนช่วยกันทำมาหากิน บางวันมีกินบ้าง บางวันขัดสน แต่เราก็อดทนกัน
ที่บ้านฉันมีหลาน 1 คนเพิ่งเข้าโรงเรียน ซึ่งหลานคนนี้น่าสงสาร เพราะพี่ชายของฉันที่เป็นพ่อของหลานแยกทางกับแม่ของหลาน ฉันจึงตั้งใจดูแลให้เขาเติบโตเป็นเด็กที่ดี ส่วนพี่ฉันล้มเหลวทางการเรียน จบม.3 สร้างปัญหามากมาย ปัจจุบันอายุจะ30แล้ว เขายังคงหนักเรื่อยๆ ทั้งโกหก แอบเม้มเงินขายของแม่ บ้างก็แอบหยิบเงินแม่ที่ขายของไป และไม่ทำงานใดๆ
พี่ฉันชอบออกจากบ้านตอนค่ำและกลับมาในช่วงเช้ามืด เป็นแบบนี้ทุกๆวัน จนฉันพบว่าเขาติดกัญชา
แม่ฉันคือนักให้โอกาส ต่อให้พี่ฉันจะหลอกเอาเงิน หรือไม่ว่าใครจะว่าอะไรพี่ชายฉัน แม่ฉันรัก และแม่ฉันหวังเสมอว่าพี่จะเปลี่ยนไป และเมื่อใดที่พี่ฉันเปลี่ยน แม่ฉันนี่ล่ะจะสนับสนุนและยืนอยู่ข้างๆอย่างแน่นอน
แต่แล้วเริ่มหนักข้อขึ้น พี่ฉันไม่ฟังคำใคร อารมณ์รุนแรง และล่าสุดคือขโมยของๆฉันไปขาย
ฉันมีแหวนเพชรกับแหวนทอง2วง รวมสามวง ฉันให้แม่เอาไว้เพื่อวันใดที่แม่จำเป็น ให้แม่นำไปขาย
แต่พี่ฉันก็ขโมยแหวนเพรชเม็ดเล็กๆนั่นไป แม่ฉันถามว่าเอาไปทำไม นั่นคือแหวนที่เก็บเอาไว้ต่อชีวิตหากมีปัญหา
พี่ฉันบอกแค่ว่า "ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เอาแหวนทองไปขาย" แม่ฉันเสียใจและร้องไห้ เพราะนิสัยของพี่ฉันตอนนี้เหมือนพ่อฉันเลย เพียงต่างกันตรงที่พ่อฉันใช้ความรุนแรงกับคนที่บ้าน แต่พี่ฉันตอนนี้ยัง
ปกติพี่ฉันหากเกิดเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน เช่นโดนตำรวจจับเรื่องรถ เขาจะมาขอตรงๆ และแม่ก็จะช่วย แต่ครั้งนี้ขโมย ตัวฉันเองมั่นใจว่าพี่น่าจะเอาไปจ่ายอะไรที่เกี่ยวกับกัญชา 90% เพราะถ้าขอแม่ ตัวเขารู้ดีว่าแม่อาจจะบ่นแต่แม่ก็ช่วย (ฉันเคยขอให้แม่หยุดช่วย แต่แม่ทำไม่ได้ เพราะแม่เป็นแม่และนั่นคือลูก)
แม่โทรมาร้องไห้ขอโทษฉันที่เก็บของๆฉันเอาไว้ให้ดีไม่ได้ แม่ฉันโทษตัวเองพร้อมกับพร่ำบอกว่า แม่ต้องตายก่อนพี่ฉันถึงจะคิดได้
พี่ฉันรักแม่นะ แต่รักตัวเองมากกว่า
ฉันรู้สึกท้อ ฉันทำงานทั้งฟรีแลนซ์ ทั้งงานประจำ ทำทุกอย่างเพื่อหาเลี้ยงดูแม่ เลี้ยงดูหลาน หวังให้คนที่บ้านสบาย
ฉันเป็นลูก ฉันไม่เสียดายของนอกกายใดๆ ฉันเสียใจแค่สิ่งเหล่านี้มันบั่นทอนชีวิตแม่ฉัน มันทำร้ายความรู้สึกของแม่ฉัน
แม่ฉันเป็นคนที่ดีคนนึงนี่คือเรื่องที่ฉันมั่นใจที่สุดในชีวิต แต่ทำไมแม่ฉันถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้
ฉันเสียใจ และหวังให้สักวันมันจะดีขึ้น
บางทีมันก็ผิดที่ตัวฉันเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยได้อยู่กับแม่
ฉันพยายามทุกอย่าง และฉันก็หวังให้อะไรสักอย่างทำให้พี่ฉันหยุด
อะไรสักอย่างทำให้พี่ฉันเห็นใจแม่และหลานตัวน้อยของฉัน
อะไรสักอย่างที่ทำให้พี่ฉันไม่ต้องมาคอยทำอะไรแย่ๆแบบนี้ต่อไป
ฉันต้องทำอย่างไร
ฉันคือที่พึ่งของแม่ ฉันต้องเข้มแข็ง แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไง
ไม่รู้จะช่วยแม่อย่างไร
ขอโทษที่ฉันอาจจะพิมพ์วกไปวนมา
ปัญหาของฉันอาจจะดูเล็กในสายตาใครหลายคน แต่สำหรับฉัน มันใหญ่เหลือเกิน ได้โปรดเข้าใจฉันเถอะนะคะ
ขอบคุณค่ะ
ช่วยด้วยค่ะ ต้องทำยังไงถึงจะทำให้พี่ชายหยุดการกระทำแบบนี้
แม่เปิดร้านกาแฟ ไม่ใช่ร้านใหญ่อะไรเป็นคล้ายๆเฟรนไชส์ แม้แม่จะแยกทางกับพ่อที่นิสัยไม่ดี แต่แม่ก็คอยดูแลเอาใจใส่ฉัน แม่เป็นคนใจดีและเป็นแบบอย่างที่ดีมากแก่ฉันมาตลอด
เราสองคนช่วยกันทำมาหากิน บางวันมีกินบ้าง บางวันขัดสน แต่เราก็อดทนกัน
ที่บ้านฉันมีหลาน 1 คนเพิ่งเข้าโรงเรียน ซึ่งหลานคนนี้น่าสงสาร เพราะพี่ชายของฉันที่เป็นพ่อของหลานแยกทางกับแม่ของหลาน ฉันจึงตั้งใจดูแลให้เขาเติบโตเป็นเด็กที่ดี ส่วนพี่ฉันล้มเหลวทางการเรียน จบม.3 สร้างปัญหามากมาย ปัจจุบันอายุจะ30แล้ว เขายังคงหนักเรื่อยๆ ทั้งโกหก แอบเม้มเงินขายของแม่ บ้างก็แอบหยิบเงินแม่ที่ขายของไป และไม่ทำงานใดๆ
พี่ฉันชอบออกจากบ้านตอนค่ำและกลับมาในช่วงเช้ามืด เป็นแบบนี้ทุกๆวัน จนฉันพบว่าเขาติดกัญชา
แม่ฉันคือนักให้โอกาส ต่อให้พี่ฉันจะหลอกเอาเงิน หรือไม่ว่าใครจะว่าอะไรพี่ชายฉัน แม่ฉันรัก และแม่ฉันหวังเสมอว่าพี่จะเปลี่ยนไป และเมื่อใดที่พี่ฉันเปลี่ยน แม่ฉันนี่ล่ะจะสนับสนุนและยืนอยู่ข้างๆอย่างแน่นอน
แต่แล้วเริ่มหนักข้อขึ้น พี่ฉันไม่ฟังคำใคร อารมณ์รุนแรง และล่าสุดคือขโมยของๆฉันไปขาย
ฉันมีแหวนเพชรกับแหวนทอง2วง รวมสามวง ฉันให้แม่เอาไว้เพื่อวันใดที่แม่จำเป็น ให้แม่นำไปขาย
แต่พี่ฉันก็ขโมยแหวนเพรชเม็ดเล็กๆนั่นไป แม่ฉันถามว่าเอาไปทำไม นั่นคือแหวนที่เก็บเอาไว้ต่อชีวิตหากมีปัญหา
พี่ฉันบอกแค่ว่า "ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่เอาแหวนทองไปขาย" แม่ฉันเสียใจและร้องไห้ เพราะนิสัยของพี่ฉันตอนนี้เหมือนพ่อฉันเลย เพียงต่างกันตรงที่พ่อฉันใช้ความรุนแรงกับคนที่บ้าน แต่พี่ฉันตอนนี้ยัง
ปกติพี่ฉันหากเกิดเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน เช่นโดนตำรวจจับเรื่องรถ เขาจะมาขอตรงๆ และแม่ก็จะช่วย แต่ครั้งนี้ขโมย ตัวฉันเองมั่นใจว่าพี่น่าจะเอาไปจ่ายอะไรที่เกี่ยวกับกัญชา 90% เพราะถ้าขอแม่ ตัวเขารู้ดีว่าแม่อาจจะบ่นแต่แม่ก็ช่วย (ฉันเคยขอให้แม่หยุดช่วย แต่แม่ทำไม่ได้ เพราะแม่เป็นแม่และนั่นคือลูก)
แม่โทรมาร้องไห้ขอโทษฉันที่เก็บของๆฉันเอาไว้ให้ดีไม่ได้ แม่ฉันโทษตัวเองพร้อมกับพร่ำบอกว่า แม่ต้องตายก่อนพี่ฉันถึงจะคิดได้
พี่ฉันรักแม่นะ แต่รักตัวเองมากกว่า
ฉันรู้สึกท้อ ฉันทำงานทั้งฟรีแลนซ์ ทั้งงานประจำ ทำทุกอย่างเพื่อหาเลี้ยงดูแม่ เลี้ยงดูหลาน หวังให้คนที่บ้านสบาย
ฉันเป็นลูก ฉันไม่เสียดายของนอกกายใดๆ ฉันเสียใจแค่สิ่งเหล่านี้มันบั่นทอนชีวิตแม่ฉัน มันทำร้ายความรู้สึกของแม่ฉัน
แม่ฉันเป็นคนที่ดีคนนึงนี่คือเรื่องที่ฉันมั่นใจที่สุดในชีวิต แต่ทำไมแม่ฉันถึงเจอแต่เรื่องแบบนี้
ฉันเสียใจ และหวังให้สักวันมันจะดีขึ้น
บางทีมันก็ผิดที่ตัวฉันเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยได้อยู่กับแม่
ฉันพยายามทุกอย่าง และฉันก็หวังให้อะไรสักอย่างทำให้พี่ฉันหยุด
อะไรสักอย่างทำให้พี่ฉันเห็นใจแม่และหลานตัวน้อยของฉัน
อะไรสักอย่างที่ทำให้พี่ฉันไม่ต้องมาคอยทำอะไรแย่ๆแบบนี้ต่อไป
ฉันต้องทำอย่างไร
ฉันคือที่พึ่งของแม่ ฉันต้องเข้มแข็ง แต่ฉันไม่รู้จะทำยังไง
ไม่รู้จะช่วยแม่อย่างไร
ขอโทษที่ฉันอาจจะพิมพ์วกไปวนมา
ปัญหาของฉันอาจจะดูเล็กในสายตาใครหลายคน แต่สำหรับฉัน มันใหญ่เหลือเกิน ได้โปรดเข้าใจฉันเถอะนะคะ
ขอบคุณค่ะ