เราทำงานให้กับบ้านแฟน ก่อนหน้านี้ทำอาหารเพราะเป็นธุรกิจเกี่ยวกับร้านอาหาร ทำคนเดียวบางวันไม่มีคนช่วยเพราะช่วงนั้นคนครัวลาออก จนเจ้าของบ้านที่เช่าให้ออกตอนนี้เปลี่ยนทำเลใหม่ ก่อนหน้านี้พี่สาวแฟนเป็นคนเข้ามาบริหารร้าน   แต่เขาไม่ค่อยเข้ามาร้านของไม่มีขายก็ต้องหากันเอง แต่ตอนนี้ร้านใหม่ทำเลขายดีมากวันละสามพันสี่พันได้
  ตอนเปิดร้านใหม่ก็คุยกัน เขาว่าจะหุ้นกันให้มี  พี่แฟน แฟน แล้วก็เพื่อนแฟน (ที่เป็นพ่อครัว) แล้วเขามาถามเราว่าเราจะทำอะไรได้บ้างเราก็บอกว่าให้เราลงด้วยของใครของมัน
สุดท้ายพอเปิดร้านมาจริงๆ ขายของได้เท่าไรเขาเก็บกันหมดเลย เราขอก็ทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรไม่รู้
หนักกว่าคือใช้ทำงานคือใช้เราจนว่ามีวันนึงหน้ามืดไปสองรอบ แล้วมาพูดกับเราว่าให้เราตั้งใจทำ  ทำเต็มที่ ในใขเรานี่คิดว่าทำไปเพื่อไร
แล้วแฟนเรามาบอกให้เราขายน้ำปั่น น้ำผลไม้ ขายได้เก็บเงินเอง พอขายได้ตอนนี้ เก็บเข้าร้านกันหมดเลยยยย
แล้วแฟนเราพูดใส่เราว่าเราทำแค่ของที่มีอยู่ก็พอ ของที่มีอยู่มีแค่ไม่กี่อย่างทำได้ไม่กี่อย่างมันเป้นของเหลือจากร้านเก่าที่เก็บมา เราบอกให่ซื้อของเข้าก็ไม่ซื้อให้ซื้อทีก็ตอนขายหมดเกี้ยงจริงๆ
ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยมาก เพราะทุกวันนี้ไม่มีเงินติดตัวเลยแม้เศษ1บาทก็เถอะ รู้สึกเหมือนเป็นขอทานเป็นคนงานเป็นขี้ข้าอะ
เราไม่อยากทำงานเลยทุกวันนี้จากแต่ก่อนชอบมากขายของ ขายน้ำ ตอนนี้จิตใจหดหู่มาก มานั่งพูดใส่เราว่าขายได้วันนึงสี่พันห้าพันยืนพื้นสามพัน
แต่คือ ไม่ให้เราสักบาทให้แค่ข้าวกินฟรี แม่เราเลี้ยงลูกให้ก็ไม่คิดจะให้แม่เราค่านมค่าอะไรสักบาทเลย
จะให้คิดยังไงทั้งๆที่ทำงานอยู่ก็รู้ว่าได้เท่าไร แบบนี้เขาจงใจกันรึเปล่า เดือดร้อนเรื่องเงินขอยืมทางบ้านเรา  บ้านเราก็ให้
แล้วทำไมถึงทำแบบนี้ คงวรทำไงดี ควรอยู่เงียบๆดีไหมก้มหน้าก้มตาทำงานไป หรือจะไปพูดว่าไม่โอเคนะทำแบบนี้ กลัวพูดไปแล้วจะโดนด่า