คือเรื่องมีอยู่ว่าช่วงนี้มีปัญหากับทางบ้านเยอะๆมาก จนรู้สึกเครียดมากๆ จนบางครั้งคิดจะฆ่าตัวตายเลยก็มี
เรื่องที่เราทะเลาะกับที่บ้านก็คือเรื่องเรียนของเรา เราได้มาอยู่ รร แห่งหนึ่งซึ่งเราต้องทำการอยู่หอ ซึ่งเราขอแม่ว่าขออยู่หอนอกได้มั้ยเพราะเราเป็นค่อนข้างโลกส่วนตัวสูง แม่บอกให้เราอยู่ๆหอในไปก่อนซึ่งเราก็ลองอยู่ค่ะ แต่พออยู่อาทิตย์หนึ่งผ่านไปเราไม่โอกับมันเลย  ทั้งคนเยอะมากต่อหนึ่งห้อง การอาบน้ำ การกินข้าว เราขอท่านออกไปอยู่ข้างนอกเราบอกว่าเราไม่โอกับที่นี่ แต่ท่านก็ไม่ให้ออกไป แล้วท่านก็บ่นเราสารพัดจนท่านหลุดประโยคออกมาว่า ท่านจะไม่ให้น้องเราเป็นแบบเรา เรามันตัวปัญหา  เราเลยถามท่านออกไปว่า เรามันคือสิ่งที่ผิดพลาดหรอ ท่านได้ตอบเรากลับมาว่า ก็อาจะใช่มั้ง คือเราต้องรู้สึกยังไงหรอคะ? เราต้องดีใจมั้ยที่แม่เราพูดกับเราแบบนี้ แล้วมันก็ไม่ใช่แค่เรื่องงที่อยู่ของเราอย่างเดียวทั้งเรื่อง โรงเรียนของเราที่เราไม่ได้เลือเองเลยตั้งแต่ ม.1 เราไม่มีสิทธิที่จะเลือกเองเลย  ทำให้ช่วงนี้เราเครียดมากๆ จนทำให้บางทีทำให้เราคิดว่าถ้าตายไป ท่านคงมีความสุข เพราะท่านไม่ได้อยากให้เราเกิดมาตั้งแต่เเรกอยู่แล้ว แล้วทุกวันนี้เราเป็นคนที่นอนไม่ค่อยหลับหรือบางครั้ง นอนดึกมากๆ แต่ร่างกายก็ทำให้เราตื่นเช้า เราควรทำยังไงดีคะ ? เรื่องนี้ไม่ใช่แค่เเม่เราที่พูดกับเราแบบนี้ทุกคนในบ้านบ่นกับเราเรื่องนี้ทุกครั้งที่เรากลับบ้านแต่อยู่ที่ใครจะพูดแรงๆกับเราหรือพูดเหมือนเข้าใจเรา