สวัสดีดีค่ะ เราขอไม่เอ่ยชื่อเรานะคะ ตอนนี้เราอายุ22ค่ะ เราคบกับแฟนมา2ปีกว่าแฟนเราเป็นช่างสักค่ะ เราอยู่ด้วยกันมา2ปีค่ะเราท้อง เรากับแฟนวางแผนอนาคตไว้บ้างแล้วค่ะ แต่เรามีปัญหาตั้งแต่เราท้องเราเป็นคนคิดมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรเราชวนแฟนเราทะเลาะด้วยตลอด แต่เราก็เข้าใจกันเหมือนเดิมค่ะ เราอาศัยอยู่บ้านแฟนค่ะ แต่มีวันนึงย่าของแฟนค่อนข้างเป็นคนปากร้ายแต่เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเลยค่ะจนเราเริ่มท้อง แม่แฟนเคยบอกตลอดว่าเราต้องอยู่โดยที่ไม่ให้เค้ารู้ว่าเราท้อง แฟนเรามีแพลนจะบวชค่ะ แต่แม่เค้าบอกถ้าบวชตอนเราคลอดแล้วก็ต้องเอาลูกไปไว้กับแม่เราก่อนอย่าเพิ่งให้ย่าเค้ารู้ คือคุยกันในช่วงที่เราท้องแรกๆค่ะ แต่พอนานไปเราเริ่มท้องได้4-5เดือนซึ่งเรื่องมันก็ผ่านมาไ่ม่นานนี้ แม่แฟนบอกว่าเห็นเราไม่อยากเจอย่าก็เลยบอกเราตลอดว่าให้เราอยู่แบบหลบๆ ปกติเค้ามาเราจะออกไปข้างนอกพร้อมแฟนเราตอนไปทำงานหาที่อยู่ตามบ้านยายแฟนตามร้านขายของแฟนเราบ้างจนวันนึงแฟนเราออกไปทำงานแล้วเราไม่คิดว่าย่าเค้าจะมารึยังไงเราก็ไม่ได้อยากหลบๆซ่อนๆอยู่แล้ว (คือเราจะจิตตกตลอดว่าทำไมเราต้องหนี) เราก็ลงไปอาบน้ำปกติตอนเช้าค่ะ เจอแม่แฟนแม่แฟนก็บอกให้เราอยู่บนห้องเงียบๆก่อนทำให้เหมือนไม่มีคนอยู่(ตอนนั้นท้องได้5เดือน)เรากก็โอเคค่ะ คือเราอยู่บนห้องตั้งแต่เช้าค่ะจน5โมงเย็น คือเราไม่ได้เปิดดูรึอะไรนะคะเรากลัวจะมีเสียงอะไรแล้วถ้าเค้าเห็นเราก้กลัวจะมีปัญหาเราก็พยายามบอกแฟนตลอดค่ะทุกชั่วโมงว่าเราอยู่บนห้องนะเราไม่ได้กินข้าวนะ คือเค้าคนเดียวที่จะถามว่าย่าเค้ากลับรึยังได้ จนเราโดนด่ากลับค่ะ บอกเราโง่ไม่ยอมเปิดดูเองแล้วไม่ได้กินข้าวก็เพราะตัวเราเอง มันทำให้เราสับสนจริงๆค่ะ จนวันนั้นคือก็จบด้วยดีนะคะทะเลาะกันแล้วก็ดีกัน จนวันต่อมาก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแต่ว่าวันนี้คือไม่ได้อยู่ยันเย็นนะคะ ประมาณแค่บ่าย คือวันที่2คือจุดพีคของเราค่ะเราอยู่คนเดียวเหมือนคนสติแตกทั้งร้องไห้ฟูมฟายคนเดียวคิดจะฆ่าตัวตาย เอาแต่ถามตัวเองทำไมต้องมา อยู่แบบนี้จนสุดท้ายเรากับแฟนทะเลาะกันจริงๆค่ะ จนเรายอมแพ้จริงๆ เราเลยเลือกที่จะกลับมาอยู่บ้านเราจิตใจโอเคขึ้นค่ะแฟนเราก็มาอยู่กับเราเรื่อยๆคือมีความสุขมากๆค่ะ จนวันนึงแฟนเราก็กลับไปบ้าน.แม่เค้าก็บอกว่าที่เราทำคือเป็นแผนที่จะหนีออกมาให้เราออกมาก่อนแล้วแฟนเราค่อยตามออกมา คือเราก็รู้สึกแย่นะ แล้วเค้ามาบอกว่าถ้าเราก้าวออกไปแล้วก็อย่ากลับมาเหยียบอีก เราไม่ได้ยินมาตรงๆนะคะคือแฟนเราเล่าให้ฟัง คือแม่ของแฟนเราเนี้ยจะเป็นคนที่ปากร้ายค่ะอคติหน่อย เราก็เป็นคาแรงๆค่ะเราก็ไม่สน จากนั้นคือแฟนเรามาอยู่กับเราตลอด คือดีมากๆค่ะ แล้ววันนึงแฟนเราก็กลับบ้านไป คือที่บ้านเค้าก็มีแพลนจะไปสวนน้ำกันโดยตอนแรกแฟนเราไม่ได้ไปหรอก คือตอนนี้มันมีโปร1แถม1ค่ะแล้วคือไปกันครบคู่หมดขาดน้องแฟนคนเดียว แล้วน้องแฟนก็โทรมาชวนแฟนเราค่ะ คือเราก็เออไปดิไปด้วย แล้วน้องแฟนเราก็บอกว่าเราท้องนะไปได้หรอมันจะกระแทก แล้วคือถ้าเราไปก็เสียตังอีก เราก็งงคือเราไปเล่นน้ำธรรมดาก็ได้อ่ะสวนน้ำเค้าก็ห้ามคนท้องเล่นเครื่องเล่นแรงๆแล้วก็พวกสไลเดอร์ คือเราท้องเรารู้ลิมิตเรา คือเราน้อยใจอ่ะ ทำไมแฟนเราไปได้คือแล้วถ้าเรายังอยู่นั่นเค้าจะชวนแฟนเราแค่คนเดียวหรอ คือเราท้องค่ะ คือคนท้องไม่ใช่คนป่วย คือเราก็คุยกับแฟนอ่ะเราไม่ไปก็ได้นะคือเธออยู่กับเราไม่ได้หรอในเมื่อเค้าบอกบัตรที่แฟนเราไปมันบัตรฟรี คือก็เอาแต่พูดว่ากลัวเสียสิทธิ์เสียดายบ้าง คือต้องไปให้ได้โดยบอกว่าเสียดาย แต่เราจะไปเราบอกเราซื้อบัตรเองก็ได้แต่เค้าไม่ยอมต้องให้เราไปหาคนมาหารค่าบัตร คือไม่จำเป็นก็ได้รึป่าว แล้วทำไมเค้าไม่มากับเราแทนอ่ะ เราโมโหค่ะ เราอัพสตอรี่ไปในไอจีเรา2รูป เป็นคำหยาบค่ะ เราไม่สนว่าใครจะว่ายังไงแต่น้องของแฟนเราบอกพ่อกับแม่เค้าว่าเราไปด่า แล้วแฟนเราก็โดนไล่ออกจากบ้าน แฟนเราด่าเราตลอดว่าหาเรื่องไปให้ เราถามแฟนเราว่าจะออกมามั้ย แฟนเราตอบว่าเค้ามาอยู่กับคนอย่างเราไม่ได้หรอกเราเหยียบบ้านเค้าส่ะขนาดนั้นเค้าไม่มาหรอก เค้าเอาแต่พูดให้เราไปหาแฟนใหม่ เราผิดจริงเราโมโห แต่เราไม่เคยคุยกับใครในบ้านแฟนเราเรื่องนี้เลย คือเราอัพสตอรี่ไปว่า"พวกเoีย" กับ "ไม่ใช่คนป่วยใกล้ตายไม่ต้องมาสาระแนรู้ดีไปกว่าหมอ" เราผิดที่เราอัพลงเราไม่เก็บไว้ คือเรานอนไม่หลับมา2วันแล้วเรากินข้าววันละมื้อ พอเราอยู่คนเดียวเราคิดทุกอย่าง เรารักเค้าจนเรากลัวเสียเค้าไปเราเล่นเชเราเห็นเค้ากดไลค์รูปผู้หญิงเราใจสั่นมากเลย เรากลัวที่จะเสียเค้าไปแต่เรารักษาเค้าไม่ได้ เราเอาแต่คิดว่าจะทำยังไง เราคิดแต่จะฆ่าตัวตายเราเขียนจดหมดไว้ฉบับนึงคือเรารู้ว่าคนที่บ้านเราเค้าต้องเสียใจมากๆแต่เราไม่อยากให้ยายเรารู้ว่าเราท้องโดยที่ต้องทำอะไรคนเดียวเรากลัวยายเราเสียใจคือเราต้องอุ้มท้องโดยที่ลูกเรากำลังไม่มีพ่อ เรากลัวที่เราจะต้องเห็นเค้ามีคนอื่นจริงๆเราไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นมั้ยแต่เรากลัวอนาคตเราทำใจไม่ได้จริงๆเค้าพูดคือเค้าตัดเราทุกทางแล้วแต่เรายังไม่ยอมแพ้แต่กำลังจะเสียเค้าไป เรานอนคิดเราเครียดมา2วันแล้วตั้งแต่เค้ากลับไปแล้วไม่คิดจะกลับมา เราไม่อยากอยู่ต่อแล้วเราเห็นสิ่งที่เรากลัวว่ามันจะเกิดขึ้น เราไม่อยากฆ่าลูกเราแต่เราอยากให้ลูกเรามีพ่อแต่เราไม่อยากให้เค้าทิ้งเราแล้วมาเอาลูกเราไปจากเรา เรากลัว ตอนนี้เราสับสนไปหมดแล้ว เราคิดว่าเราเครียดมากไปมั้ย เราปวดหัวมากแต่เราหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้เราไม่อยากเสียเค้าไปอีกแล้วเเรากลัวกลัวจริงๆกลัวว่าถ้าเราอยู่แล้วเราเห็นเค้ามีความรักครั้งใหม่จริงๆเราจะอยู่ยังไง
ท้อง6เดือนคิดสั้นความรักพัง