เรื่องมีอยู่ 
....ฉันอายุ 27 ปี มีลูก 1 คน และสามีที่ได้อยู่ร่วมกันแค่ปีละครั้ง เพราะสามีต้องไปทำงานที่อื่น ตอนนี้ลูกสาวฝากแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดเลี้ยงค่ะ และทุกอย่างก็ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร

ฉันทำงานรายได้ไม่ได้มากมายอะไร สามีก็มีหนี้สินที่ติดตัวมา ที่บ้านฉันก็มีความหวังว่าฉันจะกลับไปสร้างบ้านหลังใหม่ให้ ซึ่งตอนนี้ดิฉันพยายามทำงานเก็บเงินอย่างหนักเพื่อส่งไปให้ลูกทางบ้านเดือนละ 10000 ค่ะ ในเงินก้อนนั้นดิฉันก็หวังว่ามันจะเป็นค่านมและช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่ได้บ้าง ส่วนทางบ้านสามีก็ตกลงกันไว้ว่าจะช่วยส่งหนี้สินจนหมด เดือนละ 3000 ไม่กี่เดือนก็หมดค่ะ

แต่พอดิฉันคุยกับที่บ้านของตัวเองโดยบอกว่าสามีจะช่วยค่าไฟเแม่เขาเดือนละ 500 เขาก็พูดรวมไปถึงค่าที่ต้องเอาไปใช้หนี้เขาอีก 3000  เขาบอกว่าจ่ายให้แม่สามีตั้งเยอะ กับบ้านตัวเองไม่เคยจะให้ 

คำพูดนี้ดิฉันคิดมาตลอดว่ามันต้องเกิดขึ้น แต่ฉันก็พยายามแก้ไขและไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้น มันติดอยู่ในใจไม่รู้จะทำยังไงดี

คำถามคือ
ฉันควรทำยังไงดี...มันถึงจะเป็นกลางที่สุด??
ดิฉันเป็นคนเก็บเงินของสามีทั้งหมดและก็จัดสรรใช้หนี้สินและเก็บออมไว้เพื่ออนาคตของลูก ดิฉันเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเอาเงินเขาไปใช้หนี้ของเขาให้หมดแล้วต้องอธิบายบ้านฉันว่ายังไง

ฉันควรเอาลูกมาเลี้ยงเองดีไหม ? ความจริงฉันอยากพาลูกมาอยู่ด้วยมาก แต่ติดตรงที่ตายายเขาก็รักหลาน ฉันไม่รู้จะทำยังไง

ฉันควรจะทำยังไงดีให้ไม่กลายเป็นลูกอกตัญญู 
ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้