สวัสดีครับ ตั้งแต่ปี 2559 ตอนนั้นผมได้ตั้งกระทู้ ใน Pantip
(
https://ppantip.com/topic/35228460 )
ซิ่งผมเองก็ไม่รู้ว่า Pantip มันคืออะไร .
หลังจากนั้น วันต่อมา ก็มีพี่ๆน้องๆ น่ารักๆ แอดFaceBook มา100กว่าคนตอนนั้นคือผมเองก็ยังไม่รู้ ว่ามาจากPantipเพราะผมเองก็ไม่ได้ ฝากชื่อFaceBook ไว้ตอนตั้งกระทู้ ปกติจะมีประมาณ5ถึง7คนต่อวันทีมีเพื่อนๆแอดFacebook มา พอเห็นคนแอดมาเยอะผมก็เลยแปลกใจมากครับ ทำไมถึงมีคนแอดมาเยอะจัง หลังจากนั้น วันสองวัน ก็ยังมีคนแอดเฟสมาเรื่อยๆ..
และก็มีพี่อีกคนบอกว่าแอดมาจาก Pantip ตอนนั้นรู้สึกดีมากที่รู้ว่ากระทู้ที่ตั้งมีคนอ่านด้วย 55 และมีสเปกที่ตั้งไว้ก็มีหลายคนเลยที่แอดเฟสผมมา ด้วยความที่ว่า ผมเป็นติส ไม่ชอบคุยหลายๆคน จะให้คุยทั้งหมดคงไม่ใช่ ตอนนั้นมีเลือกคุยไว้3คน แล้วก็ตัดสินใจ เลือกคุยแค่คนเดี่ยว คนที่ผมเลือกเค้าชื่อ พงศ์ เป็นคนจากเชื่ยงใหม่ แต่มากกว่านั้นคือ เค้าเป็นคนพม่าเหมือนกัน แต่เค้าได้ เรียนที่ไทยได้สัญชาติไทย .
เค้าทักมาแล้วพูดว่า สวัสดีดรับ ผมอยากรู้จักคุณ ขอเฟสได้มั้ย.? คร่าวๆประมาณนี้ แล้วได้ก็ได้คุยกัน คุยกันประมาณ2อาทิตย์ เค้ามีธุระที่จังหวัดนครปะฐม ก็เลยขึ้นมาจากเชื่ยงใหม่ มากทม ผมก็ได้มีกาสเจอกัน พอเค้าบอกว่าจะเจอผมก็ลางานไว้แล้ว ตอนเช้าๆ เค้าก็มาเจอกัน หน้า รพ ศิริราช แวปแรกคือ หล่อมาก หล่อแบบหล่อเลย เขิลมากครับตอนนั้น เหมือนในละครเลย มือสองข้างของเค้า อีกข้างถือกระเป๋า อีกข้างถือเสื้อครุ้มผมก็เอาเสื้อครุ้มเค้ามาใส่ แล้วผมก็พาไปเลี่ยงกินเตี๋ยวแถวหน้าวัดระฆัง เสร็จก็ข้ามฝาก ไปฝั่ง ท่ามหาราช พาเค้าไปกิน After You ตอนนั้นเค้าจ่ายเงินเอง ผมเลยไม่ยอม ผมใส่เสื้อครุ้มของเค้า ผมก็เลยไปขอปะกา จากพนักงาน แล้วให้พนักงานเขียนให้ว่า(เพราะหลายมือผมไม่สวย) ค่านํ้าผมรับผิดชอบเองพร้อมเงิน300ใส่ลงไปในกระเป๋าข้างในเสื้อ พอกินเสร็จ เค้าก็ขึ้นแท็กซีไปนครปะฐม มันเป็นรักแรกพบของผมเลย ผมไม่เคยมีแฟน ตอนนั้น ผมมีความสุขมาก เค้าก็ทักเชทมาว่า เจอแล้วยังชอบเค้าอยู่ไหม..? ผมก็ตอบไปว่า ชอบครับ ผมกลัวพงศ์ ไม่ชอบผมมากกว่า เค้าก็ตอบว่า ชอบสิ พลดูแล พงศ์ดีมาก วันพรุ้งตอนเช้าเค้าก็โทรมาเลยวว่า อยากดูหนัง อยากเลี้ยงตอบแทนพลบ้าง ผมก็ล่างานไปเลยครึ่งวันโดยอ้างว่า ไปต่อบัตรแรงงาน 55 ไปดูหนังเรื่อง Me Befor You ที่เซ็นทรัลปิ่น มันมีความสุขอ่ะชีวิต ณ ตอนนั้น พอหนังฉาย ผมก็เอามือตัวเองไปจับมือเค้า ไม่ปล่อยเลย. พอหนังถึงจุดพลีก พระเอก ไม่รับรักนางเอกอะไรสักอย่าง ในฉายหาด หัวใจผมเต้นแรงมาก ผมยกมือที่จับเค้าไว้ โดยเราไม่มองหน้ากัน แล้วมาแตะอกข้างซ้าย พอหนังจบ เพลงประกอบหนังก็เป็นเพลงโปรดผม จนถึงทุกวันนี้ (Photography)ผมก็นั่งรถเมล์ 40 มาพรานก ทำงาน. อีกวันเค้าก็อยากเจอผม แต่ผมล่างานไม่ได้แล้ว ก็เลยรอผมเลิกงาน เราก็ไปเดินรอบ สนามหลวง คุยไปเดินไปจนถึง ถนนข้าวสาร จนถึงจุดๆหนึ่งไม่ค่อยมีคน ด้วยความหื่นผม 555 ก็ขอจูบ ได้ไหม เค้าก็ไม่ให้ แต่ผมก็ได้จนได้ จูบแรก ฟิน..ข้างถนน
พอเค้ากลับไปเชี่ยงใหม่ เราก็คุยกันทุกวัน แต่เค้าจะตอบเป็นเวลา เค้าก็บอกว่าชอบเราๆเค้าก็ชวนผม ไปเที่นวเชื่ยงใหม่ไปดูดาวบนดอยผมก็ให้คำสัญญาว่า จะไปดูด้าวบนดอย. และเค้ายังพูดถึงเรื่อง เค้าจะเปิดร้านกาแฟ แล้วไปทำด้วยกัน.. ผมก็รู้สึกมันคงมากๆ มีใจเท่าไหร่ ให้เท่านั้น ด้วยความทีผมเป็นคนโรเมนติก คุยกันจะถึง 1 เดือน ผมก็เลย ทำวิดีโอ ขอเค้าเป็นแฟน เงินทั้งหมดเดือนนั้น ก็เอาไปซื้อลูกโป่ง ไปดูได้ครับ ตามนี้เลย
(
https://youtu.be/SdXvb2_cafs )
เค้าก็ชอบ คุยกันจะเข้าเดือนที่2แล้ว ความรักที่ผมมีให้เค้าก็คงยังไม่น้อยลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นไป...
ตอนนั้นคิดในใจว่าจะทำไง ให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้าจริงๆ คิดออกขึ้นมา จะไป บริจากเลือด บ้าป่าว คนที่กลัวเข้มจะไปบริจากเลือด ความคิดตอนนั้นคือ มันจะเป็นการ พิสูจน์ ว่าผมรักเค้าจริงๆ เงินหาได้ สิ่งของหาได้ แต่เลือดเนื้อใครเค้าจะยอมทำกัน ถ้าไม่ได้รู้สึกดีแบบนั้นจริงๆผมจะเอาเลือดผมไปให้คนอื่นๆทำไม ผมเองก็ผอมกจะตายอยู่แล้ว ผมเองไปบริจากเลือด รพ ศิริราช เค้าไม่รับ นน น้อยไป ไปต่อแถวๆ อนุสาวรีย์ เค้าก็ไม่รับผอมเกินไป ด้วยความตั้งใจของผม ผมเองก็ไม่ยอม ไปให้สุด ถามคนอื่นๆ จนรู้ว่า ไปสภากาชาติไทย เค้ารับ ดีใจมากตอนนั้น พอบริจากเสร็จผมก็ถ่ายรูป แล้วทักเค้าไปว่า วันนี้ผมไปบริจากเลือดมา ผมทำไปเพื่ออยากพิสูจน์ว่าผมรักคุณจริงๆ เค้าบอกว่าขอบคุณมาก ผมก็ทำงานไป คุยไปสักพัก อาการของเค้าก็เริ่มมา ไม่ค่อยตอบไลน์ ไม่ค่อยอ่านไลน์ ผมเครียจมากตอนนั้น เป็นแบบนั้นมาสักพัก ..มันอึดอัดมากครับ จนผมก็ไม่รู้จะทำไง เพราะผมคุยกับเค้าแค่คนเดี่ยว ทั้งที่มีคนเข้ามามากหมาย จนวันหนึ่ง ก็มาถึง ผมถามและหาเรื่องเค้า จนเค้าพูดความจริงออกมา ว่า มีแฟนอยู่แล้ว จริงๆ เค้ากำลังจะเลิกกับคนนั้น แต่ไม่รุ้ว่าเลิกตอนไหน ก้เลยมาคุยกับผม เพื่อ ว่า สักวันเค้าจะเลิกกับแฟนเค้า จะได้มาคบกับผม และตอนเค้ามา กทม ที่มาเจอผม เค้าก็ไปเจอผู้ชายอีกคน แต่ชอบผมมากกว่า ก็เลยมาหาผม และแฟนเค้าอยู่ เชื่ยงใหม่
อึง ..... ช็อคเลย..ตัวผมสมองผม เงียบไป ประมาณ5นาที ตอนเห็นข้อความ เพราะเราไม่ได้เพือใจใว้เลย เต็มทีมาก กับเค้า มันมีความคิดในสมองว่า ทำไม... ทำไม..แค่คำเดี่ยว จะร้องให้ก็ร้องไม่ออก ทำงานไปก็ไม่มีสติ ใจลอย.. ไป2.3 วัน ร้องให้เสียใจ ไม่คิดจะเป็นแบบนี้ เพราะเราปฏิเสธ ทุกคน ซิ่งดีกว่ามากหมาย แต่เราเลือกเค้า เพราะเห็นเป็นพม่าด้วยกันคงไปด้วยกัน ไกลกว่าคนอื่น ... มันเหมือนผมกลัว จากนั้นผมก็ไม่กล้าเปิดใจอีกเลย .. ทำงานอย่างเดี่ยว จะเป็นช่างภาพให้ได้ ในความคิด เดี่ยวมา เขียนต่อ ในกระทู้ #3 ว่าผมเป็นช่างภาพได้หรือไหม ชีวิตตอนนี้เป็นยังไง...
ถ้าผมพิ่มร์ผิด ขอโทษด้วยครับ ผมใช้ Notebook ต้องพิ่มร์เองทุกตัว ไม่เหมือนในมือถือ ทีมีตัวคิดแทนให้ อยากขอบคุณ Pantip ทีทำให้ผมมีความสุขระยะสั้นๆ ตั้งแต่ 2559 นี้ก็ 2562 . 4 ปีแล้ว เร็วมาก
เป็นแรงงานอยากมีแฟนเกย์ไทย#2
( https://ppantip.com/topic/35228460 )
ซิ่งผมเองก็ไม่รู้ว่า Pantip มันคืออะไร .
หลังจากนั้น วันต่อมา ก็มีพี่ๆน้องๆ น่ารักๆ แอดFaceBook มา100กว่าคนตอนนั้นคือผมเองก็ยังไม่รู้ ว่ามาจากPantipเพราะผมเองก็ไม่ได้ ฝากชื่อFaceBook ไว้ตอนตั้งกระทู้ ปกติจะมีประมาณ5ถึง7คนต่อวันทีมีเพื่อนๆแอดFacebook มา พอเห็นคนแอดมาเยอะผมก็เลยแปลกใจมากครับ ทำไมถึงมีคนแอดมาเยอะจัง หลังจากนั้น วันสองวัน ก็ยังมีคนแอดเฟสมาเรื่อยๆ..
และก็มีพี่อีกคนบอกว่าแอดมาจาก Pantip ตอนนั้นรู้สึกดีมากที่รู้ว่ากระทู้ที่ตั้งมีคนอ่านด้วย 55 และมีสเปกที่ตั้งไว้ก็มีหลายคนเลยที่แอดเฟสผมมา ด้วยความที่ว่า ผมเป็นติส ไม่ชอบคุยหลายๆคน จะให้คุยทั้งหมดคงไม่ใช่ ตอนนั้นมีเลือกคุยไว้3คน แล้วก็ตัดสินใจ เลือกคุยแค่คนเดี่ยว คนที่ผมเลือกเค้าชื่อ พงศ์ เป็นคนจากเชื่ยงใหม่ แต่มากกว่านั้นคือ เค้าเป็นคนพม่าเหมือนกัน แต่เค้าได้ เรียนที่ไทยได้สัญชาติไทย .
เค้าทักมาแล้วพูดว่า สวัสดีดรับ ผมอยากรู้จักคุณ ขอเฟสได้มั้ย.? คร่าวๆประมาณนี้ แล้วได้ก็ได้คุยกัน คุยกันประมาณ2อาทิตย์ เค้ามีธุระที่จังหวัดนครปะฐม ก็เลยขึ้นมาจากเชื่ยงใหม่ มากทม ผมก็ได้มีกาสเจอกัน พอเค้าบอกว่าจะเจอผมก็ลางานไว้แล้ว ตอนเช้าๆ เค้าก็มาเจอกัน หน้า รพ ศิริราช แวปแรกคือ หล่อมาก หล่อแบบหล่อเลย เขิลมากครับตอนนั้น เหมือนในละครเลย มือสองข้างของเค้า อีกข้างถือกระเป๋า อีกข้างถือเสื้อครุ้มผมก็เอาเสื้อครุ้มเค้ามาใส่ แล้วผมก็พาไปเลี่ยงกินเตี๋ยวแถวหน้าวัดระฆัง เสร็จก็ข้ามฝาก ไปฝั่ง ท่ามหาราช พาเค้าไปกิน After You ตอนนั้นเค้าจ่ายเงินเอง ผมเลยไม่ยอม ผมใส่เสื้อครุ้มของเค้า ผมก็เลยไปขอปะกา จากพนักงาน แล้วให้พนักงานเขียนให้ว่า(เพราะหลายมือผมไม่สวย) ค่านํ้าผมรับผิดชอบเองพร้อมเงิน300ใส่ลงไปในกระเป๋าข้างในเสื้อ พอกินเสร็จ เค้าก็ขึ้นแท็กซีไปนครปะฐม มันเป็นรักแรกพบของผมเลย ผมไม่เคยมีแฟน ตอนนั้น ผมมีความสุขมาก เค้าก็ทักเชทมาว่า เจอแล้วยังชอบเค้าอยู่ไหม..? ผมก็ตอบไปว่า ชอบครับ ผมกลัวพงศ์ ไม่ชอบผมมากกว่า เค้าก็ตอบว่า ชอบสิ พลดูแล พงศ์ดีมาก วันพรุ้งตอนเช้าเค้าก็โทรมาเลยวว่า อยากดูหนัง อยากเลี้ยงตอบแทนพลบ้าง ผมก็ล่างานไปเลยครึ่งวันโดยอ้างว่า ไปต่อบัตรแรงงาน 55 ไปดูหนังเรื่อง Me Befor You ที่เซ็นทรัลปิ่น มันมีความสุขอ่ะชีวิต ณ ตอนนั้น พอหนังฉาย ผมก็เอามือตัวเองไปจับมือเค้า ไม่ปล่อยเลย. พอหนังถึงจุดพลีก พระเอก ไม่รับรักนางเอกอะไรสักอย่าง ในฉายหาด หัวใจผมเต้นแรงมาก ผมยกมือที่จับเค้าไว้ โดยเราไม่มองหน้ากัน แล้วมาแตะอกข้างซ้าย พอหนังจบ เพลงประกอบหนังก็เป็นเพลงโปรดผม จนถึงทุกวันนี้ (Photography)ผมก็นั่งรถเมล์ 40 มาพรานก ทำงาน. อีกวันเค้าก็อยากเจอผม แต่ผมล่างานไม่ได้แล้ว ก็เลยรอผมเลิกงาน เราก็ไปเดินรอบ สนามหลวง คุยไปเดินไปจนถึง ถนนข้าวสาร จนถึงจุดๆหนึ่งไม่ค่อยมีคน ด้วยความหื่นผม 555 ก็ขอจูบ ได้ไหม เค้าก็ไม่ให้ แต่ผมก็ได้จนได้ จูบแรก ฟิน..ข้างถนน
พอเค้ากลับไปเชี่ยงใหม่ เราก็คุยกันทุกวัน แต่เค้าจะตอบเป็นเวลา เค้าก็บอกว่าชอบเราๆเค้าก็ชวนผม ไปเที่นวเชื่ยงใหม่ไปดูดาวบนดอยผมก็ให้คำสัญญาว่า จะไปดูด้าวบนดอย. และเค้ายังพูดถึงเรื่อง เค้าจะเปิดร้านกาแฟ แล้วไปทำด้วยกัน.. ผมก็รู้สึกมันคงมากๆ มีใจเท่าไหร่ ให้เท่านั้น ด้วยความทีผมเป็นคนโรเมนติก คุยกันจะถึง 1 เดือน ผมก็เลย ทำวิดีโอ ขอเค้าเป็นแฟน เงินทั้งหมดเดือนนั้น ก็เอาไปซื้อลูกโป่ง ไปดูได้ครับ ตามนี้เลย
( https://youtu.be/SdXvb2_cafs )
เค้าก็ชอบ คุยกันจะเข้าเดือนที่2แล้ว ความรักที่ผมมีให้เค้าก็คงยังไม่น้อยลงมีแต่จะเพิ่มขึ้นไป...
ตอนนั้นคิดในใจว่าจะทำไง ให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้าจริงๆ คิดออกขึ้นมา จะไป บริจากเลือด บ้าป่าว คนที่กลัวเข้มจะไปบริจากเลือด ความคิดตอนนั้นคือ มันจะเป็นการ พิสูจน์ ว่าผมรักเค้าจริงๆ เงินหาได้ สิ่งของหาได้ แต่เลือดเนื้อใครเค้าจะยอมทำกัน ถ้าไม่ได้รู้สึกดีแบบนั้นจริงๆผมจะเอาเลือดผมไปให้คนอื่นๆทำไม ผมเองก็ผอมกจะตายอยู่แล้ว ผมเองไปบริจากเลือด รพ ศิริราช เค้าไม่รับ นน น้อยไป ไปต่อแถวๆ อนุสาวรีย์ เค้าก็ไม่รับผอมเกินไป ด้วยความตั้งใจของผม ผมเองก็ไม่ยอม ไปให้สุด ถามคนอื่นๆ จนรู้ว่า ไปสภากาชาติไทย เค้ารับ ดีใจมากตอนนั้น พอบริจากเสร็จผมก็ถ่ายรูป แล้วทักเค้าไปว่า วันนี้ผมไปบริจากเลือดมา ผมทำไปเพื่ออยากพิสูจน์ว่าผมรักคุณจริงๆ เค้าบอกว่าขอบคุณมาก ผมก็ทำงานไป คุยไปสักพัก อาการของเค้าก็เริ่มมา ไม่ค่อยตอบไลน์ ไม่ค่อยอ่านไลน์ ผมเครียจมากตอนนั้น เป็นแบบนั้นมาสักพัก ..มันอึดอัดมากครับ จนผมก็ไม่รู้จะทำไง เพราะผมคุยกับเค้าแค่คนเดี่ยว ทั้งที่มีคนเข้ามามากหมาย จนวันหนึ่ง ก็มาถึง ผมถามและหาเรื่องเค้า จนเค้าพูดความจริงออกมา ว่า มีแฟนอยู่แล้ว จริงๆ เค้ากำลังจะเลิกกับคนนั้น แต่ไม่รุ้ว่าเลิกตอนไหน ก้เลยมาคุยกับผม เพื่อ ว่า สักวันเค้าจะเลิกกับแฟนเค้า จะได้มาคบกับผม และตอนเค้ามา กทม ที่มาเจอผม เค้าก็ไปเจอผู้ชายอีกคน แต่ชอบผมมากกว่า ก็เลยมาหาผม และแฟนเค้าอยู่ เชื่ยงใหม่
อึง ..... ช็อคเลย..ตัวผมสมองผม เงียบไป ประมาณ5นาที ตอนเห็นข้อความ เพราะเราไม่ได้เพือใจใว้เลย เต็มทีมาก กับเค้า มันมีความคิดในสมองว่า ทำไม... ทำไม..แค่คำเดี่ยว จะร้องให้ก็ร้องไม่ออก ทำงานไปก็ไม่มีสติ ใจลอย.. ไป2.3 วัน ร้องให้เสียใจ ไม่คิดจะเป็นแบบนี้ เพราะเราปฏิเสธ ทุกคน ซิ่งดีกว่ามากหมาย แต่เราเลือกเค้า เพราะเห็นเป็นพม่าด้วยกันคงไปด้วยกัน ไกลกว่าคนอื่น ... มันเหมือนผมกลัว จากนั้นผมก็ไม่กล้าเปิดใจอีกเลย .. ทำงานอย่างเดี่ยว จะเป็นช่างภาพให้ได้ ในความคิด เดี่ยวมา เขียนต่อ ในกระทู้ #3 ว่าผมเป็นช่างภาพได้หรือไหม ชีวิตตอนนี้เป็นยังไง...
ถ้าผมพิ่มร์ผิด ขอโทษด้วยครับ ผมใช้ Notebook ต้องพิ่มร์เองทุกตัว ไม่เหมือนในมือถือ ทีมีตัวคิดแทนให้ อยากขอบคุณ Pantip ทีทำให้ผมมีความสุขระยะสั้นๆ ตั้งแต่ 2559 นี้ก็ 2562 . 4 ปีแล้ว เร็วมาก