สวัสดีค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า เเม่ชอบเปรียบเทียบเรากับพี่สาวตลอด(พี่สาวเป็นทอม) เช่น นิสัยไม่ได้เหมือนพี่เลยสักนิด  ทำอะไรก็ไม่สำเร็จหรอกอ่ะ บลาๆ เเต่เราก็ไม่อะไรไม่ใส่ใจอะไรมาก  จนมันมากขึ้นทุก พูดทุกวันว่าอะไม่ดีเหมือนพี่เลย ทั้งที่เราอยู่เฉยๆทั้งที่เวลาเเม่ใช่นู่นนี้เราก็จะรีบไปทำให้ทุกครั้ง ล่าสุด เเม่ท้องเสียหนักมากกลางดึก  ประมานตีสาม เราก็ต้องตื่นมาหายา  ลูบหลังให้ ดูว่าอาการดีขึ้นไหมจนถึงเช้า  เเม่ก็ไม่เคยเห็นความดี ยังเปรียบเทียบเรากับพี่ให้ฟังทุกวันจนเริ่มหนักขึ้น   มีวันนึงเเม่กับพ่อไปดูดวงให้เรากับพี่เรา   เเล้วร่างทรงบอกว่าดวงเราจะดี  จะรวยในอนาคต นู่นนี้ เเละทำนายว่าพี่สาวจะเรียนไม่จบ   พอกลับมาบ้านก็มาพูดว่าหมอเค้าคงดูผิด  อย่างอ่ะนะจะได้ดี นิสัยต่างกับพี่ราวกับเหว จนยายบอกว่าจะไปว่าลูกทำไม คนเรามันจะเหมือนกันได้ที่ไหน เเต่เเม่ก็ยังพูดว่าไม่มีวันที่เราจะมีชีวิตที่ดีได้  พูดจนเราอยากจะร้องไห้ เเต่เราก็ไม่เออไม่เป็นไรหรอกช่างมัน  จนมาวันนี้เรานั่งกินข้าวอยู่เฉยๆก็พูดขึ้นมาอีกว่า  มันจะมีดีอะไรเทียบกับพี่ไม่ได้สัก นิด เเบบพูดอยู่เเค่คำเดียว จนพ่อต้องบอกว่าเป็นบ้าอะไรไปชอบพูดอย่างนี้ เราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิดหนักหนา เเม่ใช้ไปไหนเราก็ไป  สั่งให้ทำอะไรก็ทำ  จนครั้งนี้เราทรไม่ไหวเลยเถียงกลับเเละขึ้นมาที่ห้อง  พอสักพักก็ขึ้นมาด่าอีก  อย่ามาเถียงกูเเบบนี้นะ มันไม่มีดีอะไร  กูขอให้ รร.ที่ไปสมัคร เค้าไม่รับ   ให้กลับไปอยู่พัทยาคนเดียว  (เราอยู่พัทยาคนเดียวเพราะพ่อเเม่ย้ายมากรุงเทพ เเละห้องที่พ่อเเม่เช่าให้อยู่ก็น่ากลัวมาก ทั้งเปลี่ยว) จนเราอยากจะตายให้มันรู้เเล้วรู้รอดไป  ไม่อยากจะคุยไม่อยากเห็นเเม่เเล้ว เค้าพูดอย่างนี้กับเราทุกวันเราก็มีจิตใจไม่รู้เราไปทำไรให้หนักหนา  เราควรออกห่างจากเเม่ดีไหมค่ะเเบบไม่คุยเลย เพราะเราไม่อยากได้ยินคำดูถูกเปรียบเทียบอีก