รู้ทีละขณะคือมรรคการภาวนา ทีละขณะคือรู้แล้วจิตสมดุลตรงกลางเหตุแห่งทุกข์ไม่มีแรงผลัก แรงยึด คือจิตตั้งมั่น วงรอบการภาวนาจะเป็นเข่นนี้ สมุทัย(รู้เหตุแห่งทุกข)-สมุทัยดับ-นิโรธ-สมุทัย-สมุทัยดับ-นิโรธ...จน

ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ทุกข์ = ความไม่สบายกาย สบายใจ แห้งเหี่ยวใจ คับแค้นใจ คร่ำครวญ พิไรรำพัน เศร้าโศก พลัดพรากจาก อารมณ์อันเป็นที่รัก อยู่กับอารมณ์ อันไม่เป็นที่รัก ปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น ฯ

ใจ คือสภาพจิตปัจจุบัน คือความรู้สึก หรือ คือเวทนา  ใจเป็น "ผล" การปฏิบัติภาวนา   ไม่เห็นใจ จะไม่รู้ว่าการปฏิบัติเป็นอย่างไร ก้าวหน้าถึงไหนแล้ว เมื่อเห็นใจ จะเห็นผล  เห็นจิตแยก

ต้องเข้าใจหลักพื้นฐานก่อนว่า ถ้ารู้แจ้งในอริยสัจ ๔ ข้อใดข้อหนึ่งจะรู้แจ้งในธรรมข้ออื่นๆทั้งหมด นี้คือหลักพื้นฐาน  แต่ถามว่า  ทำไมอริยสัจ ๔ จึงเรียงจากทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค ? &nbs

https://www.youtube.com/watch?v=mQ4KzCgvXsY

สัมมาทิฏฐิ ประกอบด้วย การรู้จักทุกข์ การเกิดทุกข์ ความดับทุกข์ และ อริยมรรคมีองค์ ๘ ว่าโดยย่อ ได้แก่ การเห็นทุกข์และความดับทุกข์ หรือ เห็นนิโรธธาตุในทุกข์สัจจ์ ด้วยปัญญาจักษุ พระพุทธองค์จึงทรงแสดงกาล

เมื่อแยกรูปนามได้จะเห็นการเกิดดับของความรู้สึกที่ปรากฏเฉพาะหน้า อันเป็นอาการของขันธ์5 รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน รวมทั้งตัวจิตเอง (วิญญาน) ในแต่ละชณะ แต่ลถอาการของขันธ์5 ทั้งหยาบ ละเอียดเมื่อมีจิตเ

อริยสัจ หรือ จตุราริยสัจ หรืออริยสัจ 4 ข้อปฏิบัติอันเป็นกลาง ที่พระโคตมพุทธเจ้าตรัสรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งย่อมเป็นไปเพื่อเข้าไปสงบระงับ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู

สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้คือ อริยะสัจสี่ หรือปฎิจจสมุปทบาท ทุกข์ คืออุปาทานขันธ์ห้าเป็นทุกข์ สมุทัย คือตัณหา ความทะยานอยาก คือเหตุแห่งทุกข์หรือเหตุแห่งอุปาทานขันธ์ห้า นิโรธ คือความดับแห่งทุกข์ อั