พอดี ส่วนตัวคิดว่า อาจจะไม่แต่งงานมีลูกมีเมีย แต่ก็ไม่คิดจะบวชเท่าไหร่ อยากปฏิบัติธรรมเป็นฆราวาสมากกว่า  ซึ่งคิดว่า ถ้าอายุสัก 70-80 ปี แล้วเกรงว่าจะเป็นภาระเพื่อนบ้าน เวลาเจ็บป่วยทีก็เดือดร้อนข้างบ้าน พาไปรพ.อีก

ถ้าสมมุติเรา 70-80 แล้วคิดว่า ทางโลกเราไม่มีอะไรที่เราต้องทำแล้ว  เราทำศีล สมาธิ มาเยอะแล้ว  แต่ร่างกายเริ่มเจ็บป่วย เป็นภาระคนรอบข้างและเพื่อนบ้าน   

เราเก็บเงินบินไปฆ่าตัวตายแบบถูกกฏหมายที่สวิตเซอร์แลนด์ แบบเตรียมอารมณ์และใจให้อยู่ในความเบิกบาน   คิดว่าได้ไปภพที่ดีมั้ยครับ  แบบข่าวนี้ที่บินไปฆ่าตัวตายแบบสั่งเสียครอบครัวแล้ว https://ngthai.com/cultures/10513/tip-to-know-about-assisted-suicide-in-switzerland/

เนื่องด้วยว่า ตอนตายถ้าเราไม่มีความโศกเศร้า จิตก็น่าจะไปภพภูมิที่ดีใช่มั้ย  แล้วไม่ได้ฆ่าตัวตายเพราะจิตเศร้าหมองนี่นา อาจจะแค่นอนหลับไปแล้วเค้าฉีดยาให้ไม่ตื่น  (เพราะก็มีเคสพิเศษในพระไตรที่ได้ไปนิพพาน แต่ส่วนตัวก็ไม่ได้หวังไกลขนาดนั้น แค่ไม่ไปภพไม่ดีก็พอ)

เพื่อนๆคิดว่า ยังไงกันครับ สำหรับการฆ่าตัวตายแบบนีที่สามารถเตรียมใจได้และได้สั่งเสียคนรอบข้างแล้ว แบบไม่มีห่วง

ปล.ไม่ได้กลัวตาย แต่เกรงใจจะเป็นภาระคนอื่น สมมุติว่าคุณดันอายุยืนถึง 100 ปี พร้อมด้วย โรคความดัน เบาหวาน ต้องนอนให้น้ำเกลืออยู่ รพ. คนที่มาดูแลคุณก็ต้องจ่ายเงินให้คุณไปเรื่อยๆไม่รู้จบ โอเคครับ มันเป็นเรื่องที่เค้าเต็มใจช่วยดูแลคุณ แต่คุณนอนให้เค้าจ่ายตังค์ให้ทุกเดือนๆโดยไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ ไม่เกรงใจอะไรบ้างเลยหรอคับ สมมุติต้องนอน รพ เป็นปี ค่าใช้จ่ายเป็นล้านแบบนี้  ถึงนอน รพ. รัฐ  ก็เป็นภาษีจากวัยรุ่นที่ทำงานมาจ่ายให้คนแก่อยู่ดี  

ปล2 แล้วถ้าการตายตอนแข็งแรงอยู่  แล้วได้สละ ตับ ไต ไส้พุง หัวใจ ปอด ม้าม ที่ยังแข็งแรงอยู่  ส่งต่อให้คนรุ่นถัดไปก็ดีนะ  ดูเป็นการที่เท่ห์ดี เหมือนโทนี่ สตาคเลย 55