คือจะเล่าอย่างงี้ว่า เราหนะไปตรวจเลือดมาที่สภากาชาด แล้วทีนี้เราก็ตรวจทั้ง hiv แล้วก็ ซิฟิลิส ที่นี้เขาก็พาเราไปสอบถามต่างๆนาๆว่าใส่ถุงมั้ยอะไรมั้ย ใช้ยาเสพติดรึเปล่า ซึ่งเรามั่นใจมากว่า เราใส่ถุงทุกครั้งด้วยความที่ว่าเราเป็นเกย์รุกตัวท๊อปนึกออกป้ะ แล้วทีนี้เราไปตรวจแล้วมันขึ้นว่า negative ซึ่งเราก็งงมากว่าติดมาจากไหน เพราะว่าเราใส่ถุงทุกครั้ง ไม่เคยมีการถุงแตก ถุงรั่วมาก่อน แล้วถ้ามันเกิดจากการที่จูบปากซึ่งมีโอกาสได้ยากมาก เพราะว่า ต้องมีจำนวนน้ำลายที่ปนกะเลือดในปากถึง 1- 2 ลิตร โดยที่ไม่มีใครจูบกันแล้วกินน้ำลายขนาดนั้น
แต่ด้วยความที่ว่าเราเป็นคนเก๋มาก ไม่ได้มีความรู้สึกว่าต้องตกใจร้องไห้ใดๆ ซึ่งเรารู้สึกดีมากที่ว่าจะได้ดูแลตัวเองมากขึ้น ถ้าเราเจอเชื้อไว ก็แค่รักษาก็ที่มันจะมีแผลออกดอก ไม่งั้นต้องรักษาเยอะมากแน่ๆ แต่ที่ไปเจอพยาบาล รึอะไรมา บริการดีมาก ซึ่งข้อมูลเป็นความลับ ไม่มีผลอะไร ซึ่งเราต้องทำความเข้าใจก่อนว่า โรคนี้มันไม่หายขาดแต่ถ้าเรารับทานยาอย่างต่อเนื่อง เชื้อเนี่ยจะหายไปจากร่างกายแต่อาจจะมีแต่เชื้อมันไปจำศีลซึ่งไม่มีผล แต่ยาต้องทานตลอด แค่นั้นเอง จนมันตรวจหาไม่เจอ พอยาเนี่ยไปทำการต่อต้านเชื้อร่างกายเราก็เเข็งแรงขึ้น เพราะว่ายาที่เขาให้มาเป็นเหมือนยาป้องกันไวรัส ทานแค่วันละเม็ดเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามก็อยากให้คนอื่นลองไปตรวจดูบ้างเพราะว่ามันเป็นเรื่องใกล้ตัวซึ่งเราควรคำนึงถึงอย่างมาก ก่อนที่มันจะเจออาการ มันไม่ใช่โรคที่เลวร้าย มันก็ไม่ได้ตายเลย มันมีวิธีรักษา แต่ตอนนี้คนที่หายขาดเลยคือ มีแค่ 2 คน ในโลกนะ เพราะว่าเป็นเคสวิจัย แล้วอีกอย่างเราไม่จำเป็นต้องบอกใครทุกคน แค่เราบอกคนในครอบครัวพ่อเท่านั้น เพราะว่าบางทีสังคมก็ไม่ได้ยอมรับกับผลมากนัก เพราะฉะนั้นใช้ชีวิตมาแบบไหนก็ทำไปแบบนั้น มีความสุขกะทุกวันแล้วไม่ต้องไปแพร่ต่อ เรารู้สึกดีมากที่ ได้รู้ตัวว่าป้องกันทุกครั้ง ใส่ถุงตลอด ถึงแม้ว่ามันติดมาตอนไหนก็ไม่รู้ก็ไม่ต้องไปคิดอะไรมันมาก ไม่ต้องรื้อฟื้น ถ้ามันเป็นก็แค่รักษา ถ้าเรามันแต่ไปคิดมันจะมีคำถามมากมายขึ้นมา เช่น ใครเปนคนทำ ไรงี้แล้วก้ไม่ต้องไปแพร่ต่อนะรักษาตัวเองเรารู้แค่เราเท่านั้น นี่เป็นแค่วิทยาทาน เพื่อให้คิดบวกไว้เป็นอะไรก็คิดสะว่าเป็นหวัดต้องกินยาแก้แค่นั้น มันไม่เป็นแล้วตายเลยถ้ามันยังไม่เรื้อรังก็ไปตรวจสะ
    ***แถมๆ ถ้าตรวจซิฟิลิสได้ 400 แต่เสียค่าตรวจ 200 นะ