มีรื่องสงสัยอยู่ว่าตอนไปเข้าค่ายปฎิบัติธรรม
ที่วัดแห่งหนึ่งทางโรงเรียนจะจัดให้ไปทุกปี หนูไปทุกครั้ง แต่ครั้งสุดท้ายแปลกออกไป ให้พระให้ไปนั่งสมาธิกลางแดดตอนเที่ยงวันอยู่หลายชั่วโมง.เพื่อนนักเรียนที่ไปกันดูทรมานมาก ตอนแรกหนูก็ร้อนมาก แต่จำที่ยายสอนได้ว่าถ้าจิตมีสมาธิจะไม่เจ็บปวดเหมื่อย ปวดชา เวลา นั่ง.เลยพยายามทำใจให้สงให้สงบ เผื่อว่ามันจะรู้สึก ไม่ร้อน แล้วความร้อนกลายเป็นความรู้สึกชาๆเย็นๆหน่อยๆ ไม่ทรมานอีก.รู้สึกเฉยๆสบายๆ. พอพระบอกให้ลืมตาได้ เด็กคนไหนที่มีอาการทุรนทุราย อยู่ไม่เป็นสุข พระจะยิ้มๆ พอท่านหันมามองหนู ทีนั่งเฉยๆสีหน้าก็เฉยๆ เพราะไม่รู้สึกร้อนแล้ว .พระทำหน้าขึงเหมือนหนูทำอะไรผิด. แปลกใจตรงทำไมพระให้ไปนั่งตากแดด ตอนเที่ยงวัน  /ขออภัยในคำผิดพิมพ์ในมือถือพิมพ์ลำบากค่ะ