ตอนนี้ผมอายุ21นะครับ
เริ่มด้วยการที่ผมเรียนไม่จบม.3
หลังจากนั้นออกมาช่วยงานที่บ้านที่บ้านค้าขายกับมีสวน
ก็โดนบ่นแทบทุกวันเหมือนเป็นที่ระบายครับผมก็แค่คิดว่าผมแต่ดีไม่พอครับเรียนก็ไม่จบก็สมควรโดนแล้วทำให้ตัวเองชินไว้ครับแต่แม่ผมไม่ค่อยใช้คำหยาบนะครับ ที่บ้านไม่เคยตีครับ
มีแต่ ถ้าไม่มีกูจะมีวันนี้ไหมตอนนี้รับจ้างแม่ค้าขายครับ
มันภาละถ้าไม่มีสบายกว่านี้อะไรทำนองนี้
แต่แม่ผมเป็นคนเก่งครับเลี้ยงผมกับน้องมาด้วยตัวคนเดวพ่อแยกไปมีเมียใหม่เมื่อตอนผมป.1ผมแค่คิดว่าแม่ผมเหนื่อยเค้าก็แค่ต้องการที่ระบายมั่ง
แล้วผมก็ไม่ใช่ลูกที่ดีพอผมก็แค่ปล่อยให้เค้าด่าผมแล้วก็แอบมานั่งร้องไห้มั่งคิดว่าถ้าไม่มีผมอะไรมันอาจดีกว่านี้ไหมเคยคิดว่าจะออกไปจากบ้านไปหางานทำเองไปที่ๆมันไกลแต่ก็กลัวแม่จะลำบากจะเหนื่อย
ส่วนน้องตอนนี้ก็เรียนจะจบม.ละครับเคยทะเลาะกันบ้างแต่ไม่แรงมากน้องเรียนไม่เก่งผมก็อยากให้น้องเรียนเก่งๆแม่จะได้สบายใจมันพูดคำเดวผมพูดไม่ออกเลย ก็เรียนไม่จบเรียนให้สูงเท่าก่อนค่อยสอน ผมรู้ว่ามันจิง
ผมกลัวครับ กลัวว่าสักวันตัวเองจะหายไปผมเป็นโรคซิมเศร้าแล้วหรือยัง
แต่ขอพื้นที่ระบายครับ ขอบคุณครับ