ปกติไม่ใช่คนชอบใช้กำลังหรือเป็นโรคซึมเศร้า แต่เก็บกดจากครอบครัว เวลาอยู่กับยายจะชอบทำหน้าอมทุกข์ แต่กับคนอื่นมันปกติดีค่ะ เราเป็นคนน้ำตาตื้น คิดเล็กคิดน้อย วันนี้ยายเตะหลังเรา เหยียบไหล่เรา แล้วว่าเราที่ไม่เอาน้ำไปให้กิน เราเลยนั่งร้องไห้ แล้วแม่ก็เดินมาว่า(ขอไม่พูดค่ะ) พอเราเข้าห้องมาเราก็นอน แต่ภาพนั้นมันวนเข้ามาในหัว แล้วเราก็นั่งร้องไห้ค่ะ ร้องไห้จนหอบ แล้วเราก็คิดยังไงไม่รู้...เดินไปหยิบดินสอที่เหลาไว้มาขีดแขน ต่อยกำแพงจนมือเขียว ข่วนขาตัวเอง แล้วก็เอาปากกามาขีดหนังสือจนขาดค่ะ พอแม่เข้ามาปลอบก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาการแบบนี้คืออะไร...และแก้ยังไงหรอคะ