อยากมาเล่าประสบการณ์ความน่าสะพรึงของการเข้าอเมริกาครั้งแรกในชีวิต​ ด้วยวีซ่าท่องเที่ยว อันดับแรกเลยเราก็รู้ๆกันอยู่ว่ากว่าจะได้วีซ่านั้น​ค่อนข้างยาก​ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการกรอก DS-160 จขกท นั้นได้ยื่นวีซ่าช่วงปลายปี​2018 จขกท​ ขอบอกก่อนว่าการยื่นว่าซ่าอเมริกาไม่มีอะไรตายตัวว่า​  อาชีพ​ การงาน​ การเงิน​ ของคุณจะมีผลกับการได้วีซ่า​ ถ้าพูดตรงๆคือดวงล้วนๆที่จะได้เจอ​ จนท  สัมภาษณ์แบบไหน​ ซึ่งเจ้าของกระทู้ทำงานเกี่ยวกับสถาบันสถาบันการเงิน​ ฟังดูแลมั่นคง​ การเงินดี​ อะพอเรากรอกแบบฟอร์มเสร็จ​ จำได้ว่าเรานัดช่วงสายๆ​ ซึ่งคิวแรกสัมภาษณ์ของสถานทูตจะเช้ามากก  เลยขอจองช้าสักหน่อยเผื่อเวลา​ พอเราแลกบัตร้ข้ามาไม่ต้องทำอะไร​ เรียกตามคิว​ พอถึงคิว​ จะมี​ จนท.คนไทยคัดกรองประวัติของเรา​ ว่าเราเปลี่ยนชื่อมากี่ครั้ง​ ตรวจสอบความเรียบร้อยของพาสปอร์ต​ และตรวจสอบยืนยันตัวตน​ ถัดมาจะเป็นการสแกนนิ้ว​ ส่วนที่น่ากลัวที่สุดคือการสัมภาษณ์นี่แหล่ะ​ เราโชคดีได้เจอเจ้าหน้าที่ที่เล็งไว้​ (แลดูใจดี)​ พอถึงคิวสัมภาษณ์​ จนท.ถามว่าเราไปอเมริกาทำไม(ภาษาอังกฤษ)​ เรายื่นวีท่องเที่ยวก้อต้องเที่ยวสิ่คะ​  ตอบไป​ ท่องเที่ยวค่ะ​
จนท.ไปที่ไหน​ เราก้อโซโล้เลยค่ะ​ ตอบดีเทลให้ยาวที่สุดตามแพลนการเดินทาง​ ไปนิวยอร์ค​ บลาๆ​ จนท.เคยไปที่ไหนมาบ้าง​ ซึ่งคำถามนี้เป็นคำถามที่  จขกท​ รู้สึกว่าเป็นโอกาสที่จะเราสร้างความน่าเชื่อถือให้กับการได้วีในครั้งนี้​ เนื่องจาก​ จขกท​ เคยเดินทางไปมาประมาณ​ 3​ หน​ เอเชีย​ 2​ ยุโรป​ 1​ เลยเป็นแบคให้เราว่าเราไปอเมริกาครั้งนี้ไม่น่าจะโดดร่ม​ ซึ่งถ้าคนที่ไม่เคยเดินทางออกนอกประเทศเลย​ แล้วยื่นวี​ แนะนำว่าควรเน้นรายละเอียดเกี่ยวกับแผนเดินทางของคุณให้เปะ  ที่พัก​ ที่เที่ยว​ และการเซฟตี้ตัวเองอย่างไรในการเดินทางครั้งนี้​ ซึ่งการสัมภาษณ์​วีซ่า​ มีเวลาจำกัด​   จนท.จะถามไม่กิน​ 4​ คำถาม​ ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด​ อย่าตระหนก​ ส่วนเอกสารอื่นๆ​หลักฐานการงานการเงินไม่แตะเลยจ้าา​ ซึ่ง​ จนท.บางคนอาจจะขอดูหากเค้าไม่มั่นใจว่า​ คชจ.ของคุณจะไม่เพียงพอต่อการใช้ชีวิต​ระหว่างที่อยุเมกา​ สรุป​ จนท.คว้าพาสปอร์ตของคุณไว้​ พร้อม​ enjoy​ your​ trip!!! เสียงสวรรค์จ้าาา​  ทีนี้รอวีซ่าส่งมาที่บ้าน​ 10​ ปียาวๆไป​

อะมาต่อ​ คราวนี้ถึงเวลาที่จะบินไปพบกับด่านต่อไป​คือ​ ตม.!!!

ความยากยังไม่จบ  อะบอกเรื่องตั๋วที่บินไปเมกา​ ซื้อตัวการบินตะวันออกกลาง​ เปลี่ยนเครื่องที่อาบูดาบี​ ซึ่งก่อนบิน​จนท.กราวน์จะถามเกี่ยวกับที่อยู่และเบอร์โทรที่ติดต่อได้ที่อเมริกา​ (ใครรู้จักใครก้ออย่าไปบอกเค้าล่ะ)​ เราก้อเเจ้งเป็นที่อยู่​ รร ที่จอง​ พร้อมบินละจ้า พอเราถึงอาบูดาบีปุ๊บ​ เราก้อต่อเครื่องที่จะไป​ jfk เพื่อลงนิวยอร์ค​ เราก้อเดินหา​เกทที่จะไปต่อปรากฎว่ามันเริ่มทะๆ​ ทะที่ว่าคือเที่ยวบินที่จะไปอเมริกาทั้งหมดจะไปจัดไว้รวมกัน​ แล้วจะมี​ จนท.บอกให้เราต่อแถวแล้วตรวจพาสตรวจตั๋ว​ พอตรวจเสร็จเราก้อเดินเข้าไปตามทางเดิน​ เจอ จนท.สนามบินอีก​ ตรวจอีก(ตรวจไรนักหนา)​ตรวจเสร็จจะมีที่นั่งเป็นห้องโถง​ ซึ่งอารมแบบเราอยุที่ไหนวะเนี่ยเดินเป็นเขาวงกต​ แล้ว​สักพัก​ จนท.เรียกทุกคนต่อแถวตรวจสัมภาระ​ น้ำดื่ม​ อาหารจะถูกคัดทิ้ง​ อ่าาา​ พอตรวจเสร็จคิดว่าจบละ​ หาห้องน้ำซึ่งตอนนั้น​ จขกท.ปวด..... มาก​ เราเดินลงมาเจอห้องน้ำดีใจสุดๆ​ อ่าพอทำธุรเสร็จ​ เราก้อเดินมาเรื่อยแต่บรรยากาศวังเวงมาก​ ที่ตกตะลึงอยู่เบื้องหน้า คือ​ ตม.​!!!!! ตม.อเมริกา​ คือไม่ได้ตั้งตัวว่าสุดท้าย​ ต้องมาเจอ​  ตม.อเมริกาที่นี่ที่อาบูดาบี​ ขุ่นพระ​ คือปกติ​ เราจะเจอ​ ตม. ก้อต่อเมื่อเราลงเครื่องเหยียบแผ่นดินเค้าแล้ว​  Omg!​ ตม.(อาจเป็นเพราะเป็นสนามบินใหญ่มี​ ผู้เดินทางเยอะและเป็นประเทศในกลุ่มมุสลิม)​  เดินไปแบบยังช็อกอยู่​  เราเข้าช่อง​ จนท.แหม่ม​ ซึ่งตอนนั้นมี​ จนท.ประมาณ​ 5​ เคาน์เตอร์​ ซึ่งว่างหมด ซึ่งตอนนั้นผู้ร่วมชะตากรรมหายหมดเพราะเรามัวแต่เข้าห้องน้ำ​ จนท.เปิดทักทาย​ และถามต่อว่าเราชื่ออะไร​ คำถามที่​ 2​ ถามว่ามาทำอะไร​ที่อเมริกา ซึ่งบอกก่อนว่าเราตอบว่ามาเที่ยว​ ก้อวีเราท่องเที่ยวนี่เนอะ​ แต่ถ้ามาหาแฟน​ มีคนรู้จักแล้วใช้วีเที่ยวต้องตอบให้เนียนอย่าหลุด​ เพราะจนท.ถูกฝึกมาให้จับพิรุธเรา ซึ่งพอ​ จนท.เปิดพาสปอร์ตก้อมีวีซ่าเราแปะ​ นางดูและสีหน้าครุ่นคิด​ ว่าทำไมพาสเราขาวจังไม่มีประวัติการเดินทาง​ ซึ่งลืมไปว่าเราเปลี่ยนชื่อ​ ประวัติเรยอยู่เล่มเก่าทั้งหมด​ เเต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ควักออกมา​ 1.จนท.ถามว่าไปเที่ยวที่ไหน​ อะไรยังไง​(ตอบตามแพลนเดินทาง)​  นอนที่ไหน​ เราก้อเอา​  รร​ ที่เราจองให้ดู แต่ดันจองไว้คืนเดียวเพราะเราตั้งใจจะไปหาเพิ่มที่นู้นที่ถูกกว่า​ ตอนแรก​ นางซีเรียสมากกกว่ายูมา​ 5​ วันทำไมจองคืนเดียว​ พอเราตอบไปแบบนั้น​ นางก้อรีบเช็คข้อมูลเราที่คอมแบบวินาทีนั้นคือเห็นรูปกระเป๋าตัวเองที่โหลดจากสนามบิน​ ที่หน้าจอด้านข้าง อุต๊ะมาได้ไง​งงงง​ หืมม  จากนั้นคิดว่านางเช็ค​โรงแรมเห็นถือสายคุยด้วย  😭😭 สุดดดจิง​ พอวางสายนางถามเราต่อ​ 2.เอาเงินมาเท่าไหร่​ นางเลยให้เราควักสตังออกมาให้ดู​ คือแบบ​โหดมาก​ เราก้อเลยควักบัตรเครดิตออกมา​ให้ดูด้วย​ พอจบเรื่องที่นอน​ ต่อ3.ด้วยการงาน​ ถามเราว่าทำงานอะไรที่ไทย​ 3.เงินเดือนเท่าไหร่​ เราต้องตรงกะที่เรากรอกใน​ d160 อยุแล้ว​ แต่เรื่องเงินเดือนไม่คิดว่าจะถาม​ คำถามต่อไปคือ​ 5.พ่อแม่อยู่ไหน​ เราก้อตอบว่าไทย​ 6.กลับวันไหน​ พร้อมขอดูไฟท์ขากลับ​ 7.แล้วเคยไปประเทศไหนมาบ้าง​ เราก้อตอบว่า สิงค์โปร ฮ่องกง​ ฝรั่งเศส​ แล้วเค้าถามกลับ​ ไหนไม่เห็นมีลงตราเลย​ นี่เลยรีบควักเล่มเก่าออกมาให้ดู​ พอนางดูนางก้อดูสีหน้าดีขึ้น​ รวมทั้ง​ จขกท.ด้วย​ 8.ทำไมถึงเปลี่ยนชื่อ​ คำถามพีคมากก​ เพราะไม่ได้คิดมาาา​  เราก้อตอบไปว่าคนไทยมีความเชื่อว่าถ้าชื่อความหมายดี  จะทำให้ชีวิตดีด้วย​ 5555​ จนท.เคาน์เตอร์ข้างๆหัวเราะ​ 5555​ แต่เค้าก้อตบท้ายมาว่าใช่ฉันรู้นั่นลแหล่ะคือคนไทย​ สถานการณ์เริ่มผ่อนคลายย  คือตอนแรกนางชั่งใจจะไม่ให้ผ่านดูจากสีหน้าจริงๆนะ​ แต่เราก้อตั้งสติ​ แสดงว่าเราเรียลมาเที่ยวจริงๆ​ เลยยอมให้ผ่าน​ เสียงประทับตรา​ เสียงสวรรค์อีกแล้ว​ พอเราได้พาสพร้อมผ่าน​ตม.อารมณ์แบบ​เหมือน​ถูก​หวยรางวัลใหญ่​จริงๆ​ และก้อต้องเดินผ่านรูป​ ประธานาธิปดี​และสตรีหมายเลข​  1​ พร้อมกัดฟันกร็อดๆ​ ฟิ้วววว​ ยกภูเขาออกจากอก​ คุณได้ไปต่อออ​ พอเครื่องถึง​ jfk.ก้อได้แต่ภาวนาว่าอย่าเจออะไรอีกเลยยย​ เหนื่อยแล้ว  ยอมแล้ววว​ สุดท้าย​แค่รับกระเป๋าแล้วก้ออกไปท่องอเมริกาเล้ยยยยยสส  หวังว่ากระทู้นี้จะมีประโยชน์สำหรับการเตรียมตัว​ เตรียมใจ​ เตรียมสติ​ก่อนตอบคำถาม​ ขอให้ทุกคนโชคดีได้วีผ่าน​ ตม.กันทุกคน


------------จขกท.มีความสงสัยเพิ่มเติมค่ะ-----

อยากขอถามกลอนห้องน้ำที่สนามบิน​ JFK ทำไมระหว่างช่วงกลอนประตูกับตัวบานประตูทำไมมันห่างๆ​ เวลาปลดทุกข์รู้สึกไม่สบายใจเลยค่ะ​ เห็นคนนอกห้องน้ำด้วย คือตอนแรกคิดว่ามันเป็นแค่ห้องนั้น​ แต่ลองเปลี่ยนห้องเหมือนกันเดะเลยค่ะ​ คือสังเกตทั้งขาเข้าขาออกเลยค่ะ​ คือสงสัยจริงๆค่ะ.