ผมรักผู้หญิงคนนึงมากๆเลยครับผมถึงเขาจะโกหกอะไรผมก็ตามผมก็ไม่เคยที่จะปล่อยเขาไปแล้วผมก็เป็นคนที่อารมณ์ร้อนชอบขึ้นเสียงว่าเธอว่าทำไมเธอทำอย่างนู้นทำไมเธอทำอย่างนี้ทำไมมีอะไรไม่บอกเขาบอกว่าผมไล่เขาออกจากห้องแต่ทุกครั้งที่ผมจะพูดอย่างนั้นเขาจะเป็นฝ่ายพูดก่อนเสมอตั้งแต่คบกันมาว่าจะไปอยู่อยู่ที่อื่นเขาพูดจนผมแบบไม่อยากได้ยินคำนี้แล้วผมเคยบอกเขาไปแล้วจนบางทีก็จะให้เธอรู้สึกว่าผมทำร้ายจิตใจเขาแต่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะลงไม้ลงมือทุบตีเขาเลยผมรักเขามากๆผมทำทุกอย่างให้เขาซักผ้าล้างจานเก็บผ้าทำความสะอาดห้องไปซื้อของกินตอนที่เขาไม่สบายแม้จะทะเลาะกันผมก็ยังไปซื้อมาให้แต่ผมรู้สึกว่าที่ผมทำไปไม่มีคุณค่าอะไรสำหรับเขาเลยเมื่อถึงเวลาทะเลาะกันมีปัญหากันก็เลือกที่จะไปคุยปัญหากับคนอื่นมานั่งแก้อะไรกับผมแต่พอถึงเวลาต้องแยกกันเราเลิกกับผมไปได้ไม่กี่วันเราก็มีแฟนใหม่จนผมคิดว่าคุยกันมานานแล้วถึงไว้ใจกันไปอยู่ที่เดียวกันผมเป็นห่วงเขานะครับกลัวว่าคนนั้นเขาจะดูแลดีไหมการเป็นห่วงเขาเป็นไงบ้างมีเงินใช้ไหมลำบากอะไรอยู่หรือเปล่าโอเคไหมตอนนี้ไม่สบายมีใครหายาให้กินไหมแต่ผมไม่มีสิทธิ์ไปถามแบบนั้นแล้วเขาอยู่ในการดูแลของคนอื่นผมนอนไม่ค่อยจะหลับพอคิดถึงเค้ากินน้อยกว่าปกติอย่างที่ผ่านมาเขาไม่เห็นค่าอะไรเลยในสิ่งที่ผมทำให้มองแต่ข้อเสียตลอดเลยผมยังเฝ้ารอเขากลับมานะครับทุกคืนที่ได้นอนกอดกันคุยขำขันกันในห้องนี้มันไม่มีอีกแล้วเรารู้นะว่าเธอยังอยู่ในกลุ่มนี้เราให้โอกาสเธอเสมอเราเสมอเราขอโทษในสิ่งที่ทำไปแต่เราไม่เคยรักเธอน้อยกว่าเดิมเลยแต่พูดไปก็เหมือนเข้าข้างตัวเองดี ก.