ตอนเก่าๆนะครับ
ตอน 1-2
https://ppantip.com/topic/38778992
ตอน 3-4
https://ppantip.com/topic/38782441
ตอน 5-6
https://ppantip.com/topic/38785930
***********************************************************************************************
จะรักนาย เท่าชีวิต – Only You
ตอนที่ 7. เสียงเพลงบนรถ
ตอนเช้า รถมอเตอร์ไซค์ของยิ่งใหญ่ดับอนาถ สตาร์ทไม่ติด กว่าร้านซ่อมรถจะเปิดก็แปดโมงเช้า พวกเขาไม่มีเวลารอขนาดนั้น “สงสัยหัวเทียนบอด” แต้มใช้ไขควงงัดหัวเทียนออกมาเช็ดและเป่าก่อนใส่กลับเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว ยิ่งใหญ่มองทุกท่วงท่าอย่างน่าพิศวง คนๆนี้ทำให้เขาประหลาดใจได้เรื่อยๆเสียจริง
“มองอะไร ลองสตาร์ทสิ” ยิ่งใหญ่ดึงสติ หัวเทียนเมื่อครู่อยู่ในที่ของมันแล้ว เขาสตาร์ทมันอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่ติด
“งั้นทิ้งไว้นี่แหละ ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวไปรถตู้กัน”
“หืม จะดีเหรอ” เขาหมายถึง จะมีที่นั่งพอสำหรับคนนอกเหรอ
“ที่นั่งเหลือ ไม่ต้องห่วง” ราวกับว่าไม่ได้มียิ่งใหญ่ฝ่ายเดียวที่เข้าใจอีกฝ่าย
มื้อเช้าวันนี้เป็นข้าวผัด แม่ของแต้มตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปตลาดขณะที่ทั้งคู่เพิ่งงัวเงียตื่น ยิ่งใหญ่รู้สึกเมื่อยไปทั่วทั้งตัวเพราะไม่ชินกับที่นอนแบบนี้ แต้มเอาชุดนักเรียนของยิ่งใหญ่มาให้ เขารับมาอย่างประหลาดใจเพราะไม่รู้ว่ามันถูกซักตอนไหน
“เมื่อคืนแม่ซักให้น่ะ” ได้ฟังแล้วเขาแทบอยากจะกราบขอบคุณ “รีบกิน เดี๋ยวสาย”
อาหารง่ายๆ รสชาติออกจะเค็มจนเลี่ยน แต่ยิ่งใหญ่กลับกินจนไม่เหลือข้าวสักเม็ด ก่อนออกจากบ้านแม่เดินมาพร้อมกับกล่องพลาสติก “ข้าวกลางวัน เอาไว้กินตอนเที่ยงนะ” ถึงตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมไม่เคยเห็นแต้มลงไปที่โรงอาหารเลยสักวัน
“ผมไปก่อนนะครับแม่ หวัดดีครับ ไม่ต้องเอาเงินให้ผมหรอก ผมไม่กินหนม” แต้มพูดเยอะกว่าที่คิดไว้มาก ยิ่งใหญ่ไหว้ลาและเดินตามออกไปหน้าปากซอย วันนี้ฝนปรอยๆ สองคนเดินเบียดในร่มคันใหญ่และรอรถตู้มารับ
หกโมงสามสิบเจ็ดนาที... พวกเขาก็ขึ้นรถ
แว้บแรก... ทุกคนบนรถมองยิ่งใหญ่ด้วยความแปลกใจ ก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แต้มไม่ได้สังเกตเลยว่ายิ่งใหญ่เป็นคนหล่อจัด ผิวขาวไปทั่วอณูราวกับมีรังสีเปล่งประกาย คิ้วหนาเข้มกับแผงขนตาปกคลุมเปลือกตาสองชั้น นัยน์ตาของผู้ชายคนนี้ดูดุดัน แต่กลับรับกับจมูกโด่งได้รูป ปลายจมูกเหมือนเป็นลายหยดน้ำรับริมฝีปากกระจับ โหนกแก้มสูง แต่รับกับทรงหน้าเรียวยาว ถึงแม้สาวๆจะบอกว่าหน้าตาแบบนี้ไม่ใช่คนในสเป้ก ก็ยังต้องบอกว่ายิ่งใหญ่หน้าตาดี “นั่งตรงนี้” แต้มบอกหลังจากที่ดึงสติได้
ที่นั่งประจำของแต้ม คือติดประตูรถฝั่งซ้ายมือ ม้านั่งไม้บุฟูกพลาสติกพาดยาวตั้งแต่ประตูไปจนสุดด้านหลัง เขาเปิดหน้าต่างแง้มไว้ให้ลมพัดเข้ามา คนในรถเป็นนักเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงระดับม.หก หลายคนอยู่โรงเรียนเดียวกัน คนในรถชวนแต้มและเขาคุยอย่างออกรส ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเพื่อนร่วมชั้นทำให้ยิ่งใหญ่ตกใจยิ่งกว่าตอนที่เจอกันเมื่อคืนเสียอีก นั่นเองทำให้ยิ่งใหญ่รู้ว่า แต้มไม่ใช่คนที่เงียบขรึมเสียทีเดียว เขาก็แค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังปรับตัวกับโรงเรียนใหม่ กำลังวิเคราะห์เพื่อนใหม่อย่างระแวดระวัง เพราะเขาไม่รู้ว่าคนไหนจะแสดงออกว่าเขามีความ “แปลกแยก” หรือ “ประหลาด” อีกไหม
“วันนี้พี่แต้มเอาเพลงมามั้ย” เสียงน้องคนหนึ่งในรถทัก เด็กหญิงผมเปียหน้าม้าน่าจะอยู่แค่ชั้นประถม
“เพลงอะไรวะ” ยิ่งใหญ่กระซิบถาม แต้มไม่ตอบ ก่อนล้วงกระเป๋าควักเทปตลับหนึ่งออกมายื่นให้คนขับ
“เอามาแน่นอน มิกซ์***เองกับมือ” เสียงเพลงดังขึ้นมา หลายๆเพลงไม่น่าจะอยู่ด้วยกันได้ เพลงหนึ่งเพิ่งเล่นได้แค่สามสิบวินาทีก่อนจะมีอีกเพลงมาแทรก ฟังแล้วแปร่งๆ แต่กลับกลายเป็นว่ามันลงตัวเสียอย่างนั้น
“เพลงมิกซ์น่ะ อัดจากวิทยุ” แต้มตอบ ยิ่งใหญ่เบิกตากว้างแทนคำถามที่ว่า นายทำไปได้ยังไง
***********************************************************************
ต้องตาตอกบัตรเข้างานตรงเวลาเป๊ะ ทั้งๆที่ปกติเธอจะมาก่อนเวลางานร่วมชั่วโมงเพื่อจัดการมื้อเช้าฟรีที่โรงแรม แต่งหน้าและแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเข้างาน แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนทำเธอคิดมากจนไม่อยากตื่น แต่เพราะหน้าที่ ถึงแม้จะหวาดหวั่นใจเพียงไหนก็ตาม ความรับผิดชอบก็มาก่อน...
แต่ถึงกระนั้น เธอยังมีแววตาหวาดหวั่นแบบปิดไม่มิดอยู่ดี
“สวัสดีค่ะพี่จ๋า ออกเวรแล้วเหรอคะ” ต้องตาถามเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ที่เดินสวนกัน
“ใช่จ้ะ” พี่จ๋าเดินผ่านไป ก่อนจะหยุดเพราะคิดอะไรออกบางอย่าง “อ้อ ตา”
“คะ”
“คุณยอดถามหาน่ะจ้ะ บอกว่าถ้ามาถึงแล้วให้ไปพบที่ห้องด้วย” ต้องตารู้สึกแข้งขาไร้เรี่ยวแรง ปวดบิดมวนท้องไปทั่ว นี่ฉันต้องเจออะไรอีกแต่เช้าเนี่ย...
***********************************************************************
“ใหญ่ ตอนเย็นนี้นายจะไปเอารถที่บ้านเรามั้ย” แต้มถามตอนเลิกเรียน วันนี้อาจารย์ปล่อยช้าเกือบสิบห้านาที รถรับส่งใกล้จะมาแล้ว เขาต้องรีบมากกว่าเดิมเท่าตัว
“ยังดีกว่า มีนัดเตะบอลกับเพื่อนๆน่ะ หอเราก็ใกล้แค่นี้เอง เดินมาก็ได้.. อีกอย่าง มะรืนก็วันเสาร์ละ เราค่อยไปวันนั้นละกัน”
“หืม ใครบอกจะให้นายไป”
“แล้วใครถามล่ะเมื่อกี้ ว่าวันนี้เราจะไปเอารถที่บ้านหรือเปล่า” ยิ่งใหญ่ยิ้มกวนๆ “ถือว่านายชวนแล้วนะ”
ว่าแล้วยิ่งใหญ่ก็วิ่งไปที่สนามฟุตบอล ปล่อยให้แต้มเก็บกระเป๋าและเดินออกไปรอรถตู้ที่ข้างโรงเรียนอย่างรีบร้อน
***********************************************************************
จบตอน...
หมายเหตุ::
****การมิกซ์เทป คือการอัดเพลงลงเทปเปล่า หรืออัดทัปเทปเก่าจากวิทยุหรือเครื่องอัดที่อัดได้
การมิกซ์เพลงของแต้ม จะทำผ่านวิทยุ โดยกดบันทึกเพลงจากสถานีวิทยุต่างๆ
พอได้สักครึ่งเพลงหรือจนพอใจแล้วก็จะหยุดชั่วคราว (pause)
เพื่อรอว่าจะมีเพลงไหนโดนใจ หรือเป็นเพลงแนวเดียวกันเอามาอีดต่อกันได้อีกบ้าง
ซึ่งแต่ละเพลง อาจจะมาจากต่างศิลปิน ต่างค่าย แต่เอามายำรวมๆกันในเทปหนึ่งม้วน
เหมือนการมิกซ์โดยใช้อุปกรณ์และแผ่นเสียงของดีเจในปัจจุบัน
[นิยาย] Only You :: จะรักนาย เท่าชีวิต - ตอนที่ 7 & 8 (นิยายใสๆวัยรุ่น / นิยายY / ความรักชายหญิง)
ตอน 1-2
https://ppantip.com/topic/38778992
ตอน 3-4
https://ppantip.com/topic/38782441
ตอน 5-6
https://ppantip.com/topic/38785930
***********************************************************************************************
จะรักนาย เท่าชีวิต – Only You
ตอนที่ 7. เสียงเพลงบนรถ
ตอนเช้า รถมอเตอร์ไซค์ของยิ่งใหญ่ดับอนาถ สตาร์ทไม่ติด กว่าร้านซ่อมรถจะเปิดก็แปดโมงเช้า พวกเขาไม่มีเวลารอขนาดนั้น “สงสัยหัวเทียนบอด” แต้มใช้ไขควงงัดหัวเทียนออกมาเช็ดและเป่าก่อนใส่กลับเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว ยิ่งใหญ่มองทุกท่วงท่าอย่างน่าพิศวง คนๆนี้ทำให้เขาประหลาดใจได้เรื่อยๆเสียจริง
“มองอะไร ลองสตาร์ทสิ” ยิ่งใหญ่ดึงสติ หัวเทียนเมื่อครู่อยู่ในที่ของมันแล้ว เขาสตาร์ทมันอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่ติด
“งั้นทิ้งไว้นี่แหละ ไปกินข้าวเถอะ เดี๋ยวไปรถตู้กัน”
“หืม จะดีเหรอ” เขาหมายถึง จะมีที่นั่งพอสำหรับคนนอกเหรอ
“ที่นั่งเหลือ ไม่ต้องห่วง” ราวกับว่าไม่ได้มียิ่งใหญ่ฝ่ายเดียวที่เข้าใจอีกฝ่าย
มื้อเช้าวันนี้เป็นข้าวผัด แม่ของแต้มตื่นตั้งแต่ตีห้าเพื่อไปตลาดขณะที่ทั้งคู่เพิ่งงัวเงียตื่น ยิ่งใหญ่รู้สึกเมื่อยไปทั่วทั้งตัวเพราะไม่ชินกับที่นอนแบบนี้ แต้มเอาชุดนักเรียนของยิ่งใหญ่มาให้ เขารับมาอย่างประหลาดใจเพราะไม่รู้ว่ามันถูกซักตอนไหน
“เมื่อคืนแม่ซักให้น่ะ” ได้ฟังแล้วเขาแทบอยากจะกราบขอบคุณ “รีบกิน เดี๋ยวสาย”
อาหารง่ายๆ รสชาติออกจะเค็มจนเลี่ยน แต่ยิ่งใหญ่กลับกินจนไม่เหลือข้าวสักเม็ด ก่อนออกจากบ้านแม่เดินมาพร้อมกับกล่องพลาสติก “ข้าวกลางวัน เอาไว้กินตอนเที่ยงนะ” ถึงตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมไม่เคยเห็นแต้มลงไปที่โรงอาหารเลยสักวัน
“ผมไปก่อนนะครับแม่ หวัดดีครับ ไม่ต้องเอาเงินให้ผมหรอก ผมไม่กินหนม” แต้มพูดเยอะกว่าที่คิดไว้มาก ยิ่งใหญ่ไหว้ลาและเดินตามออกไปหน้าปากซอย วันนี้ฝนปรอยๆ สองคนเดินเบียดในร่มคันใหญ่และรอรถตู้มารับ
หกโมงสามสิบเจ็ดนาที... พวกเขาก็ขึ้นรถ
แว้บแรก... ทุกคนบนรถมองยิ่งใหญ่ด้วยความแปลกใจ ก่อนที่สายตาจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น แต้มไม่ได้สังเกตเลยว่ายิ่งใหญ่เป็นคนหล่อจัด ผิวขาวไปทั่วอณูราวกับมีรังสีเปล่งประกาย คิ้วหนาเข้มกับแผงขนตาปกคลุมเปลือกตาสองชั้น นัยน์ตาของผู้ชายคนนี้ดูดุดัน แต่กลับรับกับจมูกโด่งได้รูป ปลายจมูกเหมือนเป็นลายหยดน้ำรับริมฝีปากกระจับ โหนกแก้มสูง แต่รับกับทรงหน้าเรียวยาว ถึงแม้สาวๆจะบอกว่าหน้าตาแบบนี้ไม่ใช่คนในสเป้ก ก็ยังต้องบอกว่ายิ่งใหญ่หน้าตาดี “นั่งตรงนี้” แต้มบอกหลังจากที่ดึงสติได้
ที่นั่งประจำของแต้ม คือติดประตูรถฝั่งซ้ายมือ ม้านั่งไม้บุฟูกพลาสติกพาดยาวตั้งแต่ประตูไปจนสุดด้านหลัง เขาเปิดหน้าต่างแง้มไว้ให้ลมพัดเข้ามา คนในรถเป็นนักเรียนตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงระดับม.หก หลายคนอยู่โรงเรียนเดียวกัน คนในรถชวนแต้มและเขาคุยอย่างออกรส ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเพื่อนร่วมชั้นทำให้ยิ่งใหญ่ตกใจยิ่งกว่าตอนที่เจอกันเมื่อคืนเสียอีก นั่นเองทำให้ยิ่งใหญ่รู้ว่า แต้มไม่ใช่คนที่เงียบขรึมเสียทีเดียว เขาก็แค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังปรับตัวกับโรงเรียนใหม่ กำลังวิเคราะห์เพื่อนใหม่อย่างระแวดระวัง เพราะเขาไม่รู้ว่าคนไหนจะแสดงออกว่าเขามีความ “แปลกแยก” หรือ “ประหลาด” อีกไหม
“วันนี้พี่แต้มเอาเพลงมามั้ย” เสียงน้องคนหนึ่งในรถทัก เด็กหญิงผมเปียหน้าม้าน่าจะอยู่แค่ชั้นประถม
“เพลงอะไรวะ” ยิ่งใหญ่กระซิบถาม แต้มไม่ตอบ ก่อนล้วงกระเป๋าควักเทปตลับหนึ่งออกมายื่นให้คนขับ
“เอามาแน่นอน มิกซ์***เองกับมือ” เสียงเพลงดังขึ้นมา หลายๆเพลงไม่น่าจะอยู่ด้วยกันได้ เพลงหนึ่งเพิ่งเล่นได้แค่สามสิบวินาทีก่อนจะมีอีกเพลงมาแทรก ฟังแล้วแปร่งๆ แต่กลับกลายเป็นว่ามันลงตัวเสียอย่างนั้น
“เพลงมิกซ์น่ะ อัดจากวิทยุ” แต้มตอบ ยิ่งใหญ่เบิกตากว้างแทนคำถามที่ว่า นายทำไปได้ยังไง
***********************************************************************
ต้องตาตอกบัตรเข้างานตรงเวลาเป๊ะ ทั้งๆที่ปกติเธอจะมาก่อนเวลางานร่วมชั่วโมงเพื่อจัดการมื้อเช้าฟรีที่โรงแรม แต่งหน้าและแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเข้างาน แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นเพราะเหตุการณ์เมื่อคืนทำเธอคิดมากจนไม่อยากตื่น แต่เพราะหน้าที่ ถึงแม้จะหวาดหวั่นใจเพียงไหนก็ตาม ความรับผิดชอบก็มาก่อน...
แต่ถึงกระนั้น เธอยังมีแววตาหวาดหวั่นแบบปิดไม่มิดอยู่ดี
“สวัสดีค่ะพี่จ๋า ออกเวรแล้วเหรอคะ” ต้องตาถามเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ที่เดินสวนกัน
“ใช่จ้ะ” พี่จ๋าเดินผ่านไป ก่อนจะหยุดเพราะคิดอะไรออกบางอย่าง “อ้อ ตา”
“คะ”
“คุณยอดถามหาน่ะจ้ะ บอกว่าถ้ามาถึงแล้วให้ไปพบที่ห้องด้วย” ต้องตารู้สึกแข้งขาไร้เรี่ยวแรง ปวดบิดมวนท้องไปทั่ว นี่ฉันต้องเจออะไรอีกแต่เช้าเนี่ย...
***********************************************************************
“ใหญ่ ตอนเย็นนี้นายจะไปเอารถที่บ้านเรามั้ย” แต้มถามตอนเลิกเรียน วันนี้อาจารย์ปล่อยช้าเกือบสิบห้านาที รถรับส่งใกล้จะมาแล้ว เขาต้องรีบมากกว่าเดิมเท่าตัว
“ยังดีกว่า มีนัดเตะบอลกับเพื่อนๆน่ะ หอเราก็ใกล้แค่นี้เอง เดินมาก็ได้.. อีกอย่าง มะรืนก็วันเสาร์ละ เราค่อยไปวันนั้นละกัน”
“หืม ใครบอกจะให้นายไป”
“แล้วใครถามล่ะเมื่อกี้ ว่าวันนี้เราจะไปเอารถที่บ้านหรือเปล่า” ยิ่งใหญ่ยิ้มกวนๆ “ถือว่านายชวนแล้วนะ”
ว่าแล้วยิ่งใหญ่ก็วิ่งไปที่สนามฟุตบอล ปล่อยให้แต้มเก็บกระเป๋าและเดินออกไปรอรถตู้ที่ข้างโรงเรียนอย่างรีบร้อน
***********************************************************************
จบตอน...
หมายเหตุ::
****การมิกซ์เทป คือการอัดเพลงลงเทปเปล่า หรืออัดทัปเทปเก่าจากวิทยุหรือเครื่องอัดที่อัดได้
การมิกซ์เพลงของแต้ม จะทำผ่านวิทยุ โดยกดบันทึกเพลงจากสถานีวิทยุต่างๆ
พอได้สักครึ่งเพลงหรือจนพอใจแล้วก็จะหยุดชั่วคราว (pause)
เพื่อรอว่าจะมีเพลงไหนโดนใจ หรือเป็นเพลงแนวเดียวกันเอามาอีดต่อกันได้อีกบ้าง
ซึ่งแต่ละเพลง อาจจะมาจากต่างศิลปิน ต่างค่าย แต่เอามายำรวมๆกันในเทปหนึ่งม้วน
เหมือนการมิกซ์โดยใช้อุปกรณ์และแผ่นเสียงของดีเจในปัจจุบัน