เราเป็นโรคซึมเศร้ามา4ปีแล้ว แต่ไม่มีใครรุ้และระบายให้ได้เลย

สวัสดีค่ะ เราอายุ14ปีนะ คืเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงค่ะ เราไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้เลยสักคน จะขอเล่าเป็นลำดับเหตุการณ์ในช่วงต่างๆนะคะ ก็คือ
เกริ่นก่อนนะคะ 1.ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กที่ค่อนร่าเริงมากเลยค่ะ 2.ย่าเรามีลูกหลายคนมากค่ะ แต่ทางฝั่งบ้านย่า+พี่น้องพ่อเค้าไม่ค่อยชอบพ่อสักเท่าไหร่ค่ะ 3.แม่เรามักโดนย่าใช้งานให้ไปซื้อของหรือใช้งานบ่อยๆทั้งที่ย่าก็มีคนใช้ และแม่เราก็มีปัญหาด้านสายตา แต่ย่าก็ยังให้แม่เราตากแดดจ้าไปซื้อของอยู่ 4.ยาย,ยายทวดอยู่ ตจวค่ะ
-ตอนช่วงอนุบาล-
**แม่จะไม่ทำตัวแบบนี้ต่อหน้าพ่อเราแม่จะทำแค่ตอนพ่อไปทำงาน
1.ยายกับยายทวดจะมาดูแลเราบ่อยๆแทนพ่อแม่เพราะพ่อกับแม่ต้องไปทำงานค่ะ  ยายกับยายทวดจะคอยโอ๋เรามากๆเลยค่ะ เรารักทั้งสองคนมาก
2.เราชอบไปเล่นกับลูกพี่ลูกน้องที่บ้านย่าบ่อยๆค่ะ เพราะเป็นลูกคนเดียวเราก็เลยค่อนข้างสนิทกับย่าด้วย ย่าเราเปิดร้านขายของเราเลยจะได้ขนมมาบ่อยๆ ตามประสาเด็กคือดีใจมากเลย 555
3.ตอนเด็กเรามีแก้วน้ำใบนึงที่เรารักมาก วันนึงเรากินน้ำด้วยแก้วใบนั้น แต่คือเกทป้ะเรายัง4-6ขวบเอง จำไม่ได้ว่ากี่ขวบ ด้วยความที่เราเด็กและซนเราแค่ทำน้ำหก แต่แม่ปาแก้วเราแตกเลย เเล้วก้เอาผ้าขี้ริ้วปาใส่เราให้เช็ด แล้วด่าไรอีกไม่รู้เราจำไม่ได้ 
4.ตอนอนุบาล1 แม่อาบน้ำให้เรา ตอนนั้นหนาวมากอ่ะ แล้วได้อาบน้ำเย็น เราเลยงอแง แม่ที่กำลังสระผมให้เราอยู่ก็เอาแชมพูลูบหน้าเราทั่วหน้าแรงมาก ตอนนั้นเราแสบตามาก เข้าปากด้วยเลยร้องไห้ แม่บอกให้เงียบแล้วตี
5.เราเคยเล่นของเล่นไปด้วยกินขนมไปด้วย แล้วเรายังเล่นไม่เสร็จเลย เราแค่พักมาดูการ์ตูนก่อน แม่ถามเราว่าทำไมไม่เก็บขนม เราก็บอกว่าจะกินอยู่ แล้วเหมือนแม่พูดไรสักอย่างต่อนี่แหละ แล้วทะเลาะกัน แม่เลยปาขนมเราทิ้งลงพื้นกกระจายเต็มเลย เราร้องไห้หนักมาก โคตรไม่แฟร์เลย แต่แม่ยังมีหน้ามาถามว่าร้องทำไม
6.เรามีสร้อยกับเเหวนลูกปัดที่เรารักมากๆด้วยค่ะ แม่เราเป็นคนซื้อให้ และเราชอบคณิตศาสตร์มากๆเลยค่ะ มันสนุกดี แต่ตอนนั้นแม่ซื้อแบบฝึกหัดคณิตป.3 มาให้เราตอนเราอยู่อนุบาล3  เพราะเราก็เก่งคณิตมากอยู่เเล้ว แต่แม่บังคับให้เราทำทุกวัน เราขอแค่เว้นวันนี้ได้มั้ย การ์ตูนที่เราชอบกำลังจะฉาย แม่เลยด่าเราจนตอนนั้นเราไม่โอเคแล้ว เลยบอกไปว่าทีแม่โดนย่าบังคับให้ไปซื้อของแม่ยังไม่ชอบเลย แม่ฉีกแบบฝึกหัดเล่มนั้นทิ้ง และตีเรา ด่าเรา แล้วแม่ก็ดึงสร้อยกับแหวนเราขาดหมดเลยอ่ะ นานมากกว่าเราจะหยุดร้อง พอพ่อกลับมา เราเอาเศษแบบฝึกหัดไปทิ้ง พ่อเห็น แล้วแม่ก็เห็นว่าพ่อเห็นเลยพูดว่า อุ้ยนั่นเศษกระดาษอะไรอ่ะ เหมือนไม่รู้เรื่องเลย 
7.ที่รร เราเคยสอนว่าถ้าเราทำผิดแล้วสารภาพ/ขอโทษ ทุกคนจะให้อภัย เราก็เล่าให้แม่ฟัง แม่ก็แบบใช่ๆไรงี้ วันหนึ่งเราคึกอะไรไม่รู้ไปเอาน้ำยาล้างจานมาเล่นในห้องน้ำ แล้วยิ้มเล่นไปเล่นมายิ่งราดเท่าไหร่ฟองยิ่งเพิ่ม ฟีลตอนนั้นคงแบบตายห่าล่ะ แล้วสิ่งที่ครูสอนก็ผุดขึ้นมาเราเลยล็อคห้องน้ำไว้ก่อนแล้วสารภาพ กลายเป็นว่าแม่ปิดไฟและขังเราไว้ในนั้น
8.เราไม่ค่อยได้ซื้อเสื้อใหม่ ถ้าซื้อต้องแอบพ่อซื้อ ไม่ร้ทำไม เสื้อใหม่ของเราก็คือเสื้อเก่าลูกพี่ลูกน้องเรา
//เอาแค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวมาต่อ ขอทำใจแปปนึง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่