คือ เราค่อนข้างที่รักย่ามากที่สุดในครอบครัวเลย ถึงเราจะโดนดุบ่อยๆเพราะเมื่อก่อนซนมาก เมื่อก่อนเวลาเราไปอยู่บ้านย่า ก็จะดูแลเราอย่างดีเลย เวลาก่อนนอน
ก็จะเล่าเรื่องสมัยก่อนให้ฟังต่างๆนาๆ
พอเวลาที่เราจะกลับไปอยู่ กับ พ่อแม่ก็ มักจะให้เงินมา100 บาทตลอด เพราะย่าบอกว่ากลัวเราอดขนม หรือ อดข้าวนั่นแหละ
สมัยก่อนมันมีอยู่ครั้งนึงที่เราเอาค่าเทอม(ที่พ่อแม่ให้เอาไปจ่ายเอง)ตอนนั้นเราไป ทัศนศึกษา
เราก็เลยเพลอเอาเงินค่าเทอมไปเปย์เพื่อน
พอ พ่อแม่เรารู้ว่าเรายังไม่ได้จ่ายค่าเทอมก็เลยโทรไปหาครูเราว่าจ่าย หรือยัง
พอพ่อกับแม่รู้เราก็โดนด่ายับเลย มีแต่ย่าคนเดียวที่ไม่ด่าเรา แถมยังคอยคุยกับพ่อแม่เราให้ใจเย็นลง จนสุดท้ายย่าก็ได้ไปจ่ายค่าเทอมให้เราแทน เราร้องไห้เลยเพราะกว่าที่จะหาเงินได้แต่ละบาทมันยากลำบากมาก
เราจึงเลือกที่จะตั้งใจเรียนเพื่อย่าจนมาได้ดีในทุกวันนี้ ต้องขอบคุณย่ามากๆที่ทำให้เรา
มีวันนี้ขึ้นมา เรารักย่ามากที่สุด เวลาที่เราเห็นย่าหัวเราะเราก็จะมีความสุขตามไปด้วยเสมอๆ ย่าเป็นคนที่รัก และ เคารพมากๆ
นะถ้าตอนนี้มีโอกาสได้บอกย่าก็จะบอกรักย่าในทุกวันเลย
.
.
.
.
ถ้าคุณยังมีโอกาสก็อย่าให้คนที่เรารักและเคารพเสียใจอีกเลยนะ
.
.
.
ป.ล.แล้วย่าของคุณเป็นอย่างไรบ้างเล่าให้เราฟังก็ได้