ขอระบายค่ะ ผู้ใหญ่บางคนก็เป็นห่วงเรามากเกินไปจนบางทีเราก็แอบคิดว่าถูกทำร้ายทางอ้อม เราอยากไปไหน กับใคร ทำอะไร ที่ไหน ไม่ได้เลยค่ะ ผู้ใหญ่ที่เราพูดถึงก็คือคนในครอบครัวเรานี่แหละค่ะ ห้ามเราเกือบทุกเรื่อง เรามีแฟนค่ะเมื่อก่อนเราเลือกคบคนที่อายุน้อยกว่า นี่คือคนแรกที่อายุมากกว่า เราคบคนอายุน้อยกว่าก็ว่าไม่ดีพอเราเลือกคนที่อายุมากกว่าดูถูกแฟนเราสาระพัดอย่าง ล่าสุดเราจะไปดูหนังกับเพื่อนก็ไม่ให้เราไปค่ะ เพียงเพราะว่าเค้าเคยเห็นเด็กที่รุ่นราวคราวเดียวกับเราทำอะไรแย่ๆ(18+) เค้าก็คิดว่าถ้าปล่อยเราให้ออกมาเราก็ต้องเป็นแบบนี้ นี่คือคำพูดที่เค้าพูดกับเรา รู้เลยค่ะว่าเค้าคิดอย่างไง เค้าเห็นคนอื่นเป็นแบบนั้นแล้วเราก็ต้องเป็นไปด้วย เราเคยถามเค้านะคะว่าทำไมไม่ปล่อยให้เราไปเที่ยวเล่นบ้างเลยแล้วคำตอบที่ได้ยินมันก็น่าชื่นใจมาก(ประชดนะคะ) เค้าตอบว่า"ถ้าปล่อยออกมาก็ได้ใจแตกกันพอดี"  ได้ยินแบบนี้แล้วก็แอบเสียความรู้สึกค่ะ แม่ควรจะเป็นคนที่รู้นิสัยสันดานของลูกตัวเองดีที่สุด แต่ไม่เลยค่ะไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้เลยว่าเราต้องการอะไรพูดก็ไม่ได้นะคะ เค้าบอกว่าเรื่องมากเราเลยไม่เคยเอ่ยปากพูดอะไรซักคำ เก็บไว้คนเดียวบางทีก็มาระบายกับเพื่อน แต่ไม่ค่อยพูดหรอกค่ะ เพราะพูดไปมันก็เหมือนเดิมทำอะไรไม่ได้ แก้ไขอะไรไม่ได้อยู่แล้วได้แต่ปลงค่ะแต่วันนี้มันสุดจะทนแล้วเลยออกมาระบาย ความคิดแม่เรา"เด็กออกเที่ยวได้=เด็กใจแตก"นี่คือความคิดของผู้ใหญ่จริงๆหรอคะ เรายอมรับค่ะว่าเรายังไม่โตพอ เราอายุแค่ 16ปีเราเรียนอยู่แค่ม.5 แต่เราก็หมั่นใจค่ะว่าเราคิดได้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ขอบคุณค่ะ.