. รักเขามาก. เราไม่ไหวเลยค่ะตอนเราเลิกกัน.  กินอะไรไม่ลง คิดถึงแต่เขา นอนก็คิดแต่เรื่องเขาว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้.ไม่อยากออกไปเจอใคร ไม่อยากทำอะไร  บางทีก็เหมือนจะโอเค เฮฮ่าหัวเราะ. แต่เขาก็ผุดขึ้นมาในหัว อารมณ์ก็จ๋อยเลย. พอหัวเราะเสดมันก็เศร้าแปลกๆ. แต่เราไม่ร้องไห้นะคะ. แต่มันจุกอยู่อก. มันจุกแบบแน่นมาก ก็เลยไปง้อค่ะ ไม่ไหว อยู่ไม่ได้ ไม่รุ้จะสลัดเขาออกจากความคิดยังไงแล้วค่ะ. รักเขามาก เลยไปง้อให้เขาเป็นเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี. เวลาคุยกัน เราตอบกันก็จริง แต่เรารู้ว่าไม่เหมือนเดิม เขาไม่ได้มีใครเราก็ไม่ได้มีใคร. แต่เราห่างกันไกล ไม่ได้เจอกัน มีเรื่องน้อยใจกันบ่อยเราปรับกันหลายรอบแต่ก็เหมือนเดิม. คือรุ้ว่าเขาเหนื่อย แต่ไม่อยากให้เขาไปค่ะ รุ้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่เอา เพราะเขาเหนื่อยมาก แต่จะยื้อไว้ เพราะอย่างน้อยเขาก็เป็นของเรา. ยังคุยกับเราทุกวัน แม้จะตอบบ้างไม่ตอบบ้างก้ตาม. เราก็จะรอแค่เขาค่ะ. จะบอกรักเขาเหมือนที่เคยทำทุกวัน บอกคิดถึง แม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกเรากลับเหมือนแต่ก่อนแล้วก็ตาม. เราไม่สามารถเลิกรักเขาได้เลยค่ะ. ทำไมความรักมันยากจัง