สวัสดีค่ะคือเราอายุ 19 ปี แฟนเราอายุ21 ปี คบกันมา4ปีแล้วค่ะตอนนนี้มีลูกด้วยกัน 1 คน เรื่องมีอยู่ว่าเราท้องตอนเราอยู่ม.6 แต่ช่วงนั้นเราเลิกกับแฟนเราอยู่พอเขารู้ว่าเราท้องเขาก็ขอกลับมาเพื่อจะรับผิดชอบ เราก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านเขา ตอนนั้นพ่อเราโกรธมากเลยจะขาดกับเราเราไม่รู้จะทำยังไงพ่อจะให้เอาเด็กออกแต่เราไม่อยากเอาออกเลยต้องย้ายไปอยู่บ้านแฟน ช่วงไปอยู่ก็โอเคน่ะค่ะปกติดีทุกอย่างพอใกล้จะคลอดช่วงเดือนเมษา ย่าเรากลับมาจากเมืองนอกก็ขอให้เราย้ายกลับไปอยู่ที่บ้าน เพราะที่บ้านเราสุขสบายกว่าบ้านแฟน(คือบ้านเราค่อนข้างมีฐานะมากกว่าบ้านแฟน)และแฟนเราทำงานใกล้บ้านเราด้วยเลยอยากให้ย้ายมา เราก็ตกลงกับแฟนว่าโอเคจะกลับมาอยู่ที่บ้านเราน่ะ แต่แฟนเราอยู่กับยายสองคนถ้าแฟนเราย้ายมายายก็ต้องอยู่คนเดียว แต่พี่สาวแฟนเราอยู่อเมริกาเป็นส่งเงินเลี้ยงดุยายตลอด จนวันที่ย้ายมาบ้านเรากับบ้านแฟนค่อนข้างจะไกลกัน อยู่คนล่ะตำบล ยายของแฟนเรามักจะมีปัญหาตลอดโทรเรียกแฟนเราให้ไปหาประจำ ให้หยุดงานไปทุกครั้งที่ไปก็ด้วยเหตุผลที่มันไม่เป็นเรื่องตัวอย่างคือ จ่ายค่าไฟบ้าง ซื้อยาบ้าง ช่างมาซ่อมแซมบ้านบ้างแต่คือบางครั้งเราเข้าใจแต่บ้างเราอดสงสัยไม่ได้เพราะลุงของแฟนเราก็อยู่บ้านใกล้กัน ทำไมต้องเรียกแฟนเราไปตลอด คือต้องหยุดงานไปมันไม่โอเค ไหนจะค่าน้ำมันไปอีก จนสุดท้ายเราก็ถามยายว่า ยายจะเอายังไงดีเพราะจะให้หยุดงานมาหาบ่อยๆไม่ได้น่ะ ให้พวกหนูกลับมาอยู่กับยายมั้ย? ยายก็บอกว่าไม่ต้องกลับมาหรอกอยู่คนเดียวได้ เราก็โอเคแล้วบอกยายว่าถ้ายายต้องการแบบไหนบอกได้เลยน่ะค่ะ จนสุดท้ายก็กลับไปเป็นเหมือเดิม โทรเรียกเหมือนเดิม จนกระทั่งพี่สาวแฟนเราบอกให้ออกจากงาน เพราะไม่ชอบเจ้านายแฟนเรา ถ้าออกจากงานจะให้ทุนไปทำธุรกิจส่วนตัว ให้เราไปหาข้อมูลกับเขียนลายละเอียดส่งไปให้
เราตัดสินใจที่เปิดร้านถ่ายเอกสารเล็กที่บ้านเราโดยมีย่าและพ่อของเราชวยเรื่อค่าใช้จ่ายบางส่วน พอเราคิดลายเอียดแล้ว ยอด 40,000บาท สุดท้ายกลับให้เงินเรามาแค่ 10,000 บาทบอกไม่มีเงินต้องเอาไปผ่อนรถ ยิ่งแฟนเราออกจากงานยายกับพี่สาวแฟนเราก็หนักขึ้นทุกครั้งเรียกไปทุกอาทิตย์ค่าน้ำมันไม่เคยได้คนที่ดูหาเงินก็คือเรา ส่วนแฟนเราก้มัวแต่ไปวุ่นวายกับทางบ้านนู้น ลูกคลอดมา ย่าเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดค่าเสื้อผ้า นม แพมเพิส ค่าโรงบาล ทุกอย่างจนถึงวันนี้ย่าเรารักแฟนเรามากเพราะเขาเป็นคนขยัน อยากได้อะไรก็บอกจะช่วยเหลือทุกอย่าง จนปีนี้เรากับแฟนจะไปเรียนต่อ ปวส. เราให้แฟนเราไปถามพี่สาวจะเรียนต่อน่ะ คำตอบที่ได้มาคือ ใครจะส่งใครจะจ่ายค่าเทอมย่าจีนใช่มั้ย คือหน้าชามาก สุดๆ แล้ววันที่ 14 มกราคม 2562 เรียกไปอีกจะให้พายายไปทำบุญใหญ่ คือเราก็บอกับแฟนไปว่าไม่ไปได้มั้ยเราเปิดร้านน่ะจะมาเปิดๆปิดไปๆมาๆไม่ได้ ไหนจะดูลูกอีก คือคนนึงต้องเฝ้าร้าน คนนึงต้องช่วยลูกทำงานบ้านด่างๆอีก พี่แฟนเราก็โทรมาเรื่อยๆบอกว่าต้องไปน่ะต้องไปค่าน้ำมันไม่ให้อีก เราบอกแฟนเราว่าจะไปทำไมในเมื่อไปทำบุญยายก็ไปกับหลานอีกคนอยู่แล้วทำไมตัวต้องไปอีก จนสุดท้ายแฟนเราก็ไม่ฟังอยากไปกับยาย แล้วคนที่ต้องออกค่าใช้จ่ายค่าน้ำมัน ค่ากินส่วนตัวก็คือเรา โครตเหนื่อยเลลย ที่ต้องเป็นคนหาคนเก็บอยู่คนเดียว เราต้องคุยกับแฟนเราว่ายังไงดี
เหนื่อยใจทำไงดี
เราตัดสินใจที่เปิดร้านถ่ายเอกสารเล็กที่บ้านเราโดยมีย่าและพ่อของเราชวยเรื่อค่าใช้จ่ายบางส่วน พอเราคิดลายเอียดแล้ว ยอด 40,000บาท สุดท้ายกลับให้เงินเรามาแค่ 10,000 บาทบอกไม่มีเงินต้องเอาไปผ่อนรถ ยิ่งแฟนเราออกจากงานยายกับพี่สาวแฟนเราก็หนักขึ้นทุกครั้งเรียกไปทุกอาทิตย์ค่าน้ำมันไม่เคยได้คนที่ดูหาเงินก็คือเรา ส่วนแฟนเราก้มัวแต่ไปวุ่นวายกับทางบ้านนู้น ลูกคลอดมา ย่าเราเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดค่าเสื้อผ้า นม แพมเพิส ค่าโรงบาล ทุกอย่างจนถึงวันนี้ย่าเรารักแฟนเรามากเพราะเขาเป็นคนขยัน อยากได้อะไรก็บอกจะช่วยเหลือทุกอย่าง จนปีนี้เรากับแฟนจะไปเรียนต่อ ปวส. เราให้แฟนเราไปถามพี่สาวจะเรียนต่อน่ะ คำตอบที่ได้มาคือ ใครจะส่งใครจะจ่ายค่าเทอมย่าจีนใช่มั้ย คือหน้าชามาก สุดๆ แล้ววันที่ 14 มกราคม 2562 เรียกไปอีกจะให้พายายไปทำบุญใหญ่ คือเราก็บอกับแฟนไปว่าไม่ไปได้มั้ยเราเปิดร้านน่ะจะมาเปิดๆปิดไปๆมาๆไม่ได้ ไหนจะดูลูกอีก คือคนนึงต้องเฝ้าร้าน คนนึงต้องช่วยลูกทำงานบ้านด่างๆอีก พี่แฟนเราก็โทรมาเรื่อยๆบอกว่าต้องไปน่ะต้องไปค่าน้ำมันไม่ให้อีก เราบอกแฟนเราว่าจะไปทำไมในเมื่อไปทำบุญยายก็ไปกับหลานอีกคนอยู่แล้วทำไมตัวต้องไปอีก จนสุดท้ายแฟนเราก็ไม่ฟังอยากไปกับยาย แล้วคนที่ต้องออกค่าใช้จ่ายค่าน้ำมัน ค่ากินส่วนตัวก็คือเรา โครตเหนื่อยเลลย ที่ต้องเป็นคนหาคนเก็บอยู่คนเดียว เราต้องคุยกับแฟนเราว่ายังไงดี