สวัสดีค่ะ วันนี้ขอพื้นที่ในการระบายความในใจหน่อยนะคะ

จริงๆแล้วที่บ้านของเรามีฐานะที่พอมี พอกิน ไม่ได้รวยและจนจนเกินไป ที่บ้านของเรามีครอบครัวที่อยู่ร่วมกันทุกวัน กินข้าวพร้อมกัน บอกไว้ก่อนเลยว่าที่บ้านของเรามีคนแก่ และที่บ้านก็มีพ่อ แม่ เรา ประเด็นหลักที่อยากจะระบายอยู่ที่คุณพ่อค่ะ พ่อเราเป็นคนที่ทำงานหนักอยู่พอควร กลับบ้านมาก็รู้อ่ะค่ะว่าเหนื่อย ก็ช่วยดตรียมข้าวเตรียมน้ำให้ตลอด แต่ล่าสุดเราป่วยเราเลยไม่ได้ทำให้เขา ย่าเราด่าเราเอาเป็นเอาตายว่าเราเนรคุณพ่อแม่ ลูกไม่ดีต่างๆมากมาย ซึ่งโดยปรกติแล้ว จริงๆพ่อเราเขาไม่เคยช่วยงานอะไรในบ้านเลย แม่เราเหนื่อยต้องทำงานเหมือนกัน แต่ตะวเองกลับนั่งสบายไม่ช่วยใครทั้งสิ้น งานบ้านไม่แตะ ข้าวต้องหามาให้ แค่ยาเม็ดสองเม็ดก็มาใช้ให้เราหยิบให้ พัดลมเปิดเองไม่ได้ ทำไรไม่ได้ เพราะถ้าแม่เราว่าพ่อหรือเราโมโหพ่อ เราจะโดนย่าว่าทันที คือเขาเลี้ยงพ่อเราให้เป็นเทวดาหรอ ที่จะทำอะไรไม่ได้เลย รู้ค่ะว่าเหนื่อยจากการที่กลับมาจากทำงาน แต่คนที่เขาพึ่งกลับมาเขาก็เหนื่อยเฟมือนกัน และอีกอย่างมันทำใฟ้นึกถึงอดีตมากมาย พ่อก่อเรื่องก่อปัญหาเก่งสุดๆ สร้างหนี้เกือบ3ล้าน สร้างภาระมากมาย เราขออนุญาตรำคาญเขา เพราะที่โตมาได้ เพราะแม่กับย่าค่ะ ไม่ใช่เขา พ่อทำอะไรไม่ผิดสักอย่าง น่าเบื่อมากๆค่ะ