สงสัยมานานแล้วค่ะว่าทำไมคนที่ตำแหน่งสูงๆถึงคิดถึงแต่ตัวเองมากกว่าคนอื่น เรื่องมันมีอยู่ว่าลุงของ จกขท ไปทำงานเป็น front ต้อนรับลูกค้าที่อพาร์ตเม้นท์แห่งนึงแถวสุวรรณภูมิ เนื่องจากต้องการหารายได้เสริมเพื่อมาช่วยเหลือญาติที่ป่วย ซึ่งได้ค่าแรงเป็นรายวันวันละ 330 บาท เวลาเข้างานของลุงเป็นกะคือเข้า 4 โมงเย็นเลิกเที่ยงคืน ลุงแกทำงานที่นี่มาประมาณ 4 เดือนแล้วค่ะ แกบอกถึงจะเหนื่อยที่พักผ่อนน้อย เนื่องจากทำงานตอนกลางคืนก็เลยต้องเอาเวลาช่วงกลางวันไปทำธุระอย่างอื่น แต่ก็ชอบที่ได้บริการลูกค้า จขกท เคยแนะนำว่าให้ลองขอย้ายจากกะกลางคืนมาเป็นกลางวัน เพราะลุงแกอายุมาก 66 ปีแล้ว ประกอบกับสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงเป็นหวัดบ่อย อายุขนาดนี้แล้วให้อยู่แต่กะดึกนานวันสุขภาพจะเสียเอา แต่ผู้จัดการเขาไม่ให้ค่ะเนื่องจากเขาต้องการอยู่เองตอนกลางวันกับภรรยา แล้วหลังจากนั้นก็จะให้คนอื่นมาสับเปลี่ยนกัน แต่ลุงแกชอบและมีความสุขของแก ฉันเองก็ไม่รู้จะทักท้วงยังไง แกบอกทำไปก่อนจนกว่าเขาจะหาคนใหม่ที่หนุ่มกว่าไฟแรงกว่าได้
ของ จกขท ที่เคยเจอมาก็คล้ายๆกันค่ะ แต่ว่าไม่ได้ทำงานที่อพาร์ตเม้นท์แต่เป็นคอนโดมีชื่อแห่งนึงแถวราชเทวี ทำในส่วนของธุรการฝ่ายนิติบุคคล ทำงาน 6 วันหยุด 1 วัน ผู้จัดการเอาวันหยุดวันอาทิตย์ไป ส่วนรองผู้จัดการเลือกวันเสาร์ ส่วนฉันเป็นคนเลือกคนสุดท้ายก็เลยเลือกวันศุกร์ ซึ่งตอนนั้นกำลังเรียนภาษาจีนอยู่ยังไม่จบคอร์ส จริงๆอยากได้วันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์สักวันก็ยังดีเพื่อที่จะได้กลับไปเรียนต่อให้จบคอร์ส แต่เห็นเพิ่งเข้าไปทำก็เลยยังไม่อยากต่อรองเรื่องวันหยุด ว่าจะให้ผ่านไปสักเดือนนึงก่อนแล้วค่อยคุย เพราะตอนก่อนเข้ามาทำเห็นเขาบอกว่า ถ้าต้องการจะหยุดวันไหนก็บอกกันได้เผื่อจะสลับให้ แต่พอเอาเข้าจริงๆปรากฏว่าไม่มีใครให้ค่ะ เนื่องจากทั้งผู้จัดการและรองต่างก็มีครอบครัวของตัวเอง แล้ววันเสาร์-อาทิตย์เขาต้องการอยู่กับลูก ฉันก็เลยต้องหยุดวันศุกร์ไปเหมือนเดิม พอขอไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะไม่อยากพูดมากกลัวจะมีปัญหา ฉันจึงไปสมัครงานที่ได้หยุดเสาร์-อาทิตย์ทุกวันศุกร์ จนตอนนี้ได้งานที่ธนาคารซึ่งได้วันหยุดตามต้องการก็เลยออก
ก็เลยสงสัยค่ะว่าทำไมคนที่ตำแหน่งสูงๆถึงคิดถึงแต่ตัวเองแต่ฝ่ายเดียว อันนี้ก็ไม่ได้เหมารวมทุกคนนะคะคือคนดีๆน่ะก็มีแต่ส่วนน้อย เพราะส่วนใหญ่เท่าที่เจอมา 60% จะเป็นแบบนี้ ไอ้เราก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่คิดว่าบางทีเขาน่าจะสลับให้คนอื่นอยู่กะเช้าหรือให้คนอื่นหยุดเสาร์-อาทิตย์บ้าง เข้าใจว่าอยากอยู่กับครอบครัวอยู่กับลูก แต่คนอื่นเขาก็ต้องการเหมือนกันไม่ใช่ว่าตัวเองเอาไปคนเดียวหมด คือถ้าพูดกันตรงๆก็คือเห็นแก่ตัวนั่นแหละค่ะ
ทำไมคนที่ตำแหน่งสูงๆส่วนมากถึงคิดถึงแต่ตัวเองฝ่ายเดียว
ของ จกขท ที่เคยเจอมาก็คล้ายๆกันค่ะ แต่ว่าไม่ได้ทำงานที่อพาร์ตเม้นท์แต่เป็นคอนโดมีชื่อแห่งนึงแถวราชเทวี ทำในส่วนของธุรการฝ่ายนิติบุคคล ทำงาน 6 วันหยุด 1 วัน ผู้จัดการเอาวันหยุดวันอาทิตย์ไป ส่วนรองผู้จัดการเลือกวันเสาร์ ส่วนฉันเป็นคนเลือกคนสุดท้ายก็เลยเลือกวันศุกร์ ซึ่งตอนนั้นกำลังเรียนภาษาจีนอยู่ยังไม่จบคอร์ส จริงๆอยากได้วันหยุดเสาร์หรืออาทิตย์สักวันก็ยังดีเพื่อที่จะได้กลับไปเรียนต่อให้จบคอร์ส แต่เห็นเพิ่งเข้าไปทำก็เลยยังไม่อยากต่อรองเรื่องวันหยุด ว่าจะให้ผ่านไปสักเดือนนึงก่อนแล้วค่อยคุย เพราะตอนก่อนเข้ามาทำเห็นเขาบอกว่า ถ้าต้องการจะหยุดวันไหนก็บอกกันได้เผื่อจะสลับให้ แต่พอเอาเข้าจริงๆปรากฏว่าไม่มีใครให้ค่ะ เนื่องจากทั้งผู้จัดการและรองต่างก็มีครอบครัวของตัวเอง แล้ววันเสาร์-อาทิตย์เขาต้องการอยู่กับลูก ฉันก็เลยต้องหยุดวันศุกร์ไปเหมือนเดิม พอขอไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะไม่อยากพูดมากกลัวจะมีปัญหา ฉันจึงไปสมัครงานที่ได้หยุดเสาร์-อาทิตย์ทุกวันศุกร์ จนตอนนี้ได้งานที่ธนาคารซึ่งได้วันหยุดตามต้องการก็เลยออก
ก็เลยสงสัยค่ะว่าทำไมคนที่ตำแหน่งสูงๆถึงคิดถึงแต่ตัวเองแต่ฝ่ายเดียว อันนี้ก็ไม่ได้เหมารวมทุกคนนะคะคือคนดีๆน่ะก็มีแต่ส่วนน้อย เพราะส่วนใหญ่เท่าที่เจอมา 60% จะเป็นแบบนี้ ไอ้เราก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่คิดว่าบางทีเขาน่าจะสลับให้คนอื่นอยู่กะเช้าหรือให้คนอื่นหยุดเสาร์-อาทิตย์บ้าง เข้าใจว่าอยากอยู่กับครอบครัวอยู่กับลูก แต่คนอื่นเขาก็ต้องการเหมือนกันไม่ใช่ว่าตัวเองเอาไปคนเดียวหมด คือถ้าพูดกันตรงๆก็คือเห็นแก่ตัวนั่นแหละค่ะ