สวัสดีค่ะ จขกท มีข้อสงสัยและวิธีการเปลี่ยนระบบการศึกษา อยากจะมาแลกเปลี่ยนความคิดกับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ชาวพันทิปค่ะ พึ่งหัดตั้งกระทู้ ถ้ามีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
จขกท เรียนช่วงประถมสอบได้ที่ 1 เรียนมัธยมได้เกรดดีมากมาตลอด ตอนนี้กำลังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยก็ได้คณะตามที่ตั้งใจค่ะ แต่ว่ากลับรู้สึกเสียดาย 12 ปีที่ผ่านมามากๆ
จขกท ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย ทำกับข้าวไม่เป็น เล่นดนตรีไม่ได้ กีฬาก็เป็นแค่ตีแบด (พ่อแม่ชอบให้เรียนอย่างเดียวค่ะ กิจกรรมทุกอย่างที่ขอทำ ไม่ได้เลยสักอย่าง ตั้งแต่เข้าวงโย เล่นบาส)
เรียนได้อย่างเดียวทั้งๆที่ชีวิตมีอะไรมากกว่านี้มาก
เพื่อนๆ รู้สึกมั้ยคะว่าเรียนประถมมัธยมมา 12 ปี ได้ความรู้น้อยมากเพราะส่วนมากเราแค่จำไปสอบแล้วก็ลืม
เริ่มที่ทำไมเด็กเราถึงไม่เลิกสอนเด็กประถมให้ท่องจำแต่หนังสือคะ แต่ให้สอนทักษะชีวิตแทน
เด็กประถมเป็นช่วงที่เราจะจำความรู้ที่เรียนได้ยาก ถูกมั้ยคะ เพราะตอนนี้ จขกท อายุ 20 ปี แต่พอนึกไป ป.4 นี่จำไม่ได้เลยว่าเราเรียนอะไรมาบ้าง
แล้วเราจะเรียนวิชาประวัติศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สุขศึกษาหรือวิชาท่องจำเยอะแยะมากมายทำไมคะในเมื่อสุดท้ายเราก็ลืมหมด
แทนที่จะไปเรียนวิชาแบบนั้น ทำไมเราไม่สอนทักษะชีวิตหรือสกิลที่จะไม่ลืม เป็นวิชาติดตัวแทนคะ ตัวอย่าง เช่น
อาจจะปรับให้เรียนวิชาการช่วงเช้า เฉพาะวิชาที่คิดว่าสำคัญ เช่น คณิต วิทย์ อังกฤษ ภาษาแล้วบางวิชาเราก็อาจจะสลับให้เรียน ในปีต่างๆ ( เช่น ประวัติศาสตร์ ป.4 สุขศึกษา ป.5 ตามความเหมาะสม)
ส่วนตอนบ่าย 5 วันก็ให้เรียนอย่างอื่นตามความสนใจ อย่างวันจันทร์มีคลาส เทควันโด มวยไทย การต่อสู้ เรียนไปเลย 3 ชม.
วันถัดไปก็เรียนอย่างอื่น เช่น ปลูกผัก ทำสวน, ทำกับข้าว, งานบ้านเบื้องต้น, การทดลองวิทยาศาสตร์เฉพาะภาคปฏิบัติ, ดนตรีไทย สากล, เต้น cover, ร้องเพลง, วาดรูป, ชงกาแฟทำเครื่องดื่ม, แกะสลัก
เด็กก็จะได้เรียนอะไรใหม่ๆ 5 วิชา
ถ้าเด็กมีความสุขกับอันไหนก็เลือกอันนั้น บางทีเค้าอาจจะค้นพบตัวเองเร็วขึ้นก็ได้ค่ะ หรือถ้าคิดว่า เด็ก ป.1-ป.3 ยังเด็กไป เราอาจจะเริ่มตอน ป.4 ก็ได้
บางบ้านอาจจะมีเงินส่งลูกไปเรียนเสริมนะคะ แต่ไม่ใช่บ้านตาสีตาสาที่ประหยัดเงินแบบ บ้าน จขกท แน่นอน
อย่างน้อย 3 ปี เด็กอาจจะเล่นดนตรีเป็น 1 ชิ้นเป็นเป็นนักกีฬาที่เก่งกีฬาสักอย่าง, ต่อยมวยเป็น, ปลูกต้นไม้เก่ง มีงานอดิเรกทำ
ส่วนตัว จขกท คิดว่าความสำเร็จของเด็กประถมในด้านการเรียนก็คือการอ่านออกเขียนได้ รู้ภาษาอังกฤษบ้าง มีความรู้รอบตัวบ้าง และที่สำคัญเค้าควรมีทักษะชีวิต ไม่ใช่แค่ความรู้ในหนังสือ
มาต่อที่มัธยมค่ะ
เด็กมัธยมก็เรียนไม่ต่างจากประถมเลยค่ะ เรียนไปเพื่อสอบ แล้วก็ลืม เปลืองงบประมาณและเสียเวลาชีวิตค่ะ อยากให้ทำคล้ายๆ แบบประถมที่เสนอไป คือเรียนวิชาการแค่ช่วงเช้าพอ
เด็กมัธยมนี่ทำได้ทุกอย่างแล้ว เราสามารถเปิดงานช่าง ทำอาหาร เบเกอรี่ เย็บผ้า ตัดผ้า ออกแบบ งานปั้น แกะสลัก ฯลฯ
แต่ถ้าใครที่อยากเป็นหมอวิศวะ ก็อาจจะลดวิชาเสริมลงให้สอดคล้องกับความต้องการของเด็ก
อีกเรื่องที่สำคัญมากๆ คือภาษาอังกฤษค่ะ เด็กไทยเรียนมา 12 ปีใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย ต้องขวนขวายเอง
จริงๆ แล้วการทำให้ค่าเฉลี่ยคะแนนวิชาภาษาอังกฤษของประเทศทำได้ง่ายมากเลยค่ะ อาจจะเริ่มตอน ป.4 หรือตอนที่เด็กอ่านภาษาไทยคล่องแล้ว
ตอนเช้าทุกวันหลังโฮมรูม เปิดหนัง, ซีรีส์, ข่าว ภาษาอังกฤษซับไทย เปิดให้เด็กดูทุกวัน พร้อมกับแทรกคำศัพท์ วันละ 5 คำก็พอค่ะ ทำแบบนี้ 6-9 ปี รับรองว่าเด็กไทยจะไม่กลัวฝรั่งแล้ว
จขกท ทำมา 2 ปีภาษายังพัฒนาขึ้นเยอะเลยค่ะ ถ้า 9 ปี (ตั้งแต่ ป.4) คงดีกว่านี้มาก
เรื่องสุดท้ายก็คือคุณครูทุกคนไม่ได้สอนรู้เรื่อง เด็กเลยไปเรียนพิเศษ ทำไมเราไม่ให้คนที่สอนเก่งสอนล่ะคะ หมายความว่าพอถึงคาบเรียน เปิดวิดีโอส่วนเนื้อหาจากติวเตอร์ดังๆ เลยค่ะ (จ่ายเงินจ้างแพงๆ โดยรัฐบาล) ให้ รร ทั้งประเทศ ใช้เหมือนกัน แล้วพอช่วงเฉลยแบบฝึกหัด ก็ค่อยให้คุณครูในห้อง เฉลยและอธิบาย ตอบข้อสงสัยของเด็ก
จริงๆ วิธีที่ จขกทเสนอมาก็มีช่องว่างอยู่มาก เรื่องงบเรื่องคุณครูนู่นนี่นั่น แต่ จขกท คิดว่าถ้าเราจะพัฒนาจริงๆ เราจะสามารถหาวิธีมาอุดรอยรั่วเหล่านี้ได้ค่ะ กระทรวงศึกษาธิการได้งบเยอะมาก ถ้าจะทำก็ทำได้
ตอนที่ จขกท เรียนมอปลายนี่คือเหนื่อยมาก นอนน้อยจนร่างกายโทรมการบ้านเยอะ วิชาเยอะ รู้สึกว่าไม่อยากให้เด็กรุ่นถัดไปมาเจออะไรแบบนี้ทั้งๆ ที่เราเปลี่ยนมันได้ ตอนนี้ทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ เสียดายเวลามาก
เรียนจบถึงจะไปไล่ทำทุกอย่างที่อยากทำค่ะ ทำอาหาร เล่นดนตรี ต่อยมวย
จขกท เชื่อว่าเด็กไทยเก่ง คนไทยเก่งและเรามีความสามารถและศักยภาพที่จะพัฒนาประเทศไปได้มากกว่านี้ เพียงแค่เราโดนระบบเก่าๆกดทับอยู่
มีความหวังมั้ยคะที่ระบบการศึกษาจะเปลี่ยน หรือเพื่อนๆ เเนวทางการพัฒนาการศึกษาหรือเห้นด้วยไม่เห็นด้วย คอมเม้นท์แลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ
เราจะเปลี่ยนระบบการศึกษาไทยได้มั้ย?
จขกท เรียนช่วงประถมสอบได้ที่ 1 เรียนมัธยมได้เกรดดีมากมาตลอด ตอนนี้กำลังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยก็ได้คณะตามที่ตั้งใจค่ะ แต่ว่ากลับรู้สึกเสียดาย 12 ปีที่ผ่านมามากๆ
จขกท ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย ทำกับข้าวไม่เป็น เล่นดนตรีไม่ได้ กีฬาก็เป็นแค่ตีแบด (พ่อแม่ชอบให้เรียนอย่างเดียวค่ะ กิจกรรมทุกอย่างที่ขอทำ ไม่ได้เลยสักอย่าง ตั้งแต่เข้าวงโย เล่นบาส)
เรียนได้อย่างเดียวทั้งๆที่ชีวิตมีอะไรมากกว่านี้มาก
เพื่อนๆ รู้สึกมั้ยคะว่าเรียนประถมมัธยมมา 12 ปี ได้ความรู้น้อยมากเพราะส่วนมากเราแค่จำไปสอบแล้วก็ลืม
เริ่มที่ทำไมเด็กเราถึงไม่เลิกสอนเด็กประถมให้ท่องจำแต่หนังสือคะ แต่ให้สอนทักษะชีวิตแทน
เด็กประถมเป็นช่วงที่เราจะจำความรู้ที่เรียนได้ยาก ถูกมั้ยคะ เพราะตอนนี้ จขกท อายุ 20 ปี แต่พอนึกไป ป.4 นี่จำไม่ได้เลยว่าเราเรียนอะไรมาบ้าง
แล้วเราจะเรียนวิชาประวัติศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สุขศึกษาหรือวิชาท่องจำเยอะแยะมากมายทำไมคะในเมื่อสุดท้ายเราก็ลืมหมด
แทนที่จะไปเรียนวิชาแบบนั้น ทำไมเราไม่สอนทักษะชีวิตหรือสกิลที่จะไม่ลืม เป็นวิชาติดตัวแทนคะ ตัวอย่าง เช่น
อาจจะปรับให้เรียนวิชาการช่วงเช้า เฉพาะวิชาที่คิดว่าสำคัญ เช่น คณิต วิทย์ อังกฤษ ภาษาแล้วบางวิชาเราก็อาจจะสลับให้เรียน ในปีต่างๆ ( เช่น ประวัติศาสตร์ ป.4 สุขศึกษา ป.5 ตามความเหมาะสม)
ส่วนตอนบ่าย 5 วันก็ให้เรียนอย่างอื่นตามความสนใจ อย่างวันจันทร์มีคลาส เทควันโด มวยไทย การต่อสู้ เรียนไปเลย 3 ชม.
วันถัดไปก็เรียนอย่างอื่น เช่น ปลูกผัก ทำสวน, ทำกับข้าว, งานบ้านเบื้องต้น, การทดลองวิทยาศาสตร์เฉพาะภาคปฏิบัติ, ดนตรีไทย สากล, เต้น cover, ร้องเพลง, วาดรูป, ชงกาแฟทำเครื่องดื่ม, แกะสลัก
เด็กก็จะได้เรียนอะไรใหม่ๆ 5 วิชา
ถ้าเด็กมีความสุขกับอันไหนก็เลือกอันนั้น บางทีเค้าอาจจะค้นพบตัวเองเร็วขึ้นก็ได้ค่ะ หรือถ้าคิดว่า เด็ก ป.1-ป.3 ยังเด็กไป เราอาจจะเริ่มตอน ป.4 ก็ได้
บางบ้านอาจจะมีเงินส่งลูกไปเรียนเสริมนะคะ แต่ไม่ใช่บ้านตาสีตาสาที่ประหยัดเงินแบบ บ้าน จขกท แน่นอน
อย่างน้อย 3 ปี เด็กอาจจะเล่นดนตรีเป็น 1 ชิ้นเป็นเป็นนักกีฬาที่เก่งกีฬาสักอย่าง, ต่อยมวยเป็น, ปลูกต้นไม้เก่ง มีงานอดิเรกทำ
ส่วนตัว จขกท คิดว่าความสำเร็จของเด็กประถมในด้านการเรียนก็คือการอ่านออกเขียนได้ รู้ภาษาอังกฤษบ้าง มีความรู้รอบตัวบ้าง และที่สำคัญเค้าควรมีทักษะชีวิต ไม่ใช่แค่ความรู้ในหนังสือ
มาต่อที่มัธยมค่ะ
เด็กมัธยมก็เรียนไม่ต่างจากประถมเลยค่ะ เรียนไปเพื่อสอบ แล้วก็ลืม เปลืองงบประมาณและเสียเวลาชีวิตค่ะ อยากให้ทำคล้ายๆ แบบประถมที่เสนอไป คือเรียนวิชาการแค่ช่วงเช้าพอ
เด็กมัธยมนี่ทำได้ทุกอย่างแล้ว เราสามารถเปิดงานช่าง ทำอาหาร เบเกอรี่ เย็บผ้า ตัดผ้า ออกแบบ งานปั้น แกะสลัก ฯลฯ
แต่ถ้าใครที่อยากเป็นหมอวิศวะ ก็อาจจะลดวิชาเสริมลงให้สอดคล้องกับความต้องการของเด็ก
อีกเรื่องที่สำคัญมากๆ คือภาษาอังกฤษค่ะ เด็กไทยเรียนมา 12 ปีใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย ต้องขวนขวายเอง
จริงๆ แล้วการทำให้ค่าเฉลี่ยคะแนนวิชาภาษาอังกฤษของประเทศทำได้ง่ายมากเลยค่ะ อาจจะเริ่มตอน ป.4 หรือตอนที่เด็กอ่านภาษาไทยคล่องแล้ว
ตอนเช้าทุกวันหลังโฮมรูม เปิดหนัง, ซีรีส์, ข่าว ภาษาอังกฤษซับไทย เปิดให้เด็กดูทุกวัน พร้อมกับแทรกคำศัพท์ วันละ 5 คำก็พอค่ะ ทำแบบนี้ 6-9 ปี รับรองว่าเด็กไทยจะไม่กลัวฝรั่งแล้ว
จขกท ทำมา 2 ปีภาษายังพัฒนาขึ้นเยอะเลยค่ะ ถ้า 9 ปี (ตั้งแต่ ป.4) คงดีกว่านี้มาก
เรื่องสุดท้ายก็คือคุณครูทุกคนไม่ได้สอนรู้เรื่อง เด็กเลยไปเรียนพิเศษ ทำไมเราไม่ให้คนที่สอนเก่งสอนล่ะคะ หมายความว่าพอถึงคาบเรียน เปิดวิดีโอส่วนเนื้อหาจากติวเตอร์ดังๆ เลยค่ะ (จ่ายเงินจ้างแพงๆ โดยรัฐบาล) ให้ รร ทั้งประเทศ ใช้เหมือนกัน แล้วพอช่วงเฉลยแบบฝึกหัด ก็ค่อยให้คุณครูในห้อง เฉลยและอธิบาย ตอบข้อสงสัยของเด็ก
จริงๆ วิธีที่ จขกทเสนอมาก็มีช่องว่างอยู่มาก เรื่องงบเรื่องคุณครูนู่นนี่นั่น แต่ จขกท คิดว่าถ้าเราจะพัฒนาจริงๆ เราจะสามารถหาวิธีมาอุดรอยรั่วเหล่านี้ได้ค่ะ กระทรวงศึกษาธิการได้งบเยอะมาก ถ้าจะทำก็ทำได้
ตอนที่ จขกท เรียนมอปลายนี่คือเหนื่อยมาก นอนน้อยจนร่างกายโทรมการบ้านเยอะ วิชาเยอะ รู้สึกว่าไม่อยากให้เด็กรุ่นถัดไปมาเจออะไรแบบนี้ทั้งๆ ที่เราเปลี่ยนมันได้ ตอนนี้ทำอะไรไม่เป็นเลยค่ะ เสียดายเวลามาก
เรียนจบถึงจะไปไล่ทำทุกอย่างที่อยากทำค่ะ ทำอาหาร เล่นดนตรี ต่อยมวย
จขกท เชื่อว่าเด็กไทยเก่ง คนไทยเก่งและเรามีความสามารถและศักยภาพที่จะพัฒนาประเทศไปได้มากกว่านี้ เพียงแค่เราโดนระบบเก่าๆกดทับอยู่
มีความหวังมั้ยคะที่ระบบการศึกษาจะเปลี่ยน หรือเพื่อนๆ เเนวทางการพัฒนาการศึกษาหรือเห้นด้วยไม่เห็นด้วย คอมเม้นท์แลกเปลี่ยนความคิดกันได้นะคะ