คือ ผมว่าการมีปัญหากับเรื่องเล็กๆแบบนี้มันเป็นโรค รึเปล่าผมไม่รู้นะ แต่มีทางรักษาไหมครับ
อาการคือ รำคาญ เวลาคนเคี้ยวมีเสียงมากครับ แม้แต่คนในบ้าน ผมเลยชอบกินข้าวนอกบ้านเพราะจะได้มีเสียงรถ เสียงเพลง
จะได้ขจัดปัญหาได้ยินเสียงเคี้ยว ยังดีครับที่บ้านผมเคี้ยวกันไม่ดังมาก แม้แต่ตัวเองนั่งเงียบๆเคี้ยวแล้วมีเสียง ผมยังรำคาญตัวเอง
  ผมเคยไปนั่งกิน ชาบูชิ คนเดียวครับ กินไปประมาณ 10 นาที มีผู้ชายคนนึงมานั่งข้างๆแล้วกินเสียงดังมากๆๆ ผมทนไม่ไหวครับ ลุกออก
ตั้งแต่ นาทีที่ 20 ทั้งๆที่ยังไม่อิ่ม เพราะทนไม่ได้ที่ต้องนั่งฟังเสียงเคี้ยว
  ผมไปดูหนังแล้วต้องไปนั่งข้างๆ คนกินป๊อปคอร์น แบบเคี้ยวดังมากๆ ผมทนดูหนังไม่ได้ครับ ลุกออกเลย
  มีอยู่ครั้งนึง ผมเอารถไปล้าง หาอะไรทำฆ่าเวลา เลยไปดูหนังครับ ผมจองที่นั่ง 3 ที่ เพราะจะได้ไกลจากคนกินป๊อปคอร์น
  ผมเคยไปบ้านญาติ แล้วต้องนั่งกินข้าวกับญาติ ซึ่งเคี้ยวกันดังมาก แจ๊บๆๆ เคี้ยวแล้วพูดด้วย แต่ก็ต้องทนนั่งกินผมโคตรรู้สึกแย่อะครับ
  ช่วงผมบวชเป็นพระ ผมมีความสุขมากเพราะ ใน นวโกวาท เขียนความเรียบร้อยของพระไว้ พระเลยไม่เคี้ยวดังแล้ว เรียบร้อยกันมาก แต่ผมเป็นพระตลอดไปไม่ได้ แถมพระฉันท์กันแค่ 1 มื้อ ผมโครตชอบอะครับ แต่ก็หิว -*-
   ผมต้องหาทางแก้ครับ ผมไม่มีความสุขกับชีวิตเลย พยายามทำใจรับ พยายามปลง พยายามใช้เหตุผล แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ
   ผมต้องถึงขั้นไปหาจิตแพทย์ไหมครับ หรือมีวิธีแนะนำผมไหมครับ
    ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าผมรู้สึกแย่จริงๆถึงมาโพส รบกวนเข้าใจความรู้สึกผมสักนิดถ้าคิดจะสับผม แล้วไม่ช่วยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ