ผมมีเซอร์ไพรซ์ให้คุณ

คุณขวัญ ... คุณจำรอยแผลเป็นนี้ได้ไหม

ไม่มีใครรู้ว่าศิลาคิดอะไรในใจ แต่การกระทำมันบอกว่าเขาต้องการปิดเกมนี้ และ จะปิดให้เร็วที่สุดด้วย เกมแรก คือ มิ่งขวัญ คำถามของเจ้าหล่อนแทงใจดำ แต่ศิลาไม่จำเป็นต้องตอบอะไร สิ่งที่เขาสนใจ คือ ปลาตัวใหญ่ ปลาตัวโต ติดเบ็ดแล้ว ในหัวของขวัญมีอยู่คำเดียว คือ เธอจะต้องไม่แพ้ มิ่งขวัญชนะตลอดมา และ เป็นฝ่ายเลือกตลอดมา ศิลาใช้ประโยชน์ตรงนี้ทำให้เธอติดกับ เบื้องต้นเธอเป็นเพียงสะพานที่จะทำให้เขาเดินไปหาสาวิตต์ เพื่อให้เห็นว่าเขาเป็นฝ่ายเหนือกว่าทุกทาง แต่บัดนี้ไม่ใช่แล้ว .... มิ่งขวัญไม่ใช่เพียงเทางผ่าน สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับมินตาทำให้เธอกลายเป็นเป้าหมาย

ไม่ใช่แค่เพียงเสียหน้า แต่เธอจะต้องจดจำคืนนั้นไปจนวันตาย ใบหน้าไร้อารมณ์ และ ฝืดฝืน ยามหญิงสาวที่อวดโอ้ตัวเองว่าสวย ฉลาด และ แพง เข้ารุกเร้าเรือนร่างของเขาที่ทอดกายอย่างเฉื่อยฉาอยู่ข้างใต้ก็บอกอะไรได้หลายอย่าง ใด ๆ ล้วนไม่สำคัญเท่ากับความอับอายและเจ็บปวดของ "มิ่งขวัญ" รอให้ถึงพรุ่งนี้ รอให้แสงสว่างส่องผ่านความมืดดำของราตรีก่อนเถิด .... เกมนี้มันจะได้จบซะ บางทีสิ่งที่อยู่ในใจศิลาอาจเป็นว่าเขาทนสภาพนี้ไม่ไหวแล้วกระมังใใจที่อยากกลับเป็น "พี่ต่อ" ของใครบางคน ทำให้เกมนี้จะยืดเยื้อไม่ได้ ทำให้เขาเร่งสานต่อมันไปจนสุดทาง และ ก็เป็นไปอย่างใจศิลา การเปิดเผยตัวตนและรอยแผลสั้นประสาทอีกผ่ายจนแทบบ้า 

เนื้อตัวที่ได้ลูบไล้แนบชิดกันอยู่เมื่อวาน คือ คนที่เธอชิงชังรังเกียจว่าอยู่กันคนละชั้น แล้วมิ่งขวัญคนนี้จะต้องทำยังไง จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คราบคาวต่ำตมของหมาขี้เรื้อนจะลบเลือนมันทิ้งได้อย่างไร เธอก่นด่า กรีดร้อง ถ้อยคำแห่งความคั่งแค้นพร่างพรู หากอีกฝ่ายก็ไม่แตกต่าง วาจาเสียดแทงเจ็บแสบ หญิงผู้ดีอย่างที่อวดอ้าง มาเสนอตัวให้ถึงที่ แถมลีลาก็จืดชืดราวน้ำยาเย็น ไม่มีอะไรชวนติดใจ แถมคราบไคลนิสัยมืดดำต่ำทรามของคนที่เรียกตัวเองว่าผู้ดีนั้น เป็นเขาหรือไม่ที่ควรชิงชังรังเกียจ น้ำตาแห่งความขยะแขยงรินไหลผ่านดวงตาที่เบิกกว้างของมิ่งขวัญ ศิลามองมันด้วยดวงตาที่ดุดัน จากนั้นก็จากไปอย่างไม่ใยดี .... เกมนี้เขาชนะ 

จริงหรือ ?์

มิ่งขวัญกลับมาที่บ้านดังนกปีกหัก .... เธอได้เขาสมใจในความอยากเอาชนะ แต่กลับแบกความพ่ายแพ้หมดรูปกลับมา เพียงแค่เห็นพี่สาวเท่านั้นเอง มินตาก็พอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ขวัญหายไปทั้งคืน และ กลับมาในสภาพนี้ มิ่งขวัญลับหายขึ้นไปด้านบนห้อง ก็กลายเป็นเธอที่ได้แต่คิดว่าจะต้องทำอย่างไรกับสถานการณ์นี้ดี ในสวนหลังบ้านของเธอแท้ ๆ เชียว ก็เป็นเขาที่บุกเข้ามาถึงห้อง 

คำพูดของเขาก็เหมือนการยอมรับกลาย ๆ ว่าเขาก็คือคนเดียวกับคนที่เธอคิดถึงและอยากให้หวนกลับมา บัดนี้โลกสองใบได้เชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียว โลกของศิลา และ โลกของพี่ต่อ ความชั่วร้ายเลวทรามของเขาที่ปรากฏตรงหน้าให้เห็นทำให้เธอชิงชังหากก็เจ็บปวด แววตาที่ทำให้ศิลาทั้งสุข และ เศร้า เป็นเขาที่โลภมาก เป็นเขาที่พยายามให้โลกสองใบที่อยู่บนเส้นขนานมาบรรจบกันทั้งที่มันเป็นไปไม่ได้ 

ในความทะนงตัว ในความทรุดนั่งลงให้ห้องของมินตาอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เขาเองก็รู้ดีกว่าตัวเองไปทำอะไรมา รู้ดีทีเดียวว่าสิ่งที่ทำลงไปมันก็อย่างที่มินตาพูด หรือ น้าแหม่มเตือน หากก็ไม่อยากยอมรับ พูดไปก็ไม่เข้าใจ พวกมัน ... ลอยนวลโดยที่ไม่มีใครทำอะไรได้มานับ 10 ปี พวกมันทำร้ายลูกน้องของเขา คนที่เป็นหัวใจของเขาอย่างมินตา และ คนที่เป็นชีวิตของเขาอย่างน้าแหม่ม ไม่มีวันที่เขาจะปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรมอีกแล้ว

หากในการทำสิ่งที่ฝืนใจมันก็เหนื่อยล้าโรยแรง ศิลาก็แค่อยากจะบอกว่า สิ่งที่ทำทั้งหมดนี้ ระหว่างมิ่งขวัญกับมินตา ไม่มีอะไรเหมือนกัน การแก้แค้นเขาหยุดไม่ได้ แต่ถ้าหากเป็นเรื่องของเธอ ในตอนนี้เวลานี้ อยากให้รู้ไว้ว่ามันไม่เหมือนเมื่อก่อน ก่อนนั้นมินตาคือน้อง คนที่แชร์อดีตร่วมกัน ดีต่อกันในวัยเยาว์ แต่วันนี้มันไม่เหมือนกัน ศิลาคนนี้สามารถจะกดเธอจมลงไปบนเตียงก็ได้ หรือ จะกักขฬะเหมือนที่ทำกับขวัญก็ได้ แต่เขาจะไม่ทำ ศิลาคนนี้เลือกเดินออกไป ให้เธอปิดประตูใส่หน้าได้ เพราะ มิ่งขวัญ และ มินตาไม่เหมือนกัน

สิ่งที่ผมทำกับมิ่งขวัญ

สิ่งที่ผมทำกับคุณ

เหตุและผลต่างกันโดยสิ้นเชิง

แต่ทว่า .... บานประตูที่มินตาปิดใส่หน้าเขาในค่ำคืนนั้น

อาจเป็นราคาที่ศิลาต้องจ่ายเพื่อการแก้แค้นก็เป็นได้