เป็นเรื่องของเรากับแฟนคนปัจุบันที่คบกันมา2ปี ช่วงนี้ด้วยความงี้เง่าของเราเองหรือเปล่าไม่รู้ แต่เรา2คนจะไม่เข้าใจกันบ่อย เราร้องไห้แทบจะวันเว้นวัน ด้วยความที่ไลฟ์สไตล์เราไม่เหมือนกันเลยยยยย แตกต่างกันมาก เขาจะดูเป็นผู้ใหญ่ๆ ส่วนเรานิสัยเด็ก แต่อายุเราเท่ากัน
เราอยู่บ้านส่วนเขาอยู่หอ ส่วนใหญ่เราจะเจอกันที่ทำงานแล้วหลังเลิกงาน บางทีเลิกงานเสร็จเขาก็กลับหอเลย ช่วงคบกันแรกๆก็จะแชทหากันตลอด แต่ตอนนี้แทบจะไม่เลย ถ้าเราไม่ทักหรือโทรหา บางทีเขาก็ไม่รับไม่ตอบนะ
เราพาเขามาเจอครอบครัวเราแล้ว แต่เขาไม่เคยพาเราไปเจอพ่อแม่เขาเลย เคยเจอแต่พี่เขา(เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานแต่ตอนนี้เขาออกไปแล้ว) พอเราถามว่าทำไมไม่พาเราไปเจอพ่อแม่สักที เขาบอกแค่ว่ายังไม่ถึงเวลา
เขาจะมีเพื่อนกลุ่มเขาเป็นกลุ่มที่กินเหล้ากินเบียร์กัน ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าสังคมพวกนี้ แต่เราไม่เลย เราไม่กินเหล้าเบีย ทำให้เมื่อวันเกิดเขาที่ผ่านมาเราทะเลาะกัน เรานั่งแยกๆออกมาจากวงของเขาเพราะเราไม่ชอบ เราก็ปล่อยเขาอยู่กับเพื่อนไป แต่เขาไม่สนใจเราเลย ปล่อยเรานั่งคนเดียว พอดึกๆหน่อยเราก็กลับบ้าน(ทางบ้านเราจะเข้มงวดนิดนึง) เขาก็นั่งกินกับเพื่อนต่อ พอเราถึงบ้านเราก็โทรหาเขา เขารับนะ เราก็เลยลองพูดบอกเขาว่าทำไมไม่ใส่ใจเราบ้าง ด้วยที่ว่าเขาเมาเขาก็เลยขึ้นเสียง เราที่น้อยใจบวกกับโมโหก็เลยอารมขึ้นกันทั้งคู่ สุดท้ายก็ทะเลาะกัน คุยกันเป็นชั่วโมง เขาบอกเสียอารมกินเบีย วันนี้วันเกิดเขา เราก็ขอโทษไป เขาบอกจะกลับหอนอนแล้วไม่กินต่อ เราก็โอเค พอเที่ยงคืนเราก็โทรไปถามอยู่ไหนถึงหอยัง เขาบอกกินอยู่กับเพื่อน เราก็อ่าวไหนบอกกลับหอ ไม่เห็นบอกสักคำว่ากินกันต่อ
คือเราจะให้เขาบอกเราเสมอว่าถ้ากินก็บอกกันนะไม่ได้ห้าม แค่อยากรู้เพราะเป็นห่วง ถ้ากินเสร็จถึงหอก็ให้แชทมาบอก เราจะได้หายห่วงแค่นั้น แต่เขาชอบพูดประมาณว่าจะต้องให้เขามารายงานตลอดเวลาเลยใช่ไหม เข้าห้องน้ำก็ต้องบอกหรอ เราก็แค่เป็นห่วงเขา เพราะเมื่อก่อนเขากินเหล้าจัด กินแทบทุกวัน ช่วงเขาทำงานใหม่ๆ คบกันช่วงแรกเขาไม่ได้บอกเราว่ากิน เรามารู้ทีหลังว่าเขาโกหกเรา ว่าไม่ได้กิน แต่ที่จริงกินทุกวัน ตอนที่เรารู้เราโกรธเขามากว่าทำไมต้องปิดบังกัน เป็นแฟนกันปะ จะปิดบังทำไม
อีกเรื่องเดี๋ยวนี้เพื่อนที่ทำงานชอบแซวเล่นว่าเขาไปชอบน้องคนนู้นคนนี้นะ แอบไปลงอ่างบ้างไหน ไปเที่ยวกับน้องพนักงานใหม่บ้างหละ คือตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรด้วยความที่เราก็ไว้ใจ แต่คือมันทุกวันอะ เพื่อนแซวอย่างนี้ทุกวัน คือเป็นมาหลายเดือนละ เราด้วยความที่สะสมอะ คือจะแซวเล่นอะไรขนาดนั้นปะ เราทะเลาะกับเขาบ่อยมากเรื่องนี้ ผู้หญิงทุกคนน่าจะเขาใจนะ ถ้าเจอเพื่อนแฟนแซวแบบนี้ทุกวัน ถึงไว้ใจกัน ถึงรู้ว่าเขาคงไม่มีคนอื่น แต่ในใจลึกๆอะมันก็ต้องมีคิด มีน้อยใจกันบ้าง แต่นี่เขาเฉยๆเลยไม่ห้ามเพื่อนไม่ปฏิเสธไม่ยอมรับ เราก็แบบห้ามเพื่อนเธอบ้างก็ได้ เราก็เสียใจเป็นนะ เขาก็แบบว่าเรื่องไร้สาระไม่ต้องเก็บมาคิด
ที่ทุกวันนี้ยังคบอยู่เพราะว่าเขาก็มีส่วนดีอยู่ คือเวลาเราอยู่กับเขาเรารู้สึกปลอดภัย บางเวลาเขาทำเรายิ้มได้ แต่เวลาเราร้องไห้ ในใจก็แบบทนไม่ไหวบ้าง ท้อบ้าง บางทีก็คิดจะเลิกนะ แต่พอจะบอกเลิกก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เราสับสนมากว่าจะยังไง ใจนึงก็จะเลิก แต่อีกใจก็เรารักเขา
บางทีเราก็คิดนะว่าทำไมเราถึงเลิกกับเขาไม่ได้ แค่คิดว่าจะเลิกกับเขา พรุ่งนี้จะไม่มีเขาอยู่ เราก็จะร้องไห้แล้ว
ขอบคุณที่อ่านมาถึงต้องนี้กันนะ
คิดซะว่ามาแบ่งปันประสบการณ์ความรักของเราตอนนี้ก็แล้วกัน😊😊😊
ไปต่อหรือพอแค่นี้(ประสบการณ์รัก)
เราอยู่บ้านส่วนเขาอยู่หอ ส่วนใหญ่เราจะเจอกันที่ทำงานแล้วหลังเลิกงาน บางทีเลิกงานเสร็จเขาก็กลับหอเลย ช่วงคบกันแรกๆก็จะแชทหากันตลอด แต่ตอนนี้แทบจะไม่เลย ถ้าเราไม่ทักหรือโทรหา บางทีเขาก็ไม่รับไม่ตอบนะ
เราพาเขามาเจอครอบครัวเราแล้ว แต่เขาไม่เคยพาเราไปเจอพ่อแม่เขาเลย เคยเจอแต่พี่เขา(เป็นรุ่นพี่ที่ทำงานแต่ตอนนี้เขาออกไปแล้ว) พอเราถามว่าทำไมไม่พาเราไปเจอพ่อแม่สักที เขาบอกแค่ว่ายังไม่ถึงเวลา
เขาจะมีเพื่อนกลุ่มเขาเป็นกลุ่มที่กินเหล้ากินเบียร์กัน ด้วยความที่เขาเป็นคนเข้าสังคมพวกนี้ แต่เราไม่เลย เราไม่กินเหล้าเบีย ทำให้เมื่อวันเกิดเขาที่ผ่านมาเราทะเลาะกัน เรานั่งแยกๆออกมาจากวงของเขาเพราะเราไม่ชอบ เราก็ปล่อยเขาอยู่กับเพื่อนไป แต่เขาไม่สนใจเราเลย ปล่อยเรานั่งคนเดียว พอดึกๆหน่อยเราก็กลับบ้าน(ทางบ้านเราจะเข้มงวดนิดนึง) เขาก็นั่งกินกับเพื่อนต่อ พอเราถึงบ้านเราก็โทรหาเขา เขารับนะ เราก็เลยลองพูดบอกเขาว่าทำไมไม่ใส่ใจเราบ้าง ด้วยที่ว่าเขาเมาเขาก็เลยขึ้นเสียง เราที่น้อยใจบวกกับโมโหก็เลยอารมขึ้นกันทั้งคู่ สุดท้ายก็ทะเลาะกัน คุยกันเป็นชั่วโมง เขาบอกเสียอารมกินเบีย วันนี้วันเกิดเขา เราก็ขอโทษไป เขาบอกจะกลับหอนอนแล้วไม่กินต่อ เราก็โอเค พอเที่ยงคืนเราก็โทรไปถามอยู่ไหนถึงหอยัง เขาบอกกินอยู่กับเพื่อน เราก็อ่าวไหนบอกกลับหอ ไม่เห็นบอกสักคำว่ากินกันต่อ
คือเราจะให้เขาบอกเราเสมอว่าถ้ากินก็บอกกันนะไม่ได้ห้าม แค่อยากรู้เพราะเป็นห่วง ถ้ากินเสร็จถึงหอก็ให้แชทมาบอก เราจะได้หายห่วงแค่นั้น แต่เขาชอบพูดประมาณว่าจะต้องให้เขามารายงานตลอดเวลาเลยใช่ไหม เข้าห้องน้ำก็ต้องบอกหรอ เราก็แค่เป็นห่วงเขา เพราะเมื่อก่อนเขากินเหล้าจัด กินแทบทุกวัน ช่วงเขาทำงานใหม่ๆ คบกันช่วงแรกเขาไม่ได้บอกเราว่ากิน เรามารู้ทีหลังว่าเขาโกหกเรา ว่าไม่ได้กิน แต่ที่จริงกินทุกวัน ตอนที่เรารู้เราโกรธเขามากว่าทำไมต้องปิดบังกัน เป็นแฟนกันปะ จะปิดบังทำไม
อีกเรื่องเดี๋ยวนี้เพื่อนที่ทำงานชอบแซวเล่นว่าเขาไปชอบน้องคนนู้นคนนี้นะ แอบไปลงอ่างบ้างไหน ไปเที่ยวกับน้องพนักงานใหม่บ้างหละ คือตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรด้วยความที่เราก็ไว้ใจ แต่คือมันทุกวันอะ เพื่อนแซวอย่างนี้ทุกวัน คือเป็นมาหลายเดือนละ เราด้วยความที่สะสมอะ คือจะแซวเล่นอะไรขนาดนั้นปะ เราทะเลาะกับเขาบ่อยมากเรื่องนี้ ผู้หญิงทุกคนน่าจะเขาใจนะ ถ้าเจอเพื่อนแฟนแซวแบบนี้ทุกวัน ถึงไว้ใจกัน ถึงรู้ว่าเขาคงไม่มีคนอื่น แต่ในใจลึกๆอะมันก็ต้องมีคิด มีน้อยใจกันบ้าง แต่นี่เขาเฉยๆเลยไม่ห้ามเพื่อนไม่ปฏิเสธไม่ยอมรับ เราก็แบบห้ามเพื่อนเธอบ้างก็ได้ เราก็เสียใจเป็นนะ เขาก็แบบว่าเรื่องไร้สาระไม่ต้องเก็บมาคิด
ที่ทุกวันนี้ยังคบอยู่เพราะว่าเขาก็มีส่วนดีอยู่ คือเวลาเราอยู่กับเขาเรารู้สึกปลอดภัย บางเวลาเขาทำเรายิ้มได้ แต่เวลาเราร้องไห้ ในใจก็แบบทนไม่ไหวบ้าง ท้อบ้าง บางทีก็คิดจะเลิกนะ แต่พอจะบอกเลิกก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เราสับสนมากว่าจะยังไง ใจนึงก็จะเลิก แต่อีกใจก็เรารักเขา
บางทีเราก็คิดนะว่าทำไมเราถึงเลิกกับเขาไม่ได้ แค่คิดว่าจะเลิกกับเขา พรุ่งนี้จะไม่มีเขาอยู่ เราก็จะร้องไห้แล้ว
ขอบคุณที่อ่านมาถึงต้องนี้กันนะ
คิดซะว่ามาแบ่งปันประสบการณ์ความรักของเราตอนนี้ก็แล้วกัน😊😊😊