จากการแสดงที่ยอดเยี่ยมของชมรมโคโตะจนเป็นที่ยอมรับในความสามามารถของทุกคนที่ได้ดู ชมรมโคโตะก็ได้ไปต่อและทาเคโซก็บอกสมาชิกชมรมว่าเป้าหมายต่อไปคือ อยากไปให้ถึงระดับประเทศแต่โดนขัดโดยอาจารย์ที่ปรึกษาชมรม "ซูซุกะ ทาคินามิ" เซนเซย์ ซึ่งก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อความมุ่งมั่นของทุกคน

ทางด้านจิกะ ก็ถูกคุณยายชิซุเนะ เรียกไปร้านเครื่องดนตรีเพื่อมอบโคโตะอันสุดท้ายที่ปู่ของจิกะฝากไว้ให้เป็นสมบัติของจิกะ มีสลักชื่อของจิกะไว้ที่โคโตะด้วย ดูเป็นโคโตะที่น่าจะราคาแพงมาก 

ผลจากการแสดงโคโตะ ทำให้ทุกคนดูเป็นที่สนใจของเพื่อนๆ มากขึ้นโดยเฉพาะจิกะ แล้วก็ทำให้มีคนอยากเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมเพิ่มขึ้นอีกคนนั่นคือ   "ฮิโระ คุรุสุ" อยู่ชั้นปี 2 ห้องเดียวกับทาเคโซ


ทาเคโซคุยเรื่องเป้าหมายที่จะไประดับประเทศแต่ก่อนอื่นเลย ต้องเป็นตัวแทนระดับภูมิภาคคันโตให้ได้ก่อน ซาโตวะเลยออกความเห็นว่าเพลงที่จะใช้ซ้อมและแข่งจะเป็นริวเซกุนเพลงเดิมไม่ได้แล้ว ก็เลยเสนอเพลงโคโตะคลาสสิกเก่าแก่ตั้งแต่สมัยเอโดะชื่อเพลง Rokudan no shirabe ซึ่งต้องยากขึ้นแน่นอนอยู่แล้ว ทาเคโซกังวลเรื่องโคโตะของชมรมที่มีไม่พอเพราะมีสมาชิกเพิ่มมา จิกะเลยบอกว่าเขามีโคโตะของตัวเองแล้วเป็นของที่ปู่ให้ ซาโตวะก็เสนอว่าจะเอาโคโตะที่ตัวเองมีมาเพิ่มอีก แต่พอเพื่อนๆ บอกว่าจะไปช่วยขนมาก็รีบปฏิเสธจนน่าสงสัย

ฮิโระ ดูเหมือนจะรู้จักและได้ยินเรื่องของซาโตวะมาก่อน และก็อาจจะได้ยินได้ฟังมาแบบผิดๆ เลยพูดลับหลังเรื่องซาโตวะแบบไม่ค่อยดีนักให้รุ่นน้องฟัง แถมพวกนี้ก็เสี้ยมง่าย เชื่อง่ายไปอีก - -''

วันที่จิกะ เอาโคโตะของปู่มาที่ชมรม ซาโตวะเห็นแล้วก็บอกว่านี่คือโคโตะที่มีราคาแพงและมีคุณค่าสำหรับจิกะ อยากให้เขาเอาไปไว้ที่บ้านมากกว่า จิกะ ก็ยอมเชื่อและบอกจะเอาโคโตะตัวนี้ไปไว้บ้าน แต่ท่าทางของเขาเหมือนไม่ค่อยพอใจ (ฮิโระก็เสี้ยมอีกว่าพูดให้เขาโกรธแล้วเห็นมั้ย)

วันต่อมา ซาโตวะ ไม่สบายไม่มาเรียน ฮิโระ ก็ถือโอกาสเสี้ยมให้คนในชมรมเชื่อว่าเพราะซาโตวะเบื่อที่จะซ้อมและเล่นกับพวกที่ฝีมือคนละชั้นกัน แต่จิกะไม่ฟังและบอกว่า พวกเขากับซาโตวะ ซ้อมโคโตะด้วยกันทุกวันและเขาจะเชื่อในสิ่งที่ซาโตวะพูดเท่านั้น /จิกะ เท่อีกแล้ว ><

แล้วดูสายตาที่มองฮิโระ 

พอเลิกจากชมรม จิกะก็ไปตามหาบ้านซาโตวะเพราะอาจารย์ฝากให้เอางานไปให้ แล้วเขาก็มาเจอซาโตวะ ที่กำลังไม่สบายในสภาพนี้  

ติตตามต่อตอนหน้าค่ะ

ปล. บางทีการที่รู้เรื่องล่วงหน้าเพราะอ่านมังงะมาแล้วก็มีข้อเสียตรงที่มันไม่ค่อยได้ลุ้นเท่าไหร่ค่ะ แอบคิดถึงฟีลตอนอ่านมังงะ ><''