คือเราออกตัวก่อนว่า เราเป็นโรคซึมเศร้า เราชอบมาตั้งกระทู้แนวเหงาบ่อยๆ สังเกตจากกระทู้เก่าๆ เรายอมรับนะ พอได้กำลังใจจากทุกคน เราก็ทำใจได้ โอเคขึ้น คือเหตุการณ์ที่เราเจอมาคือ เราต้องการเพื่อนคู่คิดยาวๆ เราอยากโดนรักบ้าง อยากโดนจีบบ้าง แต่ทำไมไม่มีเลย ไม่มีไม่มีเท่าไหร่ แต่ทำไมมีแต่คนเข้ามาหลอก หลอกให้รู้สึกดีแล้วก็จากกันไป เราบอกตรงๆ เราทำใจไม่ได้จริงๆค่ะ คือเรากำลังรู้สึกอบอุ่น รู้สึกดีมากๆ แต่อยู่ๆ มาทิ้งกันกลางทาง เราแย่เลยอ่ะ แย่แบบว่านอนนิ่งๆ ซึมๆ ข้าวปลาไม่กินเลย รู้สึกสมองมันเบลอ ไม่มีแรงจะทำอะไรเลย เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ พอเขาหายไป 1 อาทิตย์เราพอลืมๆได้ คนพวกนั้นกลับมาคุยให้เรากลับมาอบอุ่นรู้สึกดี แล้วก็หายไป เราก็กลับมามีสภาพเดิมอีก เป็นแบบนี้วนไป จนเราท้อแท้กับตัวเอง จนเราอยากตายแล้ว ทำไมเกิดมาแล้วถึงเป็นแบบนี้ อยากเช่นวันนี้ เราจะร้องไห้ก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ ร้องได้ซักพักก็หายไปเอง จนเราว่าเราไม่ไหวกับตัวเองแล้วว เราจะทำไงดีกับความรู้สึกแบบนี้ดีคะ พอหาหมอก็ดีขึ้น แต่พออยู่คนเดียวก็คิดถึงความอบอุ่นจอมปลอมจากคนพวกนั้น เราก็เศร้าอีก เราเบื่อตัวเองแบบนี้บ้าง เมื่อไหร่จะเจอความจริงใจซักที

ปล. คนที่สร้างความอบอุ่นจอมปลอมพวกนั้น ก็คนในโลกออนไลน์นี่แหละ เราหลงกับมันมาก เพราะเรารู้สึกว่า ชีวิตจริง เราไม่มีตัวตนเลยย ไม่มีใครมองเห็นเราเลยย ผิดกลับโลกออนไลน์ มันทำให้เราอบอุ่น มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เรารู้ เราโง่เอง เพราะเราอาจจะโลกเลี้ยงแบบปิด มันเลยทำให้เราอ่อนต่อโลกด้วย 

เราไม่รู้ว่าเราจะเป็นไพโบล่าด้วยหรือป่าวว

ขอกำลังใจจากทุกคนหน่อยนะคะ

เราอยากหลุดจากภาวะแบบนี้ ขนาดกินยาแล้ว พบหมอบ่อยด้วยค่ะ

เราไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร ในเมื่อไม่มีอะไรดีเลย อย่าเอ่ยว่า มีพ่อแม่ที่ยังรักเรานะคะ พ่อแม่ ไม่เข้าใจเราเลยค่ะ เรา 30 แล้ว แต่เขายังกดดัน ขีดเส้นชีวิตให้เราตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 28 เพิ่งจะปล่อยเรามาวิ่งเล่นโลกภายนอก จนเราเป็นแบบนี้แหละค่ะ