เมื่อวานผมมีความอยากกินทุเรียนมาก เลยไปเจอร้านทุเรียนอยู่ร้านนึง
แม่ค้าถามเอาเนื้อแบบไหน ผมตอบกรอบครับ
แม่ค้าถามดูเนื้อมั้ย ผมตอบครับ
แม่ค้าจัดการแกะเปลือกออกนิดนึงให้ลองดูเนื้อ ผมบอกว่าป้าครับเนื้อมันนิ่มไปนะครับ ขอเปลี่ยนลูก
แม่ค้าบอกเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าไม่เอา แล้วให้แกะทำไม
ผมบอกก็ป้าบอกผม ดูเนื้อมั้ย สรุปเนื้อมันเละ ไม่ใช่แบบที่ผมต้องการ นี่ครับ
พอดีมีลูกค้าเริ่มมาซื้อแม่ค้าเริ่มโวย หาว่าผมบอกให้แกะดูเนื้อแล้วไม่ซื้อ ผมจำใจต้องเอา ในราคา480บาท
พอแกจะออก เนื้อข้างในเริ่มจะเน่า แกบอกไม่เป็นไรกินได้ เดี๋ยวลดราคาให้
สรุปคือทุเรียนลูกนั้นป้าแกรู้อยู่แล้วว่าเนื้อมันไม่ดี แต่พยามยามยัดเยียดให้ผมซื้อให้ได้ ผมเลยต้องเสียค่าโง่ไป480บาท
อยากฝากถึงแม่ค้าด้วยไม่ใช่อยากขายอย่างเดียวควรมีจรรยาบรรต่อลูกค้าด้วยครับ เพราะทุเรียนลูกนึงมันแพงมาก
เล่เหลี่ยมของแม่ค้าทุเรียน
แม่ค้าถามเอาเนื้อแบบไหน ผมตอบกรอบครับ
แม่ค้าถามดูเนื้อมั้ย ผมตอบครับ
แม่ค้าจัดการแกะเปลือกออกนิดนึงให้ลองดูเนื้อ ผมบอกว่าป้าครับเนื้อมันนิ่มไปนะครับ ขอเปลี่ยนลูก
แม่ค้าบอกเปลี่ยนไม่ได้ ถ้าไม่เอา แล้วให้แกะทำไม
ผมบอกก็ป้าบอกผม ดูเนื้อมั้ย สรุปเนื้อมันเละ ไม่ใช่แบบที่ผมต้องการ นี่ครับ
พอดีมีลูกค้าเริ่มมาซื้อแม่ค้าเริ่มโวย หาว่าผมบอกให้แกะดูเนื้อแล้วไม่ซื้อ ผมจำใจต้องเอา ในราคา480บาท
พอแกจะออก เนื้อข้างในเริ่มจะเน่า แกบอกไม่เป็นไรกินได้ เดี๋ยวลดราคาให้
สรุปคือทุเรียนลูกนั้นป้าแกรู้อยู่แล้วว่าเนื้อมันไม่ดี แต่พยามยามยัดเยียดให้ผมซื้อให้ได้ ผมเลยต้องเสียค่าโง่ไป480บาท
อยากฝากถึงแม่ค้าด้วยไม่ใช่อยากขายอย่างเดียวควรมีจรรยาบรรต่อลูกค้าด้วยครับ เพราะทุเรียนลูกนึงมันแพงมาก