บอกไว้ก่อนนะว่าผมไม่ได้รังเกียจริรินะ ริรินะเป็นเด็กดี
แต่บอกตรงๆว่าถ้าจบกับริรินะคนเดียวการ์ตูนเรื่องนี้จะเป็นการ์ตูนที่ไร้เหตุผลโคตรๆ ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึงเลย
ก็แค่ผู้ชายใจโลเลคนหนึ่งที่เคยบอกว่ารักผู้หญิงคนหนึ่งซะเหลือเกิน เป็นความรักที่กระจอกมาก พ่ายแพ้ให้กับอุปสรรค พ่ายแพ้ให้กับความใจง่าย พ่ายแพ้ต่อกฎหมายที่บังคับฝืนใจคน เป็นผู้ชายไร้ค่าคนหนึ่งที่แค่เคยบอกว่ารักง่ายๆเท่านั้น

ยูคาริกับมิซากิแอบรักกันมาตั้งแต่อยู่ประถม พูดง่ายๆว่ารักกันมานานมาก มิซากิรักยูคาริมากถึงขนาดแค่ได้จูบก็พร้อมจะสละอายุขัยเลยทีเดียว
ปัญหามันติดตรงรัฐบาลดันตั้งกฎหมายจับคู่มานี่แหละ ไม่อาจขัดขืนได้ ทุกคนต่างก็รู้เลยไม่กล้ามีความรัก แต่ยูคาริกับมิซากิก็ไม่อาจห้ามใจได้
มิซากิไม่อยากให้ยูคาริมีปัญหา พร้อมกับริรินะก็เป็นเด็กดีน่ารักและคู่ควร พร้อมจะถอยให้ แม้บางครั้งจะเจ็บปวดและหักห้ามใจไม่ได้
ในขณะที่ริรินะก็รู้สึกว่ายูคาริและมิซากิต่างรักกันมาก่อน รักกันมานาน รู้สึกไม่ยุติธรรม ก็พร้อมจะหลีกทางให้
โยนยูคาริกันไปกันมา

แต่สำหรับผมการที่จบกับริรินะ มิซากิคือผู้รับเคราะห์ชัดๆเสียสละอยู่ฝ่ายเดียวและสอนเราว่าความรู้สึกของผู้คนมันไม่ควรค่าเท่ากับที่รัฐบาลกำหนดหรอกจงยอมสยบต่อรัฐบาลซะ จิตใจของผู้คนไม่มีค่าเท่ากับผลประโยชน์ของชาติ จงยอมสยบซะ
มีคู่ คลอดลูก ตามที่รัฐบาลกำหนดซะ จงเป็นฟาร์มปศุสัตว์ของรัฐบาลซะ จับคู่กันตามพันธุกรรมซะ

บอกตรงๆว่าผมรับไม่ได้ จบแบบนี้รับไม่ได้