เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่โดนแฟนบอกเลิกว่าพี่นาาจะรักผู้หญิงไม่ได้แล้วมาซักพักนึงค่ะทจนวันนึงเราทานข้าวอยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โต๊ะข้างๆเป็นพ่อ อมาลูก ที่พ่อมีลักษณะท่าทาง บุคลิก น้ำเสียงเป็นเกย์ จึงอยากอชร์เรื่องราวของเราแลกเปลี่ยน เสนอความเห็น เราอยากทำให้ดีที่สุดในตอนนี้เท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะสามารถทำได้ค่ะ

   เรื่องราวขอบจุดเริ่มต้นมีอยู่ว่า เราและแฟนก็เหมือนหญิงชายทั่วๆไป ที่มีหน้าที่การงานที่ดีทั้งคู่เราบุคลิคสดใส ตลก ซนๆ บอยๆ แฟนของเราอายุ 34ปี ขรึมพูดน้อย ดูมีโลกส่วนตัว เราเจอกันที่ฟิตเนส เริ่มจากอยู่กลุ่มเดียวกัน เป็นพี่เป็นน้องกัน เริ่มสนิทกัน และตัดสินใจคบกันเป็นแฟนที่มีกิจกรรมทั่วไป พากันออกกำลังกาย ตะเวนหาของกินตามรีวิว ดูหนัง ชอปปิ้ง เล่สเรื่องงาน ครอบครัว แพลนกันไปเที่ยวต่างประเทศ เซอร์ไพร์ทกันในโอกาสต่างๆ แนะนำให้พื่อนรู้จัก และบอกอยากแนะนำให้พ่อแม่รู้จัก เป็นความสัมพันธ์ที่เปิดเผย และหลายๆคนเชียร์ มองว่าน่ารัก และค่อนข้างสมบูรณ์แบบค่ะ

   จนวันนึงขณะอยู่บนรถก็เตรียมไปหาไรกินต่อหลังออกกำลังกายและไปส่งบ้านเหมือนทุกวันตามปกติ เค้าขอเราหอมแก้มก่อนออกรถ และตัดสินใจบอกว่าเรากลับมาเป็นพี่น้องกันได้มั้ย แต่เค้าจะไม่ไปไหน จะอยู่แบบเดิมแบบนี้จนกว่าเราจะโอเค นาทีนั้นเราทำไรไม่ถูก ตัวแข็ง เสียใจ  ในขณะที่เค้าร้องไห้ และเราก็ตบไหล่เค้าบอกไม่เป็นไรทั้งๆที่ตัวเองไม่ไหว เรากอดกันร้องไห้อยู่บนรถนานมากและก็ตกลงกันว่สตะไม่โกหกกัน อัพเดทความรู้สึกตัวเองไปเรื่อยๆ จนกว่าทั้งคู่จะหายเป็นปกติ

   หลังจากนั้นคนรอบตัวเราเริ่มทราบเรื่อง ก็พยายามให้เราปรับความเจ้าใจกันจนเรากลับมาทำกิจกรรมเหมือนเป็นแฟนกันอีกครั้งหลังจากที่เลิกไปอาทิตย์เดียวแต่ก็นิ่งกันมาขึ้น จนถึงสันหนึ่งของความสัมพันธ์นี้เราทำหน้าที่เป็นแฟนปกตอ ซื้อขนม ทำเค้ก เขียนการ์ดให้ก่อนที่เค้าจะไปทำโปรเจคต่างจังหวัด ตอนได้รับเค้าก็บอกขอบคุณปกติ จนคืนเดียวกันเค้าตัดสินใจโทรหาเราและบอกว่าจะทำแบบนี้อีกนานมั้ยที่มีน้ำเสียงปนร้องไห้ และบอกว่าที่เราทำให้มันดีเกินไป และตัดสินใจเล่าเหตุการ์มี่เกิดขึ้นกับเค้าว่าเค้าเคยรู้สึกดีมากกับเพื่อนผู้ชายหลังจากที่อกหักสมัยเรียนจากผู้หญิง และเค้าก็คบผู้หญิงมาตลอด ยังไม่เคยคบผู้ชายและไม่เคยมีอะไรเลยทั้งกับผู้หญิงและผู้ชายจนถึงตอนนี้ที่วัย34ปี และเราก็ได้รู้ด้วยว่าเค้าชอบผู้ชายคนนึงที่ฟิตเนส นาทีแรกที่เค้าบอกเรื่องนี้เรายังพูดคุยได้แบบไม่เสียใจ แต่หลังจากนั้นเราก็รู้สึกเสียใจและเราก็เริ่มตัดกิจกรรมที่แฟนกันเค้าทำกันออกค่ะ เหลือแต่เพียงคุยทักกันบ้าง

   ผ่านไปประมาณ 2อาทิตย์เค้าเริ่มมีคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเรา เล่นบอกให้วางตัวดีๆ บอกให้เลิกยุ่ง บอกว่ารำคาน จนเราอึดอัดมากค่ะ เพราะเหมือนมันจะไม่เหลือไรเลยแม้กระทั้งคว่มเป็นเพื่อน พี่น้องเลย? ทั้งๆที่เราผ่านเื่องดีและแย่มากๆมาด้วยกัน เราอยากรู้ว่าทำไมเค้าต้องพูดขนาดนี้ หรือเรามีอะไรที่ทำผิดไปรึป่าว 

   จนมาถึงตอนนี้ผ่านไปประมาณเดือนกว่า เราก็ไม่ได้โกรธกับคำที่เค้าว่าเราเลย แถมยังรู้สึกห่วงเหมือนเดิม มีส่อง แถมยังเข้าใจมากกว่าเดิมด้วยค่ะว่าที่เค้ากำลังรู้สึกกับผู้ชายก็เหมือนกับรักแต่รักไม่ได้ด้วยหน้าที่การงาน ครอบครัว เราก็รู้สึกเหมือนกับเค้าในตอนนี้ค่ะ รักเค้าแต่รักไม่ได้ จนเราแบบเอะ! เรากลายเป็นสาววายไปแล้วหรอ ตอนนี้พอเจอก็เข้าไปพูดคุยตามปกติ และก็คิดว่ายังรักอยู่ค่ะ แต่รักแบบคนหวังดีคนหนึ่ง อย่างน้อยเราเสียแฟนไปเราน่าจะได้เพื่อน ได้พี่ที่สามารถพูดคุยและแลกเปลี่ยนปัญหาได้ กลับคืนมา พากันทำกิจกรรมสนุกๆ คูลๆได้ ก็ไม่ได้แย่แล้ว เป็นเรื่องที่ดีมากๆ แถมชีวิตเราน่าจะสนุกขึ้นอีกต่างหาก  เราจึงอยากถามผู้หญิงที่เคยอยู่ในสถานการณ์นี้ หรือเกน์ที่คบกับผู้หญิง หรือเคยมีแฟนเป็นผู้หญิง ว่าเราควรทำสถานการ์ให้ดีได้ยังไง เพราะเราว่าเรื่องนี้มันไม่แย่เราอยากทำมห้ดีที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ในตอนนี้เพราะไม่อยากเสียใตทีหลังเลยคร่า

ขอบคุณที่สนใจเรื่องราวและแชร์ความคิดเห็น เราว่าต้องมีบางมุมมองที่เราน่าจะปรับใช้ได้และทำให้เรามองเห็นไรสวยงามๆมากขึ้น