หนูอายุ9 ขวบพ่อหนูเป็นคนญี่ปุ่นแม่หนูเป็นคนไทยอายุ40 เมื่อก่อนครอบครัวไม่ได้เดือดร้อนอะไรพ่อก็ทำงานแม่ก็เลี้ยงหนูอยู่บ้านส่งหนูไปร.ร  รับกลับจากร.รทำอาหารให้หนูกิน  อยู่กับแม่หนูมีความสุขดี 
แต่มาช่วงหลังเห็นแม่ร้องไห้บ่อยๆแม่บอกว่าพ่อไม่ได้ให้เงินเราเหมือนเดิมแล้วนะ 
ก่อนปิดเทอมแม่บอกว่าช่วงปิดเทอมหนูต้องหัดอยู่บ้านคนเดียวนะ 
เพราะแม่จะต้องออกไปทำงานพึ่งจะปิดเทอมได้ไม่กี่วันมีคนมาเคาะห้องพอเปิดไปดูก็เป็นพ่อ  พ่อมาจากญี่ปุ่นแต่หนูกับแม่ไม่ดีใจเลย  พ่อมาบอกแม่ว่าต้องขายรถนะเพราะแม่เค้าไม่สบายต้องใช้เงินก็คือย่าหนูแต่แม่ก็ถามกลับไปว่าแม่ไม่สบายแล้วทิ้งแม่มาทำไม
แต่จริงๆแล้วย่าสบายดีแม่โทรไปหาย่าโดยที่ไม่ให้พ่อรู้
แต่พ่อไม่ทำงานเลยไม่มีเงินส่งมาให้หนูกับแม่  แล้วก็ขอเงินย่าใช้
แม่ต้องออกหาสมัครงานแต่ก็ไม่ได้ถ้าได้ก็ไกลเกินไป 
พ่อมาอยู่นานเป็นเดือนจนวีซ่าจะหมดทะเลาะกับแม่บ่อยมากให้ขายรถ 
แต่แม่ไม่อยากขายเพราะจำเป็นต้องใช้รถ  แต่แม่ก็ไม่มีทางเลือกแม่ไม่มีเงินเลย
เพราะพ่อไม่ได้ให้มาหลายเดือนแล้วแม่ยืมเพื่อนบ้างไปโรงจำนำบ้าง
จนไม่มีทางไป

 สุดท้ายก็ต้องขายรถ  พ่อบอกว่าถ้าได้เงินขายรถแล้วจะไปทำงานที่ต่างประเทศ
ติดต่อไว้แล้ววีซ่าก็จะหมดแล้วแม่เลยยอมให้เงินที่ขายรถไปบางส่วน 
แต่พ่อก็อยากจะได้หมด  ทะเลาะกับแม่เสียดังหยาบคายกับแม่
แล้วบอกว่าจะให้คนมาฆ่าแม่  แม่ไม่กล้าปล่อยให้หนูอยู่บ้านกับพ่อสองคน
หนูเองก็รู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับพ่อ  แม่ให้เงินพ่อไปเพื่อที่จะให้พ่อไปให้พ้นๆ
จากห้องนี้  วันที่พ่อไปหนูกับแม่ดีใจกันมากมีความสุขมาก 
แต่แล้วฝันร้ายก็กลับมาพ่อไม่ได้ไปทำงานอย่างที่พูดไว้  พ่อไปลาวต่อวีซ่าแล้วก็กลับมาไทย
ไปเช่าห้องอยู่ที่ถนนข้าวสารแม่ลองโทรเช็คถึงได้รู้ 
แม่ร้องไห้หนักมาก  แม่บอกเสียดายเงินที่ให้ไป 
พ่อบอกให้หนูออกจาก ร.ร ก่อนมีเงินแล้วค่อยกลับไปเรียน
แม่บอกทำแบบนั้นไม่ได้ยังไงก็ต้องเรียน ย้ายเรียนที่ถูกลง
ส่วนพ่อก็กลับมาอยู่ที่ห้องเหมือนเดิมแล้วบอกให้แม่ขายคอนโด
แล้วกลับไปอยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยกัน  แม่บอกพ่อว่าถ้าคิดจะขายที่นี่ก็กลับไปคนเดียวเลยจะไม่มีใครไปกับพ่อแล้วแม่บอกพ่อว่าแค่นี้ชีวิตก็พังพอแล้ว 
แม่เล่าให้หนูฟังว่าตอนที่อยู่ญี่ปุ่นด้วยกันพ่อก็ไม่ทำงานคอยแต่ขอเงินกับย่าแม่ไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้นอีก

 แม่เริ่มทำขนมแล้วออกไปขายวันแรกหนูก็ออกไปเดินขายกับแม่
ไม่มีใครซื้อเลย  แม่นั่งร้องไห้แล้วกลับบ้านมาตั้งหลักใหม่
แม่โทรไปหาเพื่อนขอฝากขนมขายที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเพื่อน
เพื่อนแม่ก็ช่วยขายขนมให้
แม่บอกว่าเราจะท้อไม่ได้ ถ้าท้อเวลาก็ไม่รอเราทุกวันต้องใช้เงิน
ต้องกินต้องใช้  ถ้าท้อเราจะไม่มีกิน
วันที่สองหนูไปยืนขายขนมกับแม่ใกล้ช่อง3  ขายหมดเพราะไม่ได้เอามาเยอะ
 มีคนใจดีช่วยซื้อพอขายได้หนูก็เห็นแม่ยิ้มออก
ก่อนกลับแม่พาหนูไปตลาดแม่แบกกล้วย4หวีใหญ่ขึ้นรถเมล์บ้าน
รีบกลับมาทำขนมเพื่อที่จะไปขายในวันพรุ่งนี้ 
วันต่อมาใกล้ช่อง3 ก็ขายได้แต่ไม่หมดมีคุณป้าใจดีคนเดิมมาช่วยซื้ออีก
และบอกให้แม่สู้ๆนะ 
แม่บอกหนูว่าวันนี้ไม่หมดไม่เป็นไรดีกว่าไม่ได้เลย
ถ้าอยู่บ้านเฉยก็ยิ่งไม่ได้อะไร ดีแล้วยังได้ค่าข้าวค่าน้ำ 
ถ้าหนูเปิดเทอมแล้วแม่ต้องไปขายคนเดียวแม่จะขายได้ไหม
อยากช่วยแม่ขายขนมแต่ก็ต้องไปเรียนหนูอยากโตเร็วๆจะช่วยแม่หาเงิน
อยากให้แม่สบายกว่านี้  ไม่อยากให้แม่ร้องไห้อีก ถ้าแม่ขายขนมได้แม่ก็มีเงินเลี้ยงหนูมีเงินส่งหนูเรียน
แม่ขอโทษหนูบ่อยๆที่ทำให้หนูลำบากด้วย  ไม่ใช่ความผิดของแม่เลยแม่ไม่ต้องขอโทษหนู
หนูรักแม่ค่ะ