สวัสดีค่ะ ฉันเป็นโรคเครียดค่ะ ฉันเคยเข้าโรงพยาบาลเพราะฉันฆ่าตัวตาย ตอนนั้นฉันเครียดมาก มีปัญหาหลายอย่าง เหนื่อยมากจนคิดว่าถ้าฉันตายไปปัญหาทุกอย่างจะจบ แต่มันไม่จบ ฉันกินยานอนหลับชนิดรุนแรงที่กินสองเม็ดก็หลับข้ามวันได้ ฉันกินไป30เม็ดฉันบอกลาพี่ของฉันด้วยความรู้สึกผิดที่ทำตัวเป็นภาระ ฉันหมดสติไปแต่มีคนมาช่วยฉัน พาฉันส่งโรงพยาบาล ฉันหมดสติไป3วัน คุณหมอล้างท้องและให้อาหารฉันทางสายยาง ตอนฉันตื่นขึ้นมาแขนขาฉันถูกมัดติดกับเตียงผู้ป่วย พยาบาลเดินผ่านสายตามองเหยียดฉันเหมือนฉันไปทำอะไรผิดมา พอฉันเริ่มได้สติพี่ฉันก็เล่าให้ฟังว่า ตอนที่ฉันอยู่ในห้องฉุกเฉิน ฉันดิ้นไม่ยอมรับการรักษา ร้องไห้โวยวายด่าพยาบาลด่าหมอ ก็เลยถูกมัดแขนมัดขาไว้ ฉันนอนโรงพยาบาล7วัน โดยที่ฉันไม่กล้าบอกใครเลยเพราะกลัวว่าคนจะมองว่าฉันเป็นบ้า ออกมาจากโรงพยาบาลฉันต้องกินยาตลอดอย่างเคร่งครัด เพราะฉันกินไม่ได้และนอนไม่หลับเลย มันแย่มาก หมอนัดฉันไปโรงพยาบาลทุกเดือน มันน่าเบื่อ ไปกี่ครั้งหมอก็ถามแค่ว่าอาการเป็นยังไง หมอบอกแค่ให้ฉันเลิกเครียด มันทำไม่ได้ค่ะ ฉันทำยังไงก็ทำไม่ได้ ฉันคิดมากตลอด เก็บทุกอย่างมาคิด ฉันเลยตัดสินใจ ไม่ไปหาหมอแล้วซื้อยาแก้คลื่นไส้มากินแทน นอนไม่หลับก็ไม่นอน ทำแบบนี้อยู่หลายเดือน จนมาเดือนนี้ค่ะ อาการมันเริ่มหนักขึ้นช่วงต้นเดือน ฉันนอนไม่หลับติดต่อกัน3-4วัน ทั้งที่ทำงานเหนื่อยมากแต่กลับนอนไม่หลับ ฉันกินไม่ได้และอาเจียนตลอด ฉันปวดท้องมาก ฉันเลยตัดสินใจไปโรงพยาบาลอีกครั้ง คุณหมอบอกว่าฉันเป็นโรคกระเพาะ แล้วยิ่งฉันเครียด ก็จะยิ่งปวดท้องมาก เขาว่าเครียดลงกระเพาะค่ะ หมอให้ยาเกี่ยวกับโรคกระเพาะและยานอนหลับมา แต่ต่อให้ฉันกินยังไงมันก็ไม่หาย ล่าสุดฉันไปหาหมออีกครั้ง เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว คุณหมอก็ให้ยามาเหมือนเดิมไม่ได้รับการรักษาอะไร...
3วันมานี้ ฉันนอนไม่ได้เลย ในหัวฉันคิดอยู่ตลอดเวลา คิดหลายๆเรื่อง มันหยุดคิดไม่ได้ ฉันรู้สึกเบื่อและเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมาก ฉันไม่อยากเจอใคร ฉันไม่อยากกินอะไร ไม่อยากไปไหน ตัวฉันไม่เคยมีความฝันว่าอยากจะได้อะไรเลยสักอย่าง ฉันตัวคนเดียว ทำงานเพื่อหาเงินจ่ายค่ากินค่าเช่าห้องเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร ตอนนี้ฉันลาออกจากงาน นอนอยู่ห้องมองเพดานมา1อาทิตย์ ฉันไม่อยากทำงาน ฉันทำไปเพื่ออะไรมันเหนื่อยจะตาย ฉันเบื่อชีวิตมากเลยค่ะ

ฉันยืมแอคเคาท์เพื่อนมานะคะ แค่เข้ามาขอคำปรึกษาเฉยๆ ฉันไม่รู้จะปรึกษาใคร พูดกับใครเขาก็จะรำคาญ จะโทรไปสายด่วนสุขภาพจิต ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร เหนื่อยจะพูดค่ะ
ฉันไม่เคยตั้งกระทู้มาก่อน ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ