เป้นการตัดสินใจที่นานมากกว่าจะคิดว่าจะมาตั้งกระทู้นี้  นี้เป็นกระทู้ที่2ของเราแล้วแต่ก็ยังเล่นไม่คล่องเท่าไรคะ
เราขอเริ่มเรื่องเลยละกัน เราในวัยรุ่นไหมตอนนั้น จะว่าวัยรุ่นก้อคงไม่เพราะความคิดความอ่านควรจะโตได้แล้ว เรามีแฟนคบมา7-8 ปี ตัดสินใจกันว่า อยากมุ่งหน้าทำงานที่ จ.ชลบุรี ทำโรงงานทุกคนคงเดาได้ว่าที่ไหนนิคมอุตสาหกรรมที่ใหญ่มาก เราไปทำโรงงานจากพ่อแม่มาทำงาน แปลกมากในความรู้สึกไม่เคยจากพ่อแม่ใกลโดยใช่เวลาเป้นปีไม่ได้กลับบ้านเลย  แฟนก็เช่นกันคะ แต่พอมีเพื่อนเริ่มรู้สึกดีขึ้นนะพอไปได้ ส่วนรายได้คนอื่นอาจจะร่ำรวยจากการทำโรงงานกะได้นะเห็นหลายคนที่ประสบความสำเร็จ แต่เรากับไม่เลยคะไม่รู้ทำไม บางเดือนยังไม่ชนเดือนเลยคะ พอทำงานได้ปีกว่าๆถ้าจำไม่ผิด เราท้อง!!!! อ้ะ เราช้อค เรายังไม่ได้แต่งงาน คิดแล้วยังคิดว่าฝันไปเลย กลัวแม่รู้ กลัวแม่ด่าไม่รุ้เอาความคิดแบบนี้มาจากไหนแทนที่จะบอกแม่ ตอนนั้นทุกอย่างมันสุ่มหัว คิดว่ากูท้องท้องท้องจริงหรอ ขีดที่2จางๆนั้น คืออะไร?????  
*หลังจากนั้นเริ่มคิดว่าจะทำยังไง จะกินอะไรให้เด็กออก เราพิมไปยังร้องไห้เลย มองหน้าลูกที่คิดวันนั้นนอนอยู่ข้าง ๆ  มันก็ยังเป้นความคิดที่ไม่ดีมากในตอนนั้น เราคิดแต่ว่า เราไม่พร้อมๆๆๆๆ คิดแค่นั้นอ้ะ กินเครื่องดื่มชูกำลังยี่ห้อนึง จะอ้วกคลื่นใส้อาเจียน ไม่ไหวลูกคงไม่ชอบ พอไปหลอกถามหมอที่ร้านขายยาหมอ2-3ร้านตอบเหมือนดันว่ายาสตรีถ้าเราท้องเหมือนจะไปบำรุงด้วยเราเลยหยุดกิน แต่ความคิดนั้นก็ยังคิดอยู่
เราเริ่มหาคิดหาคลินิควางแผนครอบครัว นั้นแหละก้อคือคลินิคยุติการตั้งครรภ์ทำแท้งอ้ะ นี้เราคิดอะไร แฟนห้ามตลอดว่าไม่ต้องทำแฟนพูดตลอดแต่เราก็พูดแต่เราไม่พร้อมเราพูดตลอด แฟนเราห้ามตลอดนะเค้าคงอยากมีมั้งนะ มีกะได้ไม่เป็นไรงี้ 
*เราหาข้อมูลในเน็ต หาคลินิคอย่างว่า เราไปเจอคลินิคในเน้ตคลินิคนี้เราโทรติดต่อ พูดคุยนัดวันแล้วเราก้อนั่งรถตู้ไปกับแฟน คลินิคนี้อยุ่พัทยาใต้ใกล้ๆชายหาดเห็นวินมอไชต์ที่ขับส่งเราบอกแบบนั้นอ้ะ 
***** พอไปถึงคลินิค
*บรรยากาศโรงพยาบาลมั้งนะจากที่สังเกตเราคิดว่าน่าจะเป็นโรงบาล พอวินมาถึงข้างหน้า ประตูเป็นประตูเหล็กใหญ่ ๆ ไม่ไช่รั่วมีช่องๆนะแต่เป็นประตูทึบๆ ใหญ่ๆ ต้นไม้เยมากพอเดินเข้าไปก้อเป็นทางเล้กๆ มีป้ายชี้ป้ายว่าวางแผนครอบครัว เราเดินขึ้นไป มีกริ่งให้กดต้องกดก่อนคนข้างในถึงจะเปิดให้ ข้างหน้ามีผู้ชายกลางคนนั่งอยู่ น่าจะรอแฟน แฟนเราก้อรอข้างนอกไม่ได้เข้าไป กระจกดำทึบเลย เป็นเหมือนใช้ไม่อัดไม้
กลั้นเป็นห้องเหมือนโรงพยาบาลสมัยก่อน แบบเก่าๆ บรรยากาศแอร์เย็น พอเข้าไปประตูแรกมีเจ้าหน้าที่2คนผญกลางคนนึงคนกับอีกคนที่อายุไม่น่าจะต่างจากเราเท่าไรน่าจะเกือบๆ30  ในห้องคงมีคนมีปันหาเหมือนเรา อยู่2-3คนนั่งเขียนใบอะไรสักอย่างต้องกรอกอะไรยาวมาก......
เราก็ได้มากรอกเรากรอกเอกสารเสร็จแต่คนหน้าเราส่งเอกสารก่อน เราไม่ได้ขีดถูกว่ามีเลือดไหลออกมารึอะไรสักอย่าง เจ้าหน้าที่วัยกลางคนพยายามถามว่าทีเลือดออกไหมถ้าไม่มีจะไม่ได้ทำให้ มีหรือไม่มีอะไรประมารนั้น เหมือนจะถามคนก่อนเราว่ามีออกดิจะได้ทำพูดออกมาดิว่ามีเลือดแต่คนก่อนเรายืนยันว่าไม่เจ้าหน้าที่เลยไล่กลับ แล้วก้อพูดว่าเด่วถ้ามีเลือดค่อยมา เพื่อจะอยากให้เรามาทำงี้ป่าว 
เจ้าหน้าที่ไม่มีใครพูดดีเลยย้ำว่าไม่ดีเลย เราต้องขอบคุณทำให้เราไม่อยากทำแค่นี้มันก้อน่ากลัวมาก แต่ตอนนั้นเราก้ออยากทำและไม่อยากทำเราขีดที่มีเลือดออก แต่เราไม่ได้มีเลือดออกเพื่อที่เราจะได้ไปที่ขั้นตอนต่อไป..... 
หลังจากนั้นเราจ่ายตังค์เค้ไปค่าอะไรไม่รู้ค่าตรวจฉี่ตรวจอายุครรภ์์มั้งประมาร 1300-1500ถ้าจำไม่ผิด พอมีประตูแรกทีาเราเข้ามาแล้วก้อมีประตูอีกที่เราเข้าไปตรวจครรภ์ ประตูที่2นี้คนเป็นหมอผู้หญิงคนนี้ จะถือกุญแจตลอดพอเข้าก้อเปิดกุญแจพอออกก้อล้อกเข้าออกล้อกตลอด ขอเล่าก่อนว่าหมอวัยรุ่นกะว่าได้ไม่ถึง30มั้งเราเรียกหมอนะใส่ชุดกาว2คนสวยพอๆพอถ้าไปเป้นดาราก้อคงเป็นได้อ้ะ เราก้อแปลกใจนะว่าสวยขนาดนี้ทำงานแบบนี้หรอรึยังไงแต่เราก้อไม่ได้คิดอะไรตอนนั้น เค้าพาเราไปตรวจครรภ์ หมอคนนึงเค้าผ้ามาปิดตาเราไว้ก่อนจะอัตตร้าชาวท้องเรา (ในใจเรางงคิดว่าที่ปิดตาคือคนคิดจะมาทำอ้ะ เอาจริงๆถ้าเห็นอัตร้าชาวภาพลูกแล้วอาจจะไม่อยากทำเห็นลูกตัวเองอะไรประมารนั้น คหสต.)
ตอนนั้นหมอบอกเราว่าทำไมปล่อยไว้นานขนาดนี้ถ้าคิดจะมาทำ ท้องเรา3เดือนแล้วตอนนั้น แต่ในใจเราคิดว่า1เดือนด้วยซ้ำ บรรยากาสรอบๆก้ออย่างที่บอกมีโปรเตอร์เก่าๆติดเกี่ยวเด็กอะไรแบบนี้เต้มไปหมดเป็นไม้อัดตีกลั้นแต่ลึกเข้าไปเราไม่ได้เข้าไปเราได้แค่อัตตร้าชาวที่ถัดมาจากห้องที่กรอกเอกสาร 
พอเราซาวด์ท้องเสร็จเราออกมาจากห้องนั้น หมอเปิดประตูให้แล้วก้อล้อกไว้เราออกมาคุยกับเจ้าหน้าที่ที่เรากรอกเอกสารจ่ายตัง เราไม่รีรอเลย เราถามเรื่องราคา 
(เราเอาตังค์มา5,000ใช้ไปก่อนแล้วประมาร1300) เราก้อถามว่าใช้วิธีไหนทำ เจ้าหน้าที่ตอบว่า ดูดออก ตอนนั้นเราเริ่มกลัวแล้ว บอกกับเราว่า ใช้ยาสลบแล้วดูดออก10,000บาท ถ้าฉีดยาชาแล้วดูดออก9,000บาท แล้วตอนนั่นตังไม่พอกลัวก็กลัว คลินิคก้อน่ากลัวเจ้าหน้าที่ก้อปาก...ทั้งเจ้าหน้าที่ทั้งหมอไม่มีใครพูดเพราะเลย ไม่อยากทำ ตอนนั้นคนเริ่มมาเยอะแล้วคนไข้ที่จะมาทำแท้ง พี่คนนึงเป้นแฟนฝรั่งอยากทำออกไม่พร้อมแฟนแก่แล้วงี้จากที่ได้คุยกัน. ดูพี่แกพร้อมเรื่องเงินทุกอย่าง แต่เราไม่พร้อมคิดในใจ ไม่พร้อมที่จะมีลูกและไม่พร้อมเรื่องเงินและกลัวเริ่มกลัว วันนั้นที่ไปมีแม้แม่พาลูกสาวมาทำ เพื่อนพาเพื่อนมาทำเราได้นั่งคุยกันว่าเพื่อนเขาโดนแฟนทิ้งแล้วมารู้ว่าท้องที่หลัง  เลยอยากเอาออก แต่เจ้าหน้าที่พยายามอยากจะไห้ทำนะทุกคนอยากให้ทำทุกคนแค่เราบอกว่ามีเลือดออกจากช่องคลอด เค้าก้อคงรอบครอบมากอ้ะ พอมีปันหาอะไรขึ้นมาก็คนไข้มีเลือดมีปันหาเลยทำไห้ แต่ที่จริงไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างในคลินิคดูตึงเครียด ไม่ผ่อนคลาย
 หลังจากนั้นที่เราคุยกับเจ้าหน้าที่ เราบอกว่าเราไม่พร้อมเรื่องเงิน เราไม่อยากทำแล้วตังไม่พอ หมอกับเจ้าหน้าที่บอกรอไม่ได้แล้วท้องใหญ่ขึ้นทุกวัน หมอขีดปฎิทินมาบอกให้เรามาอีก1อาทิตต่อมาเพื่อมาเอาออก แล้วตัง1300นั้นก้อยังอยู่จะหักลบให้จาก10,000ถ้ามาทำเอาลูกออก เราเลยบอกว่าเราไม่มาทำแล้วขอเงินคืนเค้าคืนเรามา200 ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจกับเราเท่าไรบอกว่าที่เหลือก็ค่าซาวด์ค่าอะไร บลาๆๆเราก้อโอเคร แล้วเจ้าหน้าที่พูดไงกับเรารู้ปะ เทอไม่มีตังเทอก็ไปกู้ยืมมาเทออยากให้เด็กออกมาแบบไม่พร้อมเผ็นภาระหรอ ใช้เราไม่พร้อมแต่เราใจไม่พอเรากลัว แล้วเรากับแฟนก็เดินหันเราให้กับคลินิคนี้ เดิน0ออกมาแล้วกูจะไม่กลับมาอีก ในวันนั้นที่เราไปในสถานที่นี้เราได้เห็นอะไรหลายอย่างดูหม่นหมองเป้นที่สุด ผัวพาเมียมา เพื่อนพาเพื่อนมา แม่พาลูกมา ทุกคนมีจุดประสงค์เดียวกันมาเพื่อที่จะตัดคนนึงออกชีวิตอย่างตลอดไป คิดว่าวันที่เราไปเกือบ10รายที่มาไหนจะวันอื่นๆอีก คนหมอที่หน้าตาสวยนั้น เค้าคือคนทีาฆ่าชีวิตมากกมาย เรากลัวเรากลับออกมากับแฟนพร้อมสับสนวุ่นวายใจคิดเรื่องเดิมซ้ำๆเดิมๆ มันยังออยู่ในหัวเราตลอดเป็นตราบาปในใจเรา เราเสียใจเราไม่น่ามีความคิดแบบนั้นเราไม่ใช่คนดีนะบอกก่อน เป้นคนเทาๆ ไม่ได้ดี 
เราตัดสินปรึกษาแม่เชื่อป้ะมีปัญหาคนในครอบครัวคือคนที่ดีกับเราทีสุดมันไม่ได้แย่เราโล่ง แม่ก็ไม่ว่านิ เลี้ยงลูกได้นิ ตอนนี้ลูกเรา1ขวบ4เดือน น่ารักสมวัยพัฒนาการตามเกณ เรามีความสุข
ไม่อยากจะคิดเลยถ้าวันนั้นเราทำเรื่องไม่ดีที่สุดในชีวิตในวันนั้นเราจะทำยังไง ตอนนี้ย้อนไปไม่อยากทำเลย เค้าคือความสุขของเราทั้งหมดก็ว่าได้ครอบครัวอบอุ่น ได้เห็นเค้าในทุกๆวัน มองหน้าเค้าจะร้องไห้ทุกทีคนนี้คิดจะทำอะไร แต่ตอนนี้แม่รักหนูจนไม่รู้จะรักยังไง อยากเห็นหนูแบบนี้เรื่อยไป...
#อยากบอกนะคะทุกปัญหามีทางออกเสมิแล้วมันจะผ่านไปด้วยดี
#ครอบครัวอยู่ข้างเราเสมอพ่อแม่รักเรายังไงเรารักลูกยังงั้น
#อย่าทำอะไรแล้วมาคิดที่หลังแบบเรา
#เราฝากไว้เป็นประสบการแย่ๆในวันนั้น
#ขอให้เจอทางออกจากปัญหาไม่มันจะแย่แต่ไหนคะ 
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
..............  บันทึกจากคุณแม่ท่านนึง