สวัสดีทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นะค่ะ ตอนนี้เราอายุ 20 ต้นๆก็ออกมาทำงานช่วยเเม่ อาศัยอยู่กับเเม่ เเต่พักหลังๆเรารู้สึกว่าเเม่จะเป็นคนขี้บ่นมากขึ้น ปกติเเม่เเกก็บ่นเเต่เเกไม่บ่นเยอะขึ้นขนาดนี้ นิสัยเราเป็นคนที่เวลาโดนใครบ่นก็จะพยายามเเก้ไขเพื่อไม่ให้โดนบ่นอีกเพราะเราเป็นคนรำคาญคนขี้บ่นมากๆ เเต่บางทีการบ่นเเม่จะมาพร้อมคำหยาบอย่างเช่น " รู้ไหมว่ากูเหนื่อยเเค่ไหนกว่ากูจะหาเงินมาได้ เคยถามกูไหม" นี้คือคำพูดที่เราเจอประจำ ซึ่งการขึ้น "กู  " ไม่รู้ว่าเเม่คนอื่นพูดเเบบนี้รึเปล่าเวลาทะเลาะกันเเต่เราเป็นคนใกล้ตัวเวลาฟังมันรู้สึกเสียใจ  ตัวเรากับเเม่พึ่งมาอยู่ด้วยกันตอนเราจบ ม.ปลาย เราก็ไม่อยากจะว่าร้ายให้เเม่มาก เเต่ในใจเราก็มีความคิดว่า "เพียงเเค่เราเป็นลูก เขาเป็นเเม่ เขาสามารถที่จะด่าเราเท่าไหร่ก็ได้หรอ หรือการเป็นลูกที่ดีต้องห้ามมีปากมีเสียงต่อผู้มีพระคุณ"เพราะทุกคำพูดที่เเม่เเกเคยด่าเรา เราจำได้เสมอนะ เเต่เเกจะจำคำที่เเกเคยด่าไม่ได้ ตัวอย่างที่เราจำขึ้นใจเลย จำจนวันตายเลย คือวันนั้นเเม่พาคู่ขามานอนด้วยซึ่งเเกก็บอกว่าให้ไปเล่นที่อื่นก่อน เสร็จกิจเเล้วค่อยกลับห้อง วันนั้นเราทำงานเหนื่อยมากทั้งวัน ห้องตัวเองยังกลับไม่ได้เราก็บอกนะว่า"เเม่ไปนอนโรงเเรมรายชั่วโมงก็ได้" เท่านั้นเเหละเเกด่ามาเลย "ให้กูมีความสุขในชีวิตบ้างไม่ได้หรอ นี้มันเจ้ากรรมนายเวรในชีวิตจริงๆ" ขณะนั้นเรากำลังเดินซื้อของในห้างเป็นนาทีที่ทรมานมากคือทั้งอยากร้องไห้ เเต่ร้องไห้ไม่ได้เราไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำห้างเเทนนับได้ว่าน่าจะเป็นการร้องไห้ที่ทรมานที่สุดตั้งเเต่เจอมา ร้องไห้เเบบไม่มีเสียง ในหัวก็ตีกันกับคำพูดของเเม่ นั่นคือคำด่าของเเม่ที่จำขึ้นใจมากๆ ต่อมาก็มีอีกคือตอนนั้นเป็นเวลาเลิกงานนั่งรถกลับบ้านตามปกติเเม่พูดขึ้นมาเลยว่า "หาช่องทางอื่นสิ รายได้อ่ะ รอเเค่เงินเดือนอย่างเดียว เห็นลูกอีต้อยป่ะ(ชื่อสมมติ)มันขายตัวมันยังได้เงินเลย เเล้วทำไมไม่ไปขาย ถ้ากูทำได้กูทำไปนานเเล้ว เเต่กูอายุเยอะเเล้วไง"เเละอีกประโยค "เป็น ผญ ก็หัดใช้มารยาเอาเงินจาก ผช มาด้วยความเสน่ห์หาสิ หรือไม่ชอบ ผช ใช่ไหม งั้นก็หมายความว่าชอบ ผญ ละสิ ถ้าไม่ขายตัวก็หาทางอื่นสิ" นี้คือคำพูดจากปากเเม่อีกครั้ง ที่เราอยากระบายก็มีเท่านี้ค่ะ เเต่มันมีมากกว่านั้น ที่เราต้องมาระลายในกระทู้ก็เพราะขนาดเเม่ที่อยู่กับเราทุกวันเเกไม่เเยเเสกับคำพูดของเเกเลย
อารมณ์เเกน่าจะเเบบด่าเพื่อให้สะใจตัวเอง ณ เวลานั้นโดยไม่สนใจความรู้สึกคนในครอบครัว เเกบอกว่ามีอะไรสามารถคุยกันได้นะ เเต่พอเราจะคุยเเกจะชอบไม่อยากฟัง บางครั้งเราอยากจะบอกนิสัยด้านเเย่ๆของเเก เเต่เเกจะชอบปัดไม่รับฟังเเละหาเรื่องอื่นคุยถมเถไปเเทน ทุกวันนี้อยู่กับเเม่เหมือนหารค่าห้อง ค่าอาหารกันเเค่นั้นเเต่ความรู้สึกเราไปตั้งเเต่วันนั้นเลยที่เเกด่าเราว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวร เวลาเราทุกข์ใจเราก็หาช่องทางในการระบายความทุกข์ใจ ทุกวันนี้คือกลายเป็นด้านชาเรื่องครอบครัวไปโดยปริยายเลย😢😢😢