ระหว่างทางที่ทั้งสี่นี้สืบค้น
คอยหาไปทั้งล่างบนไม่มีล้า
เมื่อได้เจอข้อมูลตามภามชี้มา
จึงแยกกันค้นหาจะเจอไว

ไม่ทันใดก็ได้เสียงประตูปั้ง!
ส่งเสียงดังจากตัวประตูไม้
ทั้งสี่ยินดังนั้นก็ตกใจ
คนที่มาเป็นใครหรือไม่มี

ปรากฏว่าเป็นชายวัยกลางคน
ชื่อว่าพลอายุสี่สิบสี่
เขาเสนอช่วยตำรวจโดยเร็วรี่
เพราะว่าพี่ของตนถูกฆ่าตาย

พลบอกเดี๋ยวค้นตรงข้างนอกให้
ขอทั้งสี่จงไว้ใจอย่าหนีหาย
หากเจอสิ่งอะไรจะไม่ย้าย
ตำรวจทั้งสี่นายจึงค้นต่อไป

สักพักหนึ่งนายเมฆไชยเจอหนังสือ
มีขนาดเท่ามือของผู้ใหญ่
ปรากฏชื่อเป็นตัวภาษาไทย
เขียนเอาไว้ว่าเป็นของนายธนู

เขาจึงพลิกหนังสือเข้ามาอ่าน
มีภาพจานถ้วยชามและก็ตู้
นายเมฆไชยเกิดคำถามอยากใคร่รู้
เขาเป็นครูสอนวาดภาพหรืออย่างไร่

ถ้าเขาเป็นทำไมไร้ลูกศิษย์
ไม่มีคนที่คิดจะมาถามไถ่
เขาจึงเปิดหนังสือหน้าต่อไป
ปรากฏภาพของไฟลุกขึ้นมา

ภาพนั่นมีวันที่วาดอยู่ข้างล่าง
แต่แตกต่างจากวันที่เขาเคยหา
มันมีตัวอักษรโอเมก้า
และทีต้าก่อนหน้าอีกสองตัว

นายเมฆไชยเห็นดังนั้นกุมขมับ
เกือบล้มทับหนังสือเพราะเวียนหัว
ตัวอักษรอะไรดูเหมือนวัว
เคยแต่จั่วไพ่มาอย่างวนเวียน

ไอ้ครั้นจะถามคนอื่นอย่างนายเอก
ก็กลัวตนจะโดนเขกและโดนเขียน
จำต้องค้นหาต่อด้วยความเพียร
แม้ใกล้จะอาเจียนไปเต็มที

ทางนายรามเห็นถ้วยทองอยู่ตรงหน้า
รีบคว้ามามองดูโดยเร็วรี่
เห็นมีตัวอักษรเอ็นและที
มันแปลว่าอะไรนี่ไม่เข้าใจ

นายรามจึงพลิกถ้วยดูข้างล่าง
เป็นสีทองแต่ตรงกลางกลับขาวใส
มีช้อนเงินปรากฏอยู่ไม่ไกล
เขาจึงเดินไปหยิบมาค้นหาดู

ทว่ารามกลับไม่ทันได้หยิบช้อน
กลับล้มลงไปนอนตรงพื้นอยู่
เป็นฝีมือชายสวมเสื้อขนสัตว์ฟู
มีชื่อปักเขียนอยู่นายสายชล