ในหนึ่งวันของเราคือตื่นมาจะหยิบทรศ.ขึ้นมาเปิดฟังเพลงกับอ่านจอย(นิยายในรูปแบบแชท) พอหลังจากเรียนเสร็จเราก็จะฟังเพลงตลอดเป็นแบบนี้ทุกชม.  มันเหมือนอาการขาดเสียงเพลงไม่ได้เลย  พอไม่ได้ฟังมันจะซึมนิดๆ
เวลาที่อยู่ที่โรงเรียนหรือที่ที่มีคนเยอะๆเราจะเป็นคนที่ร่าเริงมากๆเหมือนเป็นบ้า จะไม่แสดงความอ่อนแอเลย จะไม่มีใครเห็นน้ำตาของเราเลย

พอเวลาที่อยู่คนเดียวหรือตอนกลางคืน เราจะเป็นคนละขั้วกับตอนกลางวันเลย เราจะฟังเพลงกับอ่านจอยเหมือนเช้าแหละและจะติดการนอนมากๆติดบ้านติดเตียงสุดๆ เหมือนอารมณ์จะเปลี่ยนไปตามเพลงด้วยแหละ น้ำตาจะชอบไหลอัตโนมัติเมื่อเจอท่อนเศร้าๆแทงใจดำ  เราจะกลายเป็นคนที่บ่อน้ำตาตื้นร้องไห้ตลอดถึงแม้ช่วงนี้จะไม่มีเรื่องเศร้าเลยรู้สึกรักตัวเองมากกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ  แต่กลับร้องไห้บ่อยกว่าเมื่อก่อน
เราจะเป็นแบบนี้ทุกวันและจะร้องไห้คนเดียวในช่วงตอนกลางคืนทุกวัน


เหมือนเราจะเสพติดการร้องไห้คนเดียวทุกวันเลย แต่ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนเราจะไม่เป็นนะเราก็ร้องไห้เกือบทุกวันแหละ ( ประมาณ 4-5วันต่ออาทิตย์)  เราเริ่มร้องไห้4-5วันนี้ตอนรู้ว่าตัวเองเป็นโรคกระดูกสันหลังคดนะแต่จะร้องนานกว่าตอนก่อนเป็น แต่มันก็มีปัจจัยอื่นมากมายอะนะที่ทำให้เราเครียด แต่เดี๋ยวนี้ร้องไห้ทุกวันอะขนาดไม่มีเรื่องทุกข์ใจ แต่จะร้องไม่นานเท่าไหร่เพราะเราเริ่มจะควบคุมระยะเวลาที่จะไม่ทำให้ตาบวมได้อะ

อเมซิ่งมาก5555 😂

เราเป็นโรคอะไรหรือไบโพล่า ซึมเศร้า เสพติดเพลง บ่อน้ำตาตื้น หรือเป็นบ้ากันแน่คะ


อาการแบบนี้ควรไปพบหมอจิตแพทย์หรือเปล่าคะ!?