สวัสดีค่ะ เราอยากมาระบาย เพราะเกือบโดนข่มขืนและโดนลวนลามจากลุงๆมาหลายครั้ง พิมพ์ยาวมากเลยค่ะ อาจจะเรียบเรียงเนื้อเรื่องไม่ค่อยดี เพราะไม่เคยมีความคิดอยากจะบอกหรือปรึกษาใครมาก่อนค่ะ ตอนที่โดนเราอายุ13ปีนิดๆค่ะ ขอบอกก่อนนะคะว่าตัวเราและครอบครัวที่บ้านไม่ค่อยสนิทกันเรามีพ่อเลี้ยง1คน แม่แท้ๆ1คน น้องชายและน้องสาวอีก1คน รวมเราเป็น5คน เราเป็นคนเงียบๆ มีอะไรไม่ค่อยพูดกับพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ทำงานเยอะ ทำงานหนักมาก เราเลยไม่ค่อยอยู่ด้วยกัน แล้วตัวเราเป็นคนติดนิยายมาก เวลาอ่านนิยายก็ต้องอ่านเงียบๆอยู่แล้ว เราเลยแยกตัวออกมาจากครอบครัวเสมอ พ่อแม่ไม่ค่อยสนใจเรา อาจเป็นเพราะเค้าไม่มีเวลาว่าง ประกอบกับที่เราทำตัวเหมือนเข้าใจเค้าทุกอย่าง เราบอกพ่อแม่ว่าเข้าใจว่าเค้างานยุ่ง กลับบ้านมาเหนื่อยๆก็อยากพัก เราเลยไม่อยากพูดอะไรกับพ่อแม่มาก คิดว่าแค่ทำงานเค้าคงเหนื่อยกันมากแล้ว ไม่อยากให้เรื่องของเราไปทำให้เค้าลำบากใจหรือเหนื่อยเพิ่มอีก เพื่อนสนิทเราบางคนรู้เรื่องเรามากกว่าที่พ่อแม่รู้อีกค่ะ เวลาที่เรามีเรื่องอะไรอยากปรึกษาแม่ แม่จะไม่ค่อยรับฟัง แบบว่า เราจะมีโอกาสได้คุยกับแม่แค่ตอนที่อยู่บนรถกัน2คน หรือไม่ก็ตอนที่แม่ทำอาหาร มีอยู่ครั้งนึกที่เราคิดอยากจะอยากปรึกษาแม่ แล้วตอนนั้นแม่ทำอาหารอยู่ เราก็เริ่มเกริ่นๆเรื่องที่จะปรึกษาและเริ่มเล่าไปเรื่อยๆ แต่แม่พูดแค่ว่า อืม อือ อ่อ คำเหล่านี้มันทำให้เราน้อยใจมาก มันเหมือนเค้าไม่ใส่ใจเราเท่าที่ควรในความคิดของเรานะคะ เราเลยเดินออกไปทั้งๆที่ยังพูดเรื่องนั้นไม่จบ แต่รู้อะไรมั้ยคะ แม่ไม่ถามต่อหรือรั้งเราไว้เลยค่ะ555 จากนั้นเราก็เริ่มเมินเฉยต่อพ่อแม่ แบบว่า เวลาที่เค้าพูดอะไรกันเราก็อืมๆอือๆแค่นี้ค่ะ แล้วที่โรงเรียนคือการบ้านเยอะมาก เรามีการบ้านทุกวันเลยค่ะ เลยทำให้ไม่ได้คุยกันจริงๆจังๆเลย กับพ่อเลี้ยงก็ไม่สนิทกันเลยค่ะ แม่ไม่เคยบอกเราว่าคนนี้คือพ่อเลี้ยง เหมือนๆกับว่าเรารู้ด้วยตัวเองเลยค่ะ เมื่อตอนป.3 เราเห็นทะเบียนบ้าน ชื่อพ่อในทะเบียนบ้านเป็นชื่อนึงนามสกุลนึง แต่พ่อที่อยู่กับเราตอนนี้คืออีกชื่อนึงนามสกุลนึง ซึ่งมันตรงกับชื่อพ่อของน้องเราสองคนในทะเบียนบ้าน คือตอนนั้นน้ำตาไหลเลยค่ะ ยังไม่รู้อะไรมากแต่น้ำตามันไหลออกมาก่อนเลยค่ะ555 หลังจากนั้นเราก็เรียบๆเคียงๆถามน้าถามยาย จนในที่สุดก็รู้ค่ะว่าเค้าเป็นพ่อเลี้ยงเรา ตลกดีนะคะ แม่ก็ไม่คิดจะบอกความจริง ส่วนเราก็รู้ความจริงอยู่แล้วแต่ก็เงียบไว้ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วมาเมื่อตอนป.6ตอนไปรับใบจบ ครูเรียกพ่อแม่มาคุยเรื่องผลการเรียน ชมเรื่องนั้นติเรื่องนี้ จากนั้นก็พูดเรื่องพ่อ ประมาณว่าคนนี้เป็นพ่อเลี้ยง นู่นนี่นั่นบลาๆๆ ละตอนนั้นแม่ก็หันมามองหน้าเราแล้วก็หันไปคุยกับครูต่อ เราก็นั่งกลั่นน้ำตาจนเค้าคุยกันจบ(ถ้าเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ที่เกี่ยวกับในครอบครัวน้ำตาเราไหลง่ายมาก แค่แม่บ่นเราก็น้ำตาคลอแล้วค่ะ) แม่กับพ่อก็เดินขึ้นรถไปเฉยๆ ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลย ตอนนั้นคือเราเดินร้องไห้เงียบๆเลยค่ะ ในใจก็ได้แต่คิดว่า จนถึงตอนนี้เค้าก็ยังไม่คิดที่จะพูดหรืออธิบายอะไรเลย นอกจากจะให้เรารู้เองไม่พอ พอเรารู้แล้วก็ไม่คิดจะพูด ปลอบ อธิบายหรืออะไรเลยซักอย่าง นึกถึงตอนนั้นแล้วก็ตลกมากค่ะ555 ต่อจากนี้ก็ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ เมื่อตอนเราอายุ12ย่าง13 ลุงชอบเคาะประตูบ้านมายืมโทรศัพท์เราโทรหาลูกค้าบ่อยๆเลยค่ะ(เค้าทำงานติดเครื่องเสียงรถยนต์ค่ะ อายุ30ปลายๆ)ละเราอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่ไปทำงาน น้องเดินไปเล่นบ้านยาย ลุงบอกตลอดเลยค่ะว่าโทรศัพท์เค้าไม่ได้เติมเงิน แล้วก็หลายๆอย่างค่ะ เราก็ให้ยืม ไม่ได้คิดอะไรมากมายเพราะคิดว่ายังไงเค้าก็เป็นลุงแล้วเค้าค่อนข้างหน้าตาดี เราเลยชอบนิดๆแค่นิดๆเท่านั้นนะคะ แบบว่า ทำไมลุงหน้าตาดีจัง อะไรแบบนี้ คงไม่ทำอะไรเราหรอก มีอยู่วันนึง เค้าโทรเรียกเราไปบ้านเค้า (บ้านลุงอยู่ข้างกันค่ะ คือหน้าบ้านเราเป็นถนนใหญ่ บ้านเรากับลุงอยู่ติดถนนใหญ่ ละมีถนนเล็กๆคั่นกลางระหว่างบ้านเรากับบ้านลุงค่ะ ถ้าเดินเข้าไปประมาณ5นาทีก็ถึงบ้านยายที่น้องไปเล่นบ่อยๆค่ะ) เค้าบอกว่ามาดูโทรศัพท์ให้หน่อย เสียงโทรศัพท์มันไม่ดังเวลาคนโทรมา เราก็เริ่มรู้สึกแปลกๆในใจก็เริ่มกลัวด้วยค่ะ เลยหยิบโทรศัพท์ติดไปด้วย คิดว่ามีอะไรคงโทรเรียกยายได้ทัน แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมากค่ะ เพราะเป็นญาติๆกัน ทีนี้เราก็เดินไป (ตอนนั้นเราใส่เสื้อยืดธรรมดากับกางเกงขาสั้นค่ะ ก็อยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหนเราคงไม่ใส่กางเกงยีนส์ขายาวหรอกค่ะ ร้อนจะตาย) ทีนี้พอไปถึงก็ถอดรองเท้าเข้าไป ลุงนั่งอยู่บนโซฟา เราก็ยืนอยู่แถวๆประตู แต่มันก็ใกล้กับโซฟาอยู่ค่ะ เราเลยขอโทรศัพท์ลุงมาดู ก็กำลังจะกดตั้งค่าให้แหละค่ะ แต่เค้าก็ดึงเราให้นั่งบนโซฟา เราก็ตกใจ แต่ก็ยังกดตั้งค่าให้เค้าอยู่ค่ะ ลุงก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆแล้วก็ถามว่าทำยังไงๆ เราก็บอกเค้าไปหลายรอบเลยค่ะ เค้าก็ถามซ้ำๆ แล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาตลอดแต่เราไม่ได้เอนหลังหนีนะคะ เพราะเคยอ่านนิยายมาว่าถ้าเอนหลังลงไปกับโซฟาจะทำให้หนียาก เราเลยลุกขึ้นยืนแล้วทำหน้าไม่พอใจ แล้วหันหลังกำลังจะเดินกลับบ้าน ลุงก็ลุกขึ้นแล้วกอดเราจากข้างหลังค่ะ แล้วเค้าก็เริ่มไซร้คอหนู เราก็สะบัดตัว เหยียบเท้าเค้า ทำเท่าที่สติตอนนั้นจะทำได้ แล้วก็หลุดออกมาได้ค่ะ เรารีบปิดประตูแล้วก็ใส่รองเท้าวิ่งกลับบ้านเลยค่ะ กลับมาก็เดินล็อคประตูบ้านหน้าต่างทุกบานเลยค่ะ แล้วก็เดินกลับมาในห้อง ตอนนั้นคือร้องไห้ไม่ออก เราช๊อคมาก ทำอะไรไม่ถูก เนื้อตัวแขนขาทั้งเย็นทั้งสั่นเลยค่ะ ตอนนั้นคือกลัวมาก จากที่เคยชอบเคยชื่นชมหน้าตาคือเกลียดไปเลยค่ะ กลายเป็นไม่อยากอยู่ใกล้ๆเลย เรานั่งร้องไห้อยู่คนเดียว แต่ในใจไม่มีความคิดที่จะบอกพ่อหรือแม่เลยค่ะ เพราะปกติทำอะไรด้วยตัวเองทุกอย่าง ไม่เคยขอให้ใครช่วยทั้งนั้น


หลังจากเหตุการณ์นี้ประมาณ7-8วัน วันนี้เป็นวันที่เราโง่มาก ลุงมาหาเราตรงหน้าต่าง (วันนั้นแอร์เสียค่ะ แล้วอากาศมันร้อนมาก เราเลยเปิดพัดลมเปิดหน้าต่าง) ละมาขอยืมโทรศัพท์โทรหาป้าซึ่งเป็นเมียของลุง เราก็ไม่อยากให้ เลยบอกเค้าว่าไม่มีเงินในโทรศัพท์ แล้วกำลังจะปิดหน้าต่าง ลุงก็จับหน้าต่างไว้แล้วพูดว่าเดี๋ยวให้เงินไปเติม หนูก็เลยบอกเค้าว่าทำไมไม่ไปเอง หนูไม่อยากไปอากาศมันร้อน ลุงก็พูดว่า งั้นให้ลุงหอมแก้มก่อนลุงถึงจะไป คือตอนนั้นเราก็คิดแค่ว่า ให้หอมแก้มคงจะจบ ไม่งั้นลุงคงไม่ไป แต่ในใจก็ขยะแขยงเกินกว่าจะให้เค้าทำแบบนั้นได้ อีกอย่างคือหน้าต่างห้องเราอยู่สูง คิดว่าลุงขึ้นมาไม่ได้แน่ๆ เพราะตอนที่ลุงยืน คอลุงเลยหน้าต่างมานิดเดียว แล้วเราอยู่ในห้องตัวยังสูงกว่าลุง ลุงปีนขึ้นมาไม่ได้แน่ๆ เราเลยทำเป็นยื่นหน้าออกไปเหมือนจะให้เค้าหอมแก้ม แต่มือก็เอื้อมจับหน้าต่างไปด้วย แต่ดันผิดคาด ลุงดึงหัวเราลงไปหอมแก้ม เราเลยปล่อยหน้าต่างละพยายามดึงหัวออกจากมือลุง พอดึงออกได้ก็จะปิดหน้าต่าง แต่เราไม่ได้สังเกตว่ามีเก้าอี้วางอยู่ข้างๆลุง ลุงเอาเก้าอี้มาวางแล้วปีนหน้าต่างขึ้นมาแล้วกระโดดมาในห้องเรา ซึ่งหน้าต่างอยู่ใกล้เตียงมากแล้วลุงก็ดึงเราขึ้นเตียง เราก็ขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ ลุงก็นอนทับเรา จากนั้นเค้าก็จับแขนเรากดไว้บนหัวเรา ตอนนั้นคือน้ำตาไหลแล้วนิยายที่เคยอ่านตอนพระเอกข่มขืนนางเอกผุดขึ้นมาในหัวเลยค่ะ แต่เสียดายที่สิ่งที่เจออยู่มันไม่ใช่แบบนั้น;) เราคิดว่าเราจะสู้แรงเค้าได้ แต่เปล่าค่ะ เค้ากดแขนเราแรงมาก ขยับไม่ได้เลย ตอนนั้นเค้าจูบปากเรา มันเป็นอะไรที่ขยะแขยงมาก ในหัวก็คิดแต่ว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ เราไม่ได้ตะโกนให้ใครมาช่วย เพราะรู้ดีว่าไม่มีใครได้ยินแน่นอน บ้านยายอยู่ไกลเกิน ไม่ได้ยินเสียงเราแน่ๆ เลยพยายามตั้งสติ ลุงก็เริ่มไซร้คอเราลงมาเรื่อยๆ มืออีกข้างก็ปล่อยลงมาเลิกเสื้อเราขึ้นแต่ยังจับแขนเราไว้อยู่ แล้วก็เริ่มแกะกระดุมกางเกง ตอนนั้นเรารู้สึกดีใจที่ว่าใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นที่มีกระดุมอยู่5เม็ด แล้วมันพอดีตัว เราดิ้นไปด้วยเค้าคงจะแกะยาก เลยปล่อยแขนเรา ทั้งสองข้าง มือลุงข้างนึงบีบหน้าอก อีกข้างล้วงกางเกง แต่ก็ยังล้วงไปไม่ลึกมาก ตอนนั้นลุงปล่อยมือเราแล้ว เราก็เอามือทุบหน้า ทุบหัว ดึงผม หยิกคอ ส่วนขาเราก็ถีบลุง สุดท้ายก็หลุดออกมาได้ เราพยายามคลานลงเตียง แต่ลุงกระชากขาเรากลับไป ตอนนั้นคือนอนหงายอยู่ เรารีบงอตัวแล้วใช้เท้าถีบลุง ลุงก็กลิ้งตกเตียงไป เรารีบวิ่งออกมาจากห้องมือก็กระชากโทรศัพท์ที่ชาตแบตไว้ตรงประตูออกแล้วรีบวิ่งไปห้องแม่ที่อยู่ข้างๆแล้วรีบล็อคประตูทันที ลุงก็มาเคาะประตูห้องแม่เราเรียกให้เราออกไป สักพักก็เดินออกไปทางประตูหน้าบ้านซึ่งเราแอบดูอยู่(ประตูหน้าต่างที่บ้านเป็นกระจก แล้วก็ติดผ้าม่านหมดเลย)  ผ่านไปประมาณ5นาทีเราเลยปลดล็อคประตูเสียงดังๆ แล้วแอบมองตรงผ้าม่าน ปรากฏว่าลุงรีบวิ่งมาจากข้างนอกบ้าน เข้ามาในบ้านทันที เราเลยรีบล็อคประตูเหมือนเดิม เค้าก็มาเคาะอีก เราก็ไม่ได้ตอบอะไร ตอนนั้นคืออยากด่าออกไปดังๆมาก แต่ก็กลัวเกินไป สุดท้ายลุงก็เดินออกไปอีก เราค่อยๆไปปลดล็อคประตูแล้วรีบเดินตามออกไปล็อคประตูหน้าบ้านทันที ลุงก็หันมาแล้วมาเคาะประตู เราก็รีบวิ่งไปล็อคหน้าต่างในห้อง ดีที่จุดที่ลุงยืนอยู่กับหน้าต่างห้องเราไกลกัน สุดท้ายเราก็ล็อคหน้าต่างได้แล้วรีบวิ่งไปห้องน้ำ ไปอาบน้ำสระผม ถูปากถูตัวแรงมาก น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เราใช้เวลาอาบน้ำนานเป็นชั่วโมงเลย เสร็จแล้วก็รีบออกมาเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปส่องกระจก ตัวเราช่วงหน้าอกมีรอยแดง เพราะลุงบีบแรงมาก ขยำเลยค่ะ ปากเราก็บวม มีเลือดไหลด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโดนจูบที่น่าขยะแขยงหรือเพราะเราถูแรงไป เพราะตอนนั้นใส่เหล็กจัดฟันอยู่ มันยิ่งขูดให้เป็นแผลข้างใน เลือดไหลเยอะมาก เราเลยไปบ้วนน้ำแล้วรีบมานอน จากนั้นก็จำไม่ได้แล้วค่ะ พยายามลืมให้มากที่สุด

แต่เรื่องก็ยังไม่จบแค่นั้น หลายวันต่อมา ลุงก็มาอีกแล้ว มาเคาะประตูบ้านเรา เอาบิลค่าไฟมาให้ แต่เราไม่ยอมเปิดประตู เปิดแค่ผ้าม่านแล้วยืนคุย บอกให้ลุงวางไว้ลุงก็ไม่ยอมวาง เรารำคาญมาก เลยเปิดประตูบ้านแล้วรีบกระชากบิลมา แต่เค้าก็ยื่นมือมากั้นประตูไว้ เรากำลังจะปิดประตูหนีบมือเค้า เค้าก็ตะโกนว่าเดี๋ยวๆ จะหนีบมือลุงหรอ เราก็บอกเออ เค้าก็เริ่มขยับเข้ามาอีกแล้ว เราก็จะปิดประตูแต่ลุงก็ดันประตูไว้แล้วดึงเราเข้าไปหา มือก็จับหน้าอกเราแล้วพูดว่า 'วันนั้นอะ ปากหวานมากเลยนะ' ตอนนั้นคือหนูตะโกนว่าไปตายซะอีเ_ี้ย แล้วก็ดึงมือลุงออกปิดประตูหนีบมือลุง เค้าเอาออกไปได้ข้างเดียว อีกข้างเอาออกไม่ทัน เราก็ปิดประตูหนีบแรงๆ ไม่ได้สนใจเสียงร้องโวยวายมีแต่อารมณ์โกรธเกลียดอย่างเดียวเลย แล้วเปิดประตูให้เค้าเอามือออก เค้าเหมือนจะก้าวเข้ามาในบ้าน เราก็รีบถีบเค้าออกแล้วล็อคประตูทันที เราไม่ได้ร้องไห้แล้ว ในใจมีแต่ความโกรธ ความเกลียด ขยะแขยงอย่างเดียว
จากวันนั้นเค้าก็ไม่มายุ่งกับเราอีกเลย เวลาเราเดินไปบ้านยายลุงก็จะมองเรา เราก็หันไปมองสบตา สายตาเราก็มองเหยียดๆ บางทีก็มองนิ่งๆซึ่งหลายคนบอกว่าเวลาเรามองนิ่งๆจะดูหยิ่งมาก เราก็มองแบบนั้นกับลุง แต่เพิ่มความเกลียดเข้าไปด้วยค่ะ555 แล้วเวลาที่เราเกลียดใครเรามองเหยียดทุกคนเลยค่ะ แก้ไม่หายซักที