คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 8
ยิ่งอายุเยอะขึ้น ยิ่งเห็นความสำคัญของเวลา คบคนเจอคนมาหลายประเภท ทำให้ไม่อยากเสียเวลาคบเพื่อนที่จริตคนละทาง ไม่ต้องมาคบเผื่อเลือก แก้เหงา เราโฟกัสไปที่จริตเดียวกันเลย เดี๋ยวเพื่อนจะแนะนำเพื่อนใหม่ๆเข้ามาเองที่จริตเดียวกัน ทีนี้มันก็มีตายไปบ้าง เคืองกันหายไปบ้าง คนมันก็ลดลงไปเอง
สมาชิกหมายเลข 2144896 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2001173 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 881438 ถูกใจ, คิดถึงคนที่อยู่ในรูป ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3835385 ถูกใจ, โรลจิ๋วรสส้ม ถูกใจ, เพชรปู ถูกใจ, MissDolly16 ถูกใจ, forestgums ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1065800 ถูกใจรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
จขกท ไปลองอ่านสิ่งที่ตัวเองเขียนดีๆ ค่ะ แล้วจะรู้ว่าทำไมคุณถึงแทบไม่มีเพื่อนเลย เราเอง ถ้าเจอคนแบบคุณ เราก็ไม่อยากเข้าไปทำความรู้จักนักหรอกค่ะ ทั้งทัศนคติก็คับแคบ กลัวคนนู้นมาอวด กลัวคนนี้มาเอาเปรียบ กลัวได้แฟนไม่ดี กลัวได้เพื่อนเห็นแก่ตัว ถ้าจะขนาดนี้ อยู่คนเดียวไปค่ะ และไม่ต้องมาบ่นค่ะ เพราะคุณเลือกเอง ถ้าเลือกแล้ว ก็อยู่กับทางที่คุณเลือกไปเงียบๆ ค่ะ แต่ถ้าอยากมีเพื่อน เปลี่ยนทัศนคติซะค่ะ เปิดใจบ้าง ผู้คน ไม่ได้ดีงามไปซะหมด แต่ก็ไม่ได้ชั่วร้ายทั้งหมดเช่นกัน การมีเพื่อนมันดีนะคะ ไม่ต้องมีมาก คนสองคนก็ยังพอ แต่ขอให้เป็นคนมีคุณภาพ และมีใจ และการจะได้ใจใครมา เราก็ต้องให้ใจเราไปก่อนนะคะ สุดท้ายขอให้มีความสุขกับการตัดสินใจนะคะ
สมาชิกหมายเลข 6746628 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 5441330 สยอง, iressa สยอง, หมูยอผัดไข่ ไม่ใส่กระเทียม สยอง, สมาชิกหมายเลข 6297886 สยอง, สมาชิกหมายเลข 766696 สยอง, suparadee ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4053831 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5302236 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1065800 ถูกใจรวมถึงอีก 15 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำไมยิ่งโต(แก่ขึ้น) ทำไมยิ่งไม่มีเพื่อนเลย
จริงๆ จขกท เป็นลักษณะ Introvert สูง ถ้าให้แสดงออกก็เต็มที่แต่ปกติจะเป็นคนเงียบๆ เก็บตัว เก็บกด (บางครั้ง) และไม่ชอบสุงสิงกับใคร ไปเที่ยวไหนไม่ว่า ตจว หรือ ต่างประเทศเราจะไปคนดียวไม่ก็ไปกับทัวร์เอง (เพราะเราไม่อยากนัดเพื่อนเพราะสไตล์การท่องเที่ยวไม่เหมือนกัน)
เรื่องจริงคือในสมัยวัยเยาว์ เรามีเพื่อนเยอะมาก ทุกคนที่เข้ามานับเป็นเพื่อน แต่เราไม่สามารถหาเพื่อนที่คุยได้จริงใจได้เลยจริงๆ ยกเว้นคนในครอบครัว และที่หนักที่สุดคือเราดีใจได้เรียนปริญญาโท แต่สังคมรอบข้างที่เราเรียนใส่หน้ากากกันหนามาก เพื่อนบางครั้งก็คบเพื่อผลประโยชน์ตัวเองทั้งนั้น เช่น พอมีครอบครัวก็พูดอวดตัวเองว่าร่ำรวย สุดท้ายพอจะเลิกกับภรรยาก็หันมาพูดดี บอกตามตรงว่าเราจริงใจกับเพื่อนแต่รู้สึกผิดหวังมากกับสิ่งที่ได้รับกับมา ทุกวันนี้เลยทำอะไรคนเดียว อยู่คนเดียว แม้ว่าจะรู้ว่าเหงามาก (เราไม่มีแฟนเพราะเรามองว่าคนเราเดี๋ยวนี้หาคนดี ๆ ยาก) ไปเล่นฟิตเนสหรือไปอบรมที่ไหนเราก็ไม่ค่อยอยากคุยอะไรกับใครมาก หรือแม้แต่เพื่อนร่วมงาน จริงๆเรามีเพื่อนร่วมงานที่ดีแต่เราไม่กล้าให้ใจมากเพราะทุกคนมาทำงานเมื่อทุกจุดหนึ่งก็ต้องจากกันไป อีกอย่างไม่อยากให้คิดว่าพอเวลาเราได้ดี (มีโปรโมตในงาน) จะเปลี่ยนความคิดจากเพื่อนเป็นศัตรูในที่ทำงานเพราะว่าอิจฉาเราว่าได้ดี (จริงๆ เราแค่คิดเผื่อไปเองเพราะมีคนจำนวนมากเคยเจอเรื่องแบบนี้ในองค์กร) แม้แต่งานเลี้ยงรุ่น ผมยังไม่อยากไปเลยเพราะมีคนเป็นพูดมาก
บางครั้งเรายอมรับว่าเราเป็นคนแปลกในสังคมระดับนึง (เราชอบความคิดแบบคนตะวันตกที่นิยมสันโดษ) ไม่รู้ว่าเราเป็นคนแปลกไปหรือไม่