ตอนเเรกผู้ชายคนนี้เขาเหมือนจะเป็นคนไม่ค่อยพูดค่ะ เพราะไม่ค่อยเห็นเขาคุยกับใคร มีโอกาศได้คุยกับเขา2ครั้งแค่เรื่องงาน ครั้งเเรกเราก็สอนงานเขาแต่เขาไม่เข้าใจเขาก็ยิ้มหัวเราะเราก็สอนจนเข้าใจ เขาดูเป็นคนที่น่าจะคุยสนุกด้วยซ้ำ พอคุยเสร็จเขาก็นิ่งเราก็นิ่งเเล้วก็มองตานานซักพัก จนเราต้องหลบสายตาแล้วเดินหนีไป *สารภาพว่าเราเคลิ้มเลยหละบ้าจริง  หรืออาจเป็นเพราะพึ่งจะย้ายมาสาขาใหม่ก็มีทั้งคนที่เขารู้จักและไม่ ถึงไม่ค่อยพูด

แล้วเขาก็จะมองหน้าเรา มองแบบมองนานอ่ะค่ะ แต่พอเราหันไปเจอเขาก็ยังมองอยู่ เราก็มองซักพักจนเราต้องหลบสายตาไปเอง เหมือนเขาตั้งใจจะมองจนบางทีไม่คิดว่าจะมองพอเราหันไปเจอก็ตกใจรีบหลบตาทันที แต่ตอนเราอยากจะมองเขาบ้างหรืออยากชวนคุยกับเพื่อนและเขาก็อยู่ตรงนั้นเขาก็ไปทำอย่างอื่นและเหมือนไม่สนใจไม่มองเวลาเดินผ่านถ้าเราอยู่กับเพื่อนเขาก็จะก้มหน้าเกินไป   หรือถ้าเราอยู่ตรงนั้นคนเดียวเขาก็จะมองแค่แป็บเดียว  เเล้วก็หลบตาไป
ไม่แฟร์อ่ะทีตัวเองทำเราเขินแต่พอเราจะมองบ้างกลับไม่สนใจ🙄
และเราก็ไม่เคยคุยกันเลยนะคะ คุยแค่นั้นแหละเรื่องงาน  แต่มองนี่...อืม...บางทีก็เมิน บางที่ก็มองซะจนเราเขิน (เราไม่รู้ว่าเขายิ้มหรือไม่เขาใส่ผ้าปิดปากทำงาน) สายตาบางทีก็เย็นชา บางทีก็เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูด 
*เรายอมรับนะว่าชอบเขาดูนิ่งๆ เวลามองนี่ ทำเอาคนที่พูดเก่งๆ ใบ้รับประทานเลยค่ะ

อยากรู้ว่าต้องการสื่ออะไร มองเฉยๆ ชอบเรา หรือแค่อยากเช็คเรตติ้ง เราจะได้ทำตัวถูก นี่ไม่รู้นะคะว่าเขามีแฟนหรือเปล่าไม่กล้าถามใครและไม่เคยได้ยินใครพูดถึง และไม่เคยถามอายุด้วยแต่เขาเรียกเราว่าพี่