สวัสดีคะ ขออนุญาตเข้าเรื่องเลยนะคะ จขกท. มีเพื่อนสนิท (ขออนุญาตใช้นามแฝงของเพื่อนสนิทชื่อว่า เอ)  จขกท. และ เอ รู้ใจซึ่งกันและกันมาก คอยให้ความช่วยเหลือกัน ทุกข์สุขอยู่ด้วยกันตลอด จนให้ความไว้ใจกันและเรียกกันว่า "เพื่อนรัก" เรา 2 คน เป็นเพื่อนกันมาประมาณ 17 ปี ตั้งแต่ปี 45 จนถึงปัจจุบัน

วันนึง เอ เลิกกับแฟน จขกท. กลัวเพื่อนจะเหงาและคิดมากจึงแนะนำเพื่อนที่รุจัก (เพื่อนสมัยนเรียนมัธยม ขออนุญาตใช้ชื่อว่า บี) ให้คุบกัน ซึ่ง เอ และ บี ในช่วงเวลาที่คุยกัน จขกท. จะรับรู้เรื่องราวของทั้ง 2 คนเพราะ เอ จะมาปรึกษากับ จขกท. อยู่ตลอดเวลา เนื่องจาก บี เองเป็นเพื่อนห่างๆ กับ จขกท. และ จขกท. ก็จะทำหน้าที่สานสัมพันธ์ของทั้ง 2 คน ในเวลาที่ 2 คนไม่เข้าใจกัน รับข้อมูลจากทางโน่นมาบอกทางนี่อยู่ตลอดเวลา เป็นแบบนี้อยู่ทุกวันจึงทำให้ จขกท. รู้สึกดีกับ บี (แต่ จขกท. ไม่ได้บอกความรู้สึกนี้ให้กับ บี รุ้)

เอ กับ บี คุยกันได้ประมาณ 1-2 เดือน บี ได้ขอหยุดความสัมพันธ์ับ เอ โดยการ เงียบหายไป ไม่พูด ไม่คุย โดยให้เหตุผลว่าเข้ากับ เอ ไม่ได้ แต่ทาง เอ พยายามที่จะติดต่อ บี พูดคุยกับ บี ไปดักรอ บี ตามที่ต่างๆ จน บี ต้องหนีไปหลบที่บ้านเพื่อนอีกคน (เป็นเพื่อนของ จขกท. เช่นกัน)

หลังจากนั้นไม่นาน จขกท. ได้รู้มาว่าทาง บี  รู้สึกดีกับ จขกท. โดยเพื่อนอีกคน (เพื่อนคนที่ บี หลบไปอยู่ที่บ้าน) ส่งแชทที่คุยกับ บี มาให้ จขกท. ดู จึงทำให้เรา 2 คนเริ่มคุยกันมากขึ้น แต่ในตอนนั้น จขกท. มีแฟนอยู่แล้ว ซึ่ง เอ ก็รู้จักและสนิทกันเป็นอย่างดี 

จขกท. ได้คุยกับ บี มาสักระยะนึงโดยที่ยังไม่ได้เลิกกับแฟน จขกท. รู้สึกอัดอึดและเหมือนทำผิดกับ เอ ที่ได้คุยกับ บี ถึงแม้ทั้ง เอ และ บี จะยุติความสัมพันธ์กันไปแล้ว  ตามด้านบน นิยามของคำว่า "เพื่อนรัก" ไม่เคยมีเรื่องปิดบัง เปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง จขกท. จึงบอกให้ เอ รู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่าง จขกท. กับ บี

จขกท. : ยังรัก บี อยู่มั๊ย
เอ : ไม่รักแล้ว มันผ่านมาแล้ว กูลืมไปหมดแล้ว
จขกท. : แน่ใจกับสิ่งที่พูดนะ กูถามอีกรอบ 
เอ : กูหมดรัก บี ไปนานแล้ว มีอะไรมั๊ย ถามจัง
จขกท. : ถ้าหมดรัก บี แล้ว งั้นกูขอ บี นะ
เอ : ตัดสาย พร้อมกับ บล็อคการติดต่อทุกช่องทาง 

หลังจากที่ จขกท. ได้พูดกับ เอ ตามด้านบน จขกท. กับ เอ ไม่ได้ติดต่อกันประมาณ 1 เดือน ภายใน 1 เดือน จขกท. พยายามติดต่อ เอ ผ่านทางพี่สาวของ เอ และเพื่อนที่สนิทอีกหลายๆคน แต่ก็ไม่เป็นผล จนวันนึง เอ เมาถึงได้โทรมาหา จขกท. ต่อว่ากับสิ่งที่เกิดขึ้น โดย เอ พยายามบอกว่าไม่ได้โกรธ จขกท. ที่คบกับ บี แต่โกรธ ที่ จขกท. แทงหลังเพื่อน

ไม่นานแฟน จขกท. ก็รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นโดย เอ เป็นคนเล่าให้ฟังทั้งหมด เราทั้งคู่จึงยุติความสัมพันธ์กัน 

เวลาผ่านไปประมาณ 3 เดือน จขกท. กับ เอ ได้มีโอกาสเจอกัน ปาร์ตี้ด้วยกัน แต่ในทุกครั้งก็จะมี บี ไปด้วย ซึ่ง เอ ก็จะไปกับแฟนใหม่ เช่นกัน จขกท. กับ เอ คุยกันสนิทใจขึ้นกว่าเก่า แต่ 

ทำไมในใจ จขกท. ยังรู้สึกเหมือนมีปมฝังใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาอยู่ตลอด? 

จขกท. กับ บี คบกันมาเข้าปีที่ 3 แล้ว แต่ จขกท. ก็ยังไม่ลืมเรื่องราวที่ผ่านมา มันฝังใจและมันจะนึกถึงอยู่บ่อยๆ และปัจจุบัน จขกท. กับ เอ ก็ไม่ได้คุยกันมาสักระยะแล้ว เหตุผลเพราะว่าทุกครั้งที่ จขกท. เห็น เอ ระบายความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนใน FB จขกท. จะคิดว่าหมายถึงตัวเองเสมอ

อยากลืม แต่กลับจำ  

นี่คือ ปม!!  ของ จขกท. คะ 

เพื่อน ความรัก แฟน ปม

มีวิธีแก้ปมในใจวิธีไหนบ้างคะ หรือว่าการแก้ปมที่ดีที่สุดคือ เลิกกับ บี แล้วเราจะได้เพื่อนกลับมา????