อยู่แบบมด...คืออยู่แบบกลุ่มก้อน คอยช่วยเหลือประคับประคองกัน ต่างทำหน้าที่ให้สุดความสามารถ ไม่ปีนเกลียวกัน

อดแบบพระ...คือกินแต่พอดีให้มีแรงปฏิบัติกิจของสงฆ์ การอดก็อดเพื่อให้ร่างกายและระบบย่อยสงบ เมื่อกายสงบ ความเจริญทางจิตก็ก้าวหน้า

อิ่มแบบหะมา...น้องหะมาที่มีเจ้าของรักไคร่เอ็นดู ย่อมมีความสุข ก็ตอบแทนเจ้าของด้วยความซื่อสัตย์ ให้ความผ่อนคลาย  ผลประโยชน์แลกกัน

อย่าอดแบบเสือ...ถ้าจะหยิ่งทนงในศัดิ์ศรีไม่กินซาก ก็จะพากันตายทั้งถ้ำ   จิตไม่สงบเพราะความหิว ตายไปก็ทุคติ สู้อิ่มแบบสุนัขไม่ได้ตายไปสุคติ