ไม่รำคาญค่ะแต่รังเกียจเลยทีเดียว

มีเสียงเคี้ยวแสดงว่าเวลาเคี้ยวไม่ได้หุบปากเคี้ยว

บอกเค้าว่าถ้าหุบปากก็จะไม่มีเสียงดังเล็ดลอดออกมาค่ะ

ครอบครัวสามีดิฉันไม่ค่อยมีเสียงเคี้ยว

แต่เสียงช้อนส้อมกระทบจานชามนี่ระดับโลกเลย

ต้องคอยบอกคอยเตือนตลอดเพราะที่บ้านเค้าเวลาตักข้าวบนจาน

เค้าจะไม่จ้วงตักทีเดียวหรือสองทีแต่จะใช้วิธีเอาช้อนเขี่ยข้าวให้มารวมกันดังแต๊ก ๆ ๆ ๆ ก่อน

จากนั้นก็ใช้ช้อนกวาดและครูดจาน

จนกลายเป็นเสียงแต๊ก ๆ ๆ ครูด ๆ แต๊ก ๆ  ๆ ครูด ๆ แล้วค่อยตักขึ้นกิน

เค้าทำแบบนี้ทั้งบ้านเลยค่ะ เหมือนเป็นค่านิยมดีเด่นประจำบ้าน

โดยเฉพาะเวลาข้าวใกล้หมดจาน จะยิ่งพากันเขี่ยอาหารดังแต๊ก ๆ ๆ ๆ ๆแล้วกวาดครูดดัง ๆ

เหมือนกับเป็นสัญลักษณ์ว่า อาหารที่คุณแม่ทำอร่อยมาก กินจนเกลี้ยงจานเลย

เวลากินข้าวกับครอบครัวสามีดิฉันก็ได้แต่ทนเสียงพวกนี้ ไม่กล้าบ่น

แต่ถ้าอยู่บ้านตัวเองก็จะบ่นสามีเป็นประจำว่าเวลากินข้าวอย่าทำเสียง

ไม่ว่าจะเป็นเสียงอะไรก็ตามเพราะมันน่ารำคาญและเหมือนไม่ได้รับการปลูกฝังที่เหมาะสม